Ενημέρωση από τη συνάντηση με το νέο κοσμήτορα της Σχολής κ.Κουτσογιάννη

Σήμερα πραγματοποιήθηκε συνάντηση του Διοικητικού Συμβουλίου του φοιτητικού μας συλλόγου με τον νεοεκλεγέντα κοσμήτορα της σχολής, κ.Κουτσογιάννη, ύστερα από κάλεσμα του δεύτερου και ανταπόκριση σύσσωμου του ΔΣ. Αναρτούμε την ενημέρωση αυτή, καθώς θεωρούμε ότι οι ενέργειες και οι συζητήσεις του ΔΣ του συλλόγου μας δεν πρέπει να παραμένουν πίσω από κλειστές πόρτες, αλλά οφείλουν να γνωστοποιούνται σε όλους τους συμφοιτητές μας, στους οποίους, άλλωστε, λογοδοτούμε για τις πράξεις μας και από τους οποίους πρέπει να κρινόμαστε. Με αυτόν τον τρόπο, πιστεύουμε ότι σπάνε στην πράξη οι γραφειοκρατικές όψεις του συλλόγου και γίνεται η απαραίτητη ανατροφοδότηση μεταξύ του φοιτητικού σώματος.

Ο κ. Κουτσογιάννης έδειξε μια διάθεση για άνοιγμα διαύλων επικοινωνίας μεταξύ της διοίκησης της σχολής και των φοιτητών, στο βαθμό που του επιτρέπει το καινούριο νομικό πλαίσιο για τα πανεπιστήμια, που ουσιαστικά καταργεί κάθε παλαιότερη όψη και δομή συνδιοίκησης, το οποίο, όμως, είναι αποφασισμένος να εφαρμόσει.

Από τη μεριά μας, ως Εγκέλαδος Πολιτικών Μηχανικών επισημάναμε στις τοποθετήσεις μας τα εξής:

• Η δημοκρατία τα τελευταία χρόνια στη σχολή μας έχει υποστεί σοβαρά πλήγματα και ιδιαίτερα υπό τη σκέπη της προηγούμενης διοίκησης. Υπό αυτήν την έννοια, αντιλαμβανόμαστε ως ένα θετικό βήμα την κίνηση αυτή του κοσμήτορα να κάνει το αυτονόητο, δηλαδή να συζητήσει με τους φοιτητές. Βέβαια, στο βαθμό που είναι αποφασισμένος να εφαρμόσει το καινούριο νομικό πλαίσιο (στο οποίο ιδεολογικά δηλώνει αντίθετος) προκύπτει μια σοβαρή αντίφαση, στο κατά πόσον, δηλαδή, στα πλαίσια αυτά, οι δίαυλοι επικοινωνίας που θέλουμε να ανοίξουν, μπορούν να έχουν ουσιαστικό ρόλο. Είναι γνωστό ότι το νομικό αυτό πλαίσιο καταργεί κάθε έννοια συνδιοίκησης.
• Θα είναι πολύ πιο προωθητικό για τη σχολή, το μάζεμα αυτό που έγινε σε επίπεδο κοσμήτορα και ΔΣ, να έχει και ευρύτερη απεύθυνση. Να γίνουν δηλαδή εκδηλώσεις/συζητήσεις από κοινού του φοιτητικού συλλόγου και της διοίκησης, όπου ο κάθε φοιτητής θα μπορεί να θέτει τους προβληματισμούς του για τα προβλήματα της σχολής. Σε κάτι τέτοιο, ο κοσμήτορας φάνηκε θετικός.
• Οφείλει να ανοίξει μια συνολική κουβέντα για το πρόγραμμα σπουδών της σχολής. Θεωρούμε ιδιαίτερα σημαντικό, η συζήτηση αυτή να ξεφύγει από ένα στείρο επιστημονισμό που θα αρκείται στο ποιο κεφάλαιο του κάθε μαθήματος θα είναι εντός ύλης ή όχι, αλλά να λάβει ευρύτερα χαρακτηριστικά. Να γίνει δηλαδή μια ουσιαστική συζήτηση για το τι μηχανικούς θέλουμε να παράξουμε, με τι ευαισθησίες, με τι κοινωνικό ρόλο και με τι δεξιότητες, άρα και τι πρόσημο πρέπει να έχει η γνώση που θα λαμβάνουμε. Μια τέτοια διαδικασία δε γίνεται να μην περιλαμβάνει και να μη δίνει ζωτικό και ουσιαστικό χώρο στους φοιτητές της σχολής.
• Είναι άμεση ανάγκη να προληφθούν και να καλυφθούν οι πάγιες ανάγκες των φοιτητών και να αποφευχθούν τα προβλήματα των προηγούμενων ετών, όπως με τα σχεδιαστικά υλικά του πρώτου έτους.

