Κάλεσμα στη Γενική Συνέλευση την Τρίτη 12/11.

Η εξέγερση των φοιτητών στο Πολυτεχνείο το 73’, κάνει το Νοέμβρη να ναι πάντα συνυφασμένος  με την Ελευθερία, την Δημοκρατία και  την Αντίσταση. Να είναι συνδεδεμένος με τον δίκαιο και αυτονόητο Αγώνα για ψωμί και παιδεία. Είναι πηγή έμπνευσης και κουράγιου για την νεολαία, τα  αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας, τους λαούς του κόσμου. Είναι ο ίδιος ο αγώνας εκείνης της νεολαίας,  που μας  προκαλεί να σκιαγραφήσουμε την σημερινή πραγματικότητα και να αναλογιστούμε, ποια θέλουμε να ναι η δικιά μας στάση, απέναντι σ’ όσα βιώνουμε.

Η δεδομένη χρονική περίοδος και η επίθεση που δεχόμαστε σαν φοιτητιώσα νεολαία από την κυβέρνηση ΝΔ, επιτάσσει να θυμηθούμε τους αγώνες των φοιτητών το ’73 και να παλέψουμε ακόμη περισσότερο για τις σπουδές και το μέλλον μας. Κατ’ αρχάς, το άσυλο, που για χρόνια αποτελούσε εφαλτήριο αντεπίθεσης στις αντιεκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις των εκάστοτε κυβερνήσεων και κεκτημένο του αντιδικτατορικού αγώνα, καταργήθηκε από τις πρώτες κιόλας μέρες διακυβέρνησης της ΝΔ. Και αυτό προφανώς δεν έγινε σε κενό χρόνο, καθώς το άσυλο αποτελούσε το τελευταίο προπύργιο αγώνα των φοιτητών. Οπότε καταργώντας το, η κυβέρνηση επιδιώκει να απονεκρώσει τους φοιτητικούς συλλόγους και να άρει οποιεσδήποτε αντιστάσεις κόντρα στις μεταρρυθμίσεις που φέρνει και που στόχο έχουν μόνο να υποβαθμίσουν το επίπεδο των σπουδών μας.

Η πιο σημαντική, και ταυτόχρονα βάρβαρη, αλλαγή που φέρνει η Υπουργός Παιδείας είναι η θέσπιση ορίου φοίτησης(ν+2). Η θέσπιση αυτή γίνεται στα πλαίσια της εντατικοποίησης και ενός συγκεκριμένου μοντέλου φοιτητή που θέλουν να δημιουργήσουν χαρακτηριστικό του οποίου θα είναι η έντονη πειθάρχηση. Το πρότυπο φοιτητή αυτό, θα είναι σε θέση να αντιλαμβάνεται τη σχολή του μόνο ως ένα αποστειρωμένο κέντρο εξέτασης και όχι ως ένα χώρο μέσα στον οποίο θα καλλιεργούνται και θα διακινούνται ιδέες και θα αποτελεί μέσο κοινωνικοποίησης και πολιτικοποίησης. Ο φοιτητής όμως που μέσα στο πανεπιστήμιο δεν θα είναι σε θέση  να διεκδικήσει τα δικαιώματα του και να παλέψει για καλύτερη ποιότητα σπουδών παρά μόνο θα είναι ανεκτικός σε οποιαδήποτε μεταρρύθμιση και το μόνο που θα κάνει είναι να προσπαθεί να καταφέρει να ανταπεξέλθει στην ολοένα και εντονότερη εντατικοποίηση, αποτελεί και ένα συγκεκριμένο μοντέλο αυριανού εργαζόμενου . Ενός εργαζομένου, ο οποίος δεν θα αντιστέκεται σε μέτρα που θεσπίζονται και δυσχεραίνουν ακόμη περισσότερο την εργασιακή του πραγματικότητα.