Σε κάθε περίπτωση, είτε οι διαθέσεις του νέου κοσμήτορα αποδειχθούν ειλικρινείς, είτε όχι, κομβικό ρόλο καλούνται και πάλι να παίξουν οι ίδιοι οι φοιτητές της σχολής, οι οποίοι οφείλουν να είναι διαρκώς σε εγρήγορση και να διεκδικούν την παιδεία που τους αξίζει. Ένα πανεπιστήμιο δημόσιο, δωρεάν και δημοκρατικό! Γνώση με κοινωνικό πρόσημο και μηχανικούς με περιβαλλοντικές ευαισθησίες!

Αδυναμία λειτουργίας της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ δια στόματος γραμματείας

Αναδημοσιεύουμε το κείμενο των συντρόφων της Αριστερής Ενότητας Νομικής του ΕΚΠΑ, καθώς περιγράφει μια εικόνα που δε φαντάζει μακρινό και απίθανο σενάριο και για τις σχολές του ΕΜΠ. Τα χρήσιμα πολιτικά συμπεράσματα καλό είναι να μας προβληματίσουν και ο καθένας/καθεμία από εμάς να κάνει έναν απολογισμό της στάσης του/της το τελευταίο χρονικό διάστημα, αλλά και των ευθυνών του/της για το μέλλον που ενδεχομένως έρχεται:

 

      Την περασμένη Δευτέρα (1/9), μια αρκετά μεγάλη ομάδα φοιτητών που ολοκλήρωσαν τα απαραίτητα μαθήματα για τη λήψη πτυχίου στην εξεταστική του Ιουνίου παρέστησαν στη Γραμματεία της Σχολής για να ζητήσουν την έκδοση βεβαιώσεων περάτωσης σπουδών. Για όσους δεν γνωρίζουν, επειδή οι ορκωμοσίες και η παραλαβή των πτυχίων γίνεται κατά κανόνα το επόμενο εξάμηνο απ αυτό κατά το οποίο ο φοιτητής έχει περάσει και το τελευταίο του μάθημα, η Γραμματεία της Σχολής, πάγια και ως οφείλει, δίνει άμεσα βεβαίωση περάτωσης σπουδών η οποία χρησιμεύει στην αναζήτηση άσκησης σε δικηγορικά γραφεία και δικαστήρια και στην πρόσβαση σε κάθε είδους μεταπτυχιακά προγράμματα.

Ωστόσο, αυτή τη φορά, δια στόματος της υπευθύνου της Γραμματείας, Ελένης Κουρέλη, οι ενδιαφερόμενοι φοιτητές (περί τους 200 !) ενημερώθηκαν πως λόγω έλλειψης διοικητικών υπαλλήλων αυτή τη στιγμή η Γραμματεία της Νομικής δεν μπορεί να εκδώσει βεβαιώσεις περάτωσης σπουδών αφού οι εναπομείναντες εργαζόμενοι ασχολούνται αποκλειστικά με τις εγγραφές πρωτοετών αλλά και με τις… διαγραφές των “αιωνίων”… Ως εκ τούτου, οι φοιτητές αυτοί δε γνωρίζουν αν τελικά η Σχολή θα έχει ποτέ την ευγενή καλοσύνη να τους παρέχει τις αυτονόητες υπηρεσίες για να μπορέσουν να ψάξουν για άσκηση και μεταπτυχιακά. Στη χειρότερη θέση δε βρίσκονται εκείνη που ήλπιζαν να βρουν άσκηση στα δικαστήρια, αφού οι σχετικές αιτήσεις ανοίγουν το προσεχές διάστημα.

Βλέπουμε έτσι πως η θέση σε διαθεσιμότητα μεγάλου αριθμού των διοικητικών υπαλλήλων του ΕΚΠΑ το περασμένο φθινόπωρο, δεν ήταν απλά ένα φετίχ, ένα θέμα που αποφάσισε να σηκώσει η φοιτητική αριστερά στα Πανεπιστήμια όλης της χώρας χωρίς κανέναν λόγο. Ήδη από τότε είχαμε καταστήσει σαφές πως η αλληλεγγύη στον αγώνα των ανθρώπων αυτών δεν ήταν μόνο ένα ζήτημα ηθικό. Δεν αφορμούσε δηλαδή μόνο από μια αντίληψη που επέβαλε να σταθούμε στο πλάι εργαζομένων που έχαναν το μοναδικό τους βιοποριστικό μέσο και ως εκ τούτου το βιοτικό τους επίπεδο θα έπεφτε απότομα και κατακόρυφα. Είχε έρεισμα και στο αμιγές συμφέρον των φοιτητών να έχουν διοικητικές υπηρεσίες που συμπληρώνουν επαρκώς και αποτελεσματικά το κύριο, ακαδημαϊκό έργο του Πανεπιστημίου.