Το νέο πολυνομοσχέδιο για την παιδεία το οποίο περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τη θέσπιση των ν+2 ετών φοίτησης αλλά και την ελάχιστη βάση εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, θέτει ταξικό πρόσημο στην εκπαίδευση καθώς δημιουργεί πρόβλημα σε αυτούς που αδυνατούν να πληρώσουν φροντιστήρια προκειμένου να γράψουν πάνω από 10 αλλά δημιουργεί και ταυτόχρονα έτοιμη πελατεία για τα  ιδιωτικά πανεπιστήμια. Αποκορύφωμα όλων, ήταν η ψήφιση της διάταξης για την εξίσωση των πτυχίων των ΑΕΙ με αυτών των ιδιωτικών κολεγίων, μια διάταξη η οποία πέρασε νύχτα ως προσθήκη στο αναπτυξιακό νομοσχέδιο που αφορούσε τα εργασιακά. Συνεπώς γίνεται  ξεκάθαρο πως το άρθρο 16 καταργείται πλέον από την πίσω πόρτα  καθώς το δικαίωμα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση  γίνεται προνόμιο των λίγων και όχι δημόσιο και δωρεάν  αγαθό στο οποίο μπορούν να έχουν πρόσβαση όλοι. Ταυτόχρονα, τα προγράμματα σπουδών των πανεπιστημίων αυτών θα εξαρτώνται και θα καθορίζονται από τις ανάγκες της αγοράς και δε θα εναρμονίζονται με τις ανάγκες της κοινωνίας. Βλέπουμε, λοιπόν, πως πλέον η γνώση αντιμετωπίζεται ως εμπόρευμα προς πώληση και όχι ως κοινωνικό αγαθό!

Με βασικά επίδικα τα παραπάνω, ήδη σε πολλές σχολές ανά την Ελλάδα, οι φοιτητικοί σύλλογοι έχουν μπει σε αγωνιστική τροχιά και αντιτίθενται στις μεταρρυθμίσεις της Κεραμέως στην παιδεία. Αυτό φαίνεται από τις μαζικές πορείες που έχουν λάβει χώρα, με αποκορύφωμα αυτή στις 31/10, στην οποία συμμετείχαν φοιτητικοί σύλλογοι από όλη την Ελλάδα, με αποφάσεις από Γενικές Συνελεύσεις. Επόμενο κόμβο αποτελεί το τριήμερο του Πολυτεχνείου, κατά το οποίο οφείλουμε να δώσουμε ένα ηχηρό μήνυμα στην κυβέρνηση. Ότι κόντρα σε αυτούς που οραματίζονται ένα πανεπιστήμιο για λίγους, κόντρα σε αυτούς που θέλουν να κερδοφορήσουν στις πλάτες μας, εμείς σηκώνουμε το ανάστημά μας και παλεύουμε για ένα πανεπιστήμιο στο ύψος των αναγκών μας.

Εμείς θα συνεχίσουμε να βρισκόμαστε απέναντι σε όλα αυτά τα μέτρα που θέλουν να περάσουν με στόχο να υποβαθμίσουν το επίπεδο των σπουδών και της ζωής μας. Θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για το αναφαίρετο δικαίωμα μας στη δημόσια και δωρεάν παιδεία αλλά και το δικαίωμα μας να καθορίζουμε τους χρόνους και τους όρους των σπουδών μας. Μόνο μέσα από τις συλλογικές διαδικασίες και τους συλλογικούς μας αγώνες, μπορούμε να δώσουμε μια ηχηρή απάντηση σε όλα αυτά που έρχονται . Να οραματιστούμε ένα πανεπιστήμιο στο ύψος των αναγκών μας. Να περάσουμε στην αντεπίθεση. Να γίνουμε πραγματικά επικίνδυνοι !!

Καλούμε όλους και όλες στη Γενική Συνέλευση του Φοιτητικού Συλλόγου, την Τρίτη 12/11 ,στις 13:30 στο αμφ 1.2 !!

Κάλεσμα στη Γενική Συνέλευση την Τρίτη 15/10

Την Τρίτη 8/10, πραγματοποιήθηκε η πρώτη γενική συνέλευση της χρονιάς, για το φοιτητικό μας σύλλογο. Μια συνέλευση που απαρτιζόταν σε μεγάλο βαθμό από ανένταχτο κόσμο, αλλά και κόσμο από τα μικρότερα έτη σχολής, με το αμφιθέατρο να φτάνει να γεμίζει σε συγκεκριμένες στιγμές της διαδικασίας. Μια συνέλευση που εκτιμούμε, χωρίς περιστροφές, και παρά το γεγονός ότι υπερψηφίστηκε το ενωτικό αγωνιστικό πλαίσιο, ότι αποτελεί μία πραγματικά απ’ τις χειρότερες «στιγμές» του συλλόγου μας. Μία συνέλευση που «εξανάγκασε» μεγάλο κομμάτι του αμφιθεάτρου να αποχωρήσει από τη διαδικασία, μετανιώνοντας για την επιλογή του να παρευρεθεί σε αυτήν.

Υπήρξαν στιγμές που όσοι βρισκόμασταν στη διαδικασία, πιο πολύ μοιάζαμε με έναν αλαλάζοντα όχλο, παρά με  σώμα συνέλευσης που κάνει υγιή διάλογο. Υπήρξαν στιγμές, που πιο πολύ το αμφιθέατρο θύμιζε μικρό κοινοβούλιο, παρά συνέλευση φοιτητών/τριων. Την ίδια στιγμή, η ομαλή διεξαγωγή της συζήτησης έμοιαζε να ισορροπεί σε ένα τεντωμένο σχοινί.  Το κλίμα ήταν συνεχώς τεταμένο και κάθε στιγμή έμοιαζε ικανή να προκαλέσει σύρραξη μεταξύ διαφόρων, ας το πούμε ευγενικά «θερμόαιμων». Για κάποιες πολιτικές δυνάμεις, υπάρχει η πεποίθηση, ότι η ομαλότητα της διαδικασίας μπαίνει σε δεύτερη μοίρα μπροστά στη δικιά τους αυτοπροβολή και αυτοικανοποίηση. Σε όλα τα παραπάνω, ήρθε να προστεθεί στο τέλος της συνέλευσης και ένα περιστατικό βίας, από ανθρώπους που δεν ανήκουν στο σύλλογο μας, απέναντι σε μέλη της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Είναι γνωστό στο σύλλογό, ποια είναι η γνώμη του Εγκέλαδου, για τη κυβερνώσα παράταξη της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Αυτό όμως, σε καμία περίπτωση δεν αλλάζει την άποψή μας, ότι τέτοια περιστατικά «ματσό» σωματικής επιβολής δεν έχουν κανένα χώρο στο σύλλογό μας και μόνο εκφυλιστικά μπορούν να λειτουργήσουν.

Ως Εγκέλαδος, δεν έχουμε καμία διάθεση να κρυφτούμε πίσω από το δάχτυλό μας για όσα συνέβησαν την Τρίτη, ούτε και να αποποιηθούμε καμία από τις ευθύνες που μας βαραίνουν.  Ως ένα σχήμα, που κύριο στόχο της λειτουργίας του έχει την προσπάθεια οι φοιτητές και οι φοιτήτριες να συζητάνε και να παλεύουν συλλογικά για τα προβλήματά τους, νιώθουμε βαθιά απογοήτευση για τον τρόπο που διεξάγεται η γενική συνέλευση. Νιώθουμε συνυπεύθυνοι  για το σημείο στο οποίο έχει , αυτή η διαδικασία φτάσει. Αυτή η συνέλευση σε τίποτα δεν θύμιζε αμεσοδημοκρατική πολιτική διαδικασία, που σκοπεύει να αναπτύξει το διάλογο μεταξύ των φοιτητών/τριων. Με κανέναν τρόπο δεν συνεισφέρει στη διαδικασία ανάπτυξης του φοιτητικού κινήματος, που προσπαθεί να προστατευτεί απέναντι στην επίθεση που δέχεται το Πανεπιστήμιο.  Όσα περιγράφονται παραπάνω αποτελούν παθογένειες για τις οποίες έχουμε πλήρη γνώση και για τις οποίες σκοπεύουμε να αναλάβουμε άμεσα δράση για να τις αντιμετωπίσουμε δραστικά, ειδικά σε μία περίοδο όπου το φοιτητικό κίνημα δέχεται μια συνολικότερη επίθεση. Αυτή όμως η προσπάθεια, είναι σαφές, ότι απαιτεί την συμμετοχή όλων εκείνων που επιθυμούν αυτή η κατάσταση να αλλάξει, χωρίς μηδενισμούς, λογικές παραίτησης ή και ανάθεσης.

Ήδη η υπ. Παιδείας έχει εξαγγείλει μέτρα που αλλάζουν ριζικά το τοπίο στην εκπαίδευση. Η επαναφορά των διαγραφών και του ορίου φοίτησης (ν+2) αποσκοπούν στη διαμόρφωση μίας ακόμη πιο πειθαρχημένης καθημερινότητας μέσα στις σχολές. Η ίδια η υπουργός δηλώνει ότι επιδίωξη δεν είναι η μείωση του κόστους –αλλωστε όσοι φοιτητές περνούν τα ν+2 έτη δεν κοστίζουν το οτιδήποτε στις σχολές- αλλά η πειθάρχηση και η συμμόρφωση των φοιτητών στα «ευρωπαϊκά πρότυπα». Με άλλα λόγια, όσοι φοιτητές μπορούν να ανταπεξέλθουν και έχουν τον χρόνο να σπουδάσουν και να δουλεύουν παράλληλα σε κάποιες περιπτώσεις, καλώς. Οι υπόλοιποι θα πεταχτούν εκτός ιδρυμάτων.

Την ίδια στιγμή, οι διατάξεις για την ισοτίμηση των πτυχίων των ιδιωτικών κολλεγίων με αυτά των δημοσίων ΑΕΙ, θυμίζουν περισσότερο μία επικύρωση της απόφασης του ΣΥΡΙΖΑ για αναθεώρηση του αρθρου 16 από την πίσω πόρτα. Είναι γνωστή η εμμονή της ΝΔ με την ιδιωτική εκπαίδευση, που την αποδεικνύει και με τη θέσπιση fast track διαδικασίας αναγνώρισης των επαγγελματικών δικαιωμάτων αποφοίτων ιδιωτικών κολλεγίων. Αυτή είναι η παιδεία που οραματίζονται. Στο μυαλό των «αρίστων» της κυβέρνησης, ο φοιτητής που ξεπερνάει τα ν+2 έτη φοίτησης δεν είναι ανεκτός. Είναι όμως ανεκτή μία επιχείρηση που θα πουλάει ισοδύναμα πτυχία με αυτά των ΑΕΙ. Στο μυαλό τους χωράει η παιδεία για τους λίγους, για όσους έχουν την οικονομική δυνατότητα να πληρώσουν αδρά για αυτή.

Ο εμμονικός τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση προσκολλάται σε «ευρωπαϊκά πρότυπα» κατά το δοκούν, δεν  αγγίζει ούτε στο ελάχιστο τα πραγματικά προβλήματα των σχολών. Τι κι αν τα ΑΕΙ υπολειτουργούν,  τουλάχιστον δεν θα υπάρχουν «λιμνάζοντες» φοιτητές. Τι κι αν τα πτυχία χανουν την αξία τους, θα υπάρχουν ιδιωτικά κολλέγια. Για να μπορέσει λοιπόν να πετύχει τα παραπάνω, δεν είναι τυχαία η επιλογή της να καταργήσει το άσυλο. Το έχουν δηλώσει άλλωστε και οι ίδιοι ότι το άσυλο καταργείται, για να μην αντιδρούν οι φοιτητές στη συνδεση του πανεπιστημίου με τις επιχειρήσεις. Γιατί όσοι φοιτητές και φοιτήτριες θεωρούν το πανεπιστήμιο κοινωνικό χωρο, δεν πρέπει να μπορούν να αγωνίζονται μέσα σε αυτόν. Γιατί αυτοί και αυτές που αντιδρούν στα σχέδια τους, πρέπει να βρίσκουν μπροστά τους την αστυνομία.

Δεν θα ανεχτούμε κανένα από τα μέτρα, που χειροτερεύουν την καθημερινότητα μας μέσα στις σχολές και κάνουν τα Ιδρύματα μας να υπολειτουργούν. Μόνο μέσα από τις συλλογικές μας διαδικασίες και τους συλλογικούς μας αγώνες, μπορούμε να χτίσουμε μία απάντηση σε όσα έρχονται. Να οραματιστούμε ένα πανεπιστήμιο στο ύψος των αναγκών μας! Να περάσουμε στην αντεπίθεση!

Καλούμε όλους και όλες στη Γενική Συνέλευση του Φοιτητικού Συλλόγου, την Τρίτη 15/10, στις 13:30 στο αμφ 1.2!

Κάλεσμα στη Γενική Συνέλευση Τρίτη 8/10

Σε μία εποχή όπου η επίθεση στα πανεπιστήμια έχει φτάσει στο ζενίθ της,η κυβέρνηση ΝΔ δείχνει ότι οι σκληρές νεοφιλελεύθερες πολιτικές της επεκτείνονται και στην παιδεία. Βαδίζοντας στον δρόμο που χάραξε ο ΣΥΡΙΖΑ με το πόρισμα Παρασκευόπουλου ικανοποιώντας τις προεκλογικές της εξαγγελίες προχώρησε στην κατάργηση του ασύλου και μάλιστα εν μέσω καλοκαιριού, έχοντας χτίσει στα ΜΜΕ ένα αφήγημα περί ασύλου ανομίας και εγκληματικότητας. Κάτι το οποίο δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα που αντιλαμβανόμαστε εμείς ως φοιτητές και φοιτήτριες. Αυτό όμως δεν έγινε σε κενό χρόνο. Η Νέα Δημοκρατία ήλπιζε ότι αν περνούσε το συγκεκριμένο νομοσχέδιο θα έβρισκε το φοιτητικό κίνημα αποδυναμωμένο. Αντιθέτως οι αντιδράσεις των φοιτητ(ρι)ών και όχι μόνο, ήταν έντονες και στις δύο μαζικές πορείες που πραγματοποιήθηκαν. Η αλήθεια είναι ότι η επιμονή της απέναντι στο άσυλο και στην άμεση ψήφιση της κατάργησης του οφείλεται να εφαρμόσει το πρόγραμμα της με όσο το δυνατό λιγότερη αντίσταση από τους φοιτητές και τις φοιτήτριες.

Συγκεκριμένα ήδη η υπουργός παιδείας έχει εξαγγείλει πως μέχρι τον Δεκέμβρη θα έχει κατατεθεί το νέο νομοσχέδιο που αφορά γενικότερα την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση. Πιο συγκεκριμένα, μια από τις πιο επικίνδυνες εξαγγελίες αφορά την διαγραφή φοιτητ(ρι)ών αφού διεκπεραιώσουν τα ν+2 χρόνια. Το φαινόμενο των αιώνιων φοιτητ(ρι)ών που θέλει να εξαλείψει η ΝΔ δεν είναι ένα φαινόμενο που ανταποκρίνεται στη πραγματικότητα καθώς οι φοιτητές/τριες μετά τα ν+2 χρόνια δεν αποτελούν βάρος στην πανεπιστημιακή κοινότητα. Αυτό το μέτρο προωθεί ένα μοντέλο πειθάρχησης και εντατικοποιημένης καθημερινότητας που δεν αφήνει περιθώρια για ενασχόληση πέρα από τα μαθήματα. Η μεταρρύθμιση αυτή, επίσης, αφήνει στο περιθώριο φοιτητές και φοιτήτριες που εργάζονται στερώντας τους την δυνατότητα να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους, θέτοντας έτσι ταξικούς φραγμούς στην εκπαίδευση.

Η επίθεση στο πανεπιστήμιο δεν σταματά εδώ. Μια από τις λέξεις κλειδιά του νέου νομοσχεδίου είναι και η λέξη «επιχειρηματικότητα». Επικαλούμενη την υποχρηματοδότηση, η ΝΔ αναγκάζει τα πανεπιστήμια να στραφούν προς την εύρεση εξωτερικών πόρων για την κάλυψη των αναγκών τους. Στα βήματα της περεταίρω σύνδεσης του πανεπιστημίου με την αγορά εργασίας, μεταφέρει το κέντρο έρευνας από το Υπουργείο Παιδείας στο Υπουργείο Ανάπτυξης και Επενδύσεων. Κάτι το οποίο αποσκοπεί στην δημιουργία ερευνητικών προγραμμάτων, τα οποία θα παράγουν έργο για ιδιωτικές επιχειρήσεις και ο χαρακτήρας τους θα είναι διαμορφωμένος με βάση τις ανάγκες της αγοράς και όχι με βάση τις ανάγκες της κοινωνίας, όπως θα ήταν λογικό. Πράγμα που δείχνει εξόφθαλμα την αντίληψη της κυβέρνησης ότι η γνώση μπορεί να αποτελέσει αγαθό οικονομικής εκμετάλλευσης. Η αντίληψη αυτή βρίσκει κάθετο ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας που σε αντίθεση με τη κυβέρνηση θεωρεί τη γνώση ως ένα  δημόσιο και δωρεάν αγαθό που πρέπει να διανέμεται σε όλα τα κοινωνικά στρώματα χωρίς διακρίσεις, πάντα με γνώμονα τις ανάγκες της κοινωνίας. Κινούμενη στο ίδιο πλαίσιο της υποχρηματοδότησης βρίσκει σαν εύφορο πεδίο κερδοφορίας τις φοιτητικές ανάγκες, όπως είναι η σίτιση και η στέγαση. Πάγια θέση της ΝΔ για το εν λόγω ζήτημα είναι η εισχώρηση εργολαβιών στο πανεπιστημίων. Πιο συγκεκριμένα γίνεται λόγος για ανέγερση ιδιωτικών εστιών με ένα χαμηλό αντίτιμο, πρόταση που σε καμία περίπτωση, δεν συμμορφώνεται στα πλαίσια της δημόσιας και δωρεάν παιδείας.

Άλλο ένα κομβικό στοιχείο του νομοσχεδίου είναι αυτό της αξιολόγησης των ιδρυμάτων. Πλέον η ΝΔ εισάγει ένα νέο θεσμικό πλαίσιο που θα κατηγοριοποιεί τα πανεπιστήμια με βάση την «ανταποδοτικότητα» τους. Αυτό σημαίνει ότι ιδρύματα, τα οποία κρίνονται ως χρήσιμα για την αγορά θα πριμοδοτούνται με μεγαλύτερη χρηματοδότηση, ενώ αντίστοιχα τα πανεπιστήμια που κρίνονται ως μη κερδοφόρα θα έχουν μειωμένη χρηματοδότηση. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα σχολές που σχετίζονται με την ανθρωπιστική παιδεία και τις κοινωνικές ανάγκες να υποβαθμίζονται μέχρι να φτάνουν σε σημείο κατάργησης.

Η Νέα Δημοκρατία οραματίζεται πανεπιστήμια για λίγους/ες, που θα απαρτίζονται από πειθήνιους/ες «μαθητές/μαθήτριες» όπου η γνώση που θα προσλαμβάνουν και θα παράγουν θα είναι υπό τις επιταγές του ιδιωτικού συμφέροντος. Η κυβέρνηση προβλέποντας ότι θα δημιουργηθούν εστίες αντίστασης κόντρα στις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις της, προχώρησε στην κατάργηση του ασύλου.

Απέναντι σ’ αυτή τη πολιτική, εμείς παλεύουμε για ένα δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο ανοιχτό για όλους/ες, όπου η έρευνα και η γνώση έχουν ως γνώμονα τις κοινωνικές ανάγκες, και όχι τις ανάγκες της αγοράς και των επιχειρήσεων. Οραματιζόμαστε ένα Πανεπιστήμιο όπου θα μεριμνεί σοβαρά για τις ανάγκες των φοιτητών και του ιδρύματος και δε θα είναι απλά ένα πεδίο κερδοφορίας για τους επιχειρηματίες.

Σας καλούμε όλες και όλους στην Γενική Συνέλευση Τρίτη 8/10 στις 13:30 στο Αμφιθέατρο 1/2

Αμισθί(!) εργασία εν έτει 2019

Και φέτος, λίγο πριν το τέλος του ακαδημαικού έτους, βλέπουμε τον κο Λαγαρό, ακολουθώντας τα βήματα του προηγούμενου κοσμήτορα, να προσπαθεί να μπαλώσει τα κενά των μειωμένων προυπολογισμών, με την πρόσκληση διαδακτορικών να καλύψουν τα διδακτικά κενά του επόμενου έτους αμισθί!

Είναι γνωστό τοις πάσι, ότι η μόνη έγνοια της διοίκησης όλα αυτά τα χρόνια, είναι να ανυψώσει τη σχολή στα QS rankings και στις παγκόσμιες αξιολογήσεις,  μέσα από μία σειρά μέτρων και προτάσεων (βλ. δίδακτρα στα μεταπτυχιακά, άρνηση μετεγγραφών, αλλαγή στο πρόγραμμα σπουδών). Είναι γνωστό επίσης ότι όποτε θέλει να ανυψώσει τη σχολή, ξεχνάει αυτομάτως τα σημαντικά προβλήματα (βλ. απλήρωτοι εργαζόμενοι και διδακτορικοί, ελλείψεις σε υλικά και προσωπικό, υποχρηματοδότηση), αλλά θυμάται να αναφέρεται πάντα στους «προβληματικούς» φοιτητές που κρατάνε πίσω τη σχολή από το να διαπρέψει.

Για να πάρουμε τα πράγματα όμως από την αρχή. Είναι γεγονός πως η χρηματοδότηση των Πανεπιστημίων, έχει μειωθεί ραγδαία τα τελευταία χρόνια. Η διοίκηση της σχολής, αλλά και ολόκληρου του ΕΜΠ, επιλέγει συνειδητά τόσα χρόνια να υπερψηφίζει τους προϋπολογισμούς, και στην καλύτερη να μιλάει για υποχρηματοδότηση μόνο για μικροπολιτικούς λόγους ή όταν θέλει να δικαιολογηθεί, για τα προβλήματα που προκύπτουν στη σχολή. Δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπίζεται το πρόβλημα της υποχρηματοδότησης, της τεράστιας έλλειψης καθηγητικού προσωπικού