Είναι τουλάχιστον ειρωνική η εικόνα ενός φοιτητή που θεωρούσε πως οι δυνάμεις που καλούσαν σε στήριξη των διοικητικών υπαλλήλων, το έκαναν είτε επειδή εξυπηρετούσαν εξωγενή συμφέροντα είτε επειδή είναι εθισμένες στην κινδυνολογία. Του φοιτητή εκείνου που υποστήριζε πως η απεργία πρέπει να σταματήσει και η ομαλότητα να επιστρέψει “χωρίς να παίρνει θέση στο ζήτημα των απολύσεων”, και τώρα βρίσκετε απέναντι σε μια Γραμματεία που δεν μπορεί να επιτελέσει λειτουργίες ζωτικές, που μέχρι πέρσι θεωρούνταν δεδομένες, έχοντας πλέον θιγεί στον πυρήνα των δικαιωμάτων και των συμφερόντων του.

Πρέπει όμως να σταθούμε και σε ένα ακόμα σημείο. Στην τοποθέτηση της υπεύθυνης της Γραμματείας της Νομικής υπάρχει και ένα δεύτερο σκέλος. Αυτό που παραδέχεται πως το Πανεπιστήμιο αυτή τη στιγμή δεν ενδιαφέρεται να εξυπηρετήσει τους φοιτητές που για παράδειγμα χρειάζονται μια βεβαίωση περάτωσης αφού ως προτεραιότητα έχει τεθεί το ζήτημα των διαγραφών. Αυτή η θέση, διατυπωμένη μάλιστα σε ένα χρονικό σημείο όπου το τοπίο σχετικά με το μέτρο των διαγραφών είναι ακόμα θολό, δείχνει πως μάλλον το Πανεπιστήμιο είναι αυτό που έχει πάψει ως προς όλα να λειτουργεί με βάση το αυτοδιοίκητο και πορεύεται με βάση εξωγενείς αποφάσεις. Αυτό αποδεικνύεται μάλιστα από τις πολλαπλές δηλώσεις του νέου πρύτανη του ΕΚΠΑ ο οποίος ως γνωστόνδεν είναι απλώς φανατικός υποστηρικτής των διαγραφών αλλά είναι ένας άνθρωπος με σαφή κομματική ταυτότητα που ανέκαθεν υποστήριζε όχι απλώς την εντατικοποίηση αλλά την πλήρη στρατιωτικοποίηση του ελληνικού πανεπιστημίου (βλ. πρόσφατες δηλώσεις για security και face control στις σχολές). Για αυτό άλλωστε προωθήθηκε και κατέλαβε την συγκεκριμένη θεσμική θέση.

Καταλήγοντας, θεωρούμε πως απ τη συγκεκριμένη συγκυρία προκύπτουν δύο συμπεράσματα. Κατ αρχήν, η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση δεν είναι ένας μύθος, ένα ψέμα το οποίο χρησιμοποιεί η φοιτητική αριστερά για να ενεργοποιήσει τους φοιτητικούς συλλόγους ανά την επικράτεια. Είναι ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο το οποίο βλέπουμε να εκτυλίσσεται τα τελευταία χρόνια σε βάρος των κοινωνικών ομάδων που ζουν στον χώρο του ελληνικού πανεπιστημίου. Βλέπουμε πως η περικοπή αυτή προχωράει απ τα πιο συμβολικά κεκτημένα (πχ άσυλο) στον σκληρό πυρήνα των συμφερόντων των φοιτητών (πχ διοικητικές υπηρεσίες, καθαρισμός), ακολουθώντας τη λογική της σταδιακής προσαρμογής στο όλο και λιγότερο. Μάλιστα, το σχέδιο αυτό αναπτύσσεται αποτελεσματικότερα στη πρόσφορη συνθήκη της οικονομικής κρίσης, κατά την οποία τα συμφέροντα και τα δικαιώματα της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας αναιρούνται με συνοπτικές διαδικασίες, τα αιτήματα των από τα κάτω δεν ενσωματώνονται ούτε κατ ελάχιστων και η αντίδραση καταστέλλεται με όρους στρατιωτικού νόμου.

Κατά δεύτερον, η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση δεν είναι μια προοδευτική αλλαγή. Αυτό σε καμία περίπτωση δε σημαίνει πως υπερασπιζόμαστε συλλήβδην και άκριτα το Πανεπιστήμιο όπως διαμορφώθηκε κατά την Μεταπολίτευση. Το ζήτημα όμως είναι πως η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση δεν έρχεται να βάλει τέλος σε ορισμένα, όντως υπαρκτά, προβλήματα, αλλά καταργεί το Πανεπιστήμιο ως ελεύθερο κοινωνικό χώρο, ως χώρο που αλληλεπιδρά με την κοινωνία και είναι ανοιχτό σε κάθε είδους γνώση, ως κοιτίδα που εγκολπώνει και αναπαράγει κοινωνικά ρεύματα και κινήματα, που μπορεί στη τελική να προκαλέσει την ίδια την κοινωνική αλλαγή, όπως αμέτρητες φορές έκανε στο παρελθόν. Δημιουργείται έτσι ένα Πανεπιστήμιο-φυλακή που στο επίπεδο της διακίνησης των ιδεών δεν είναι καλύτερο από τον στεγανοποιημένο και μονολιθικό χώρο του ελληνικού σχολείου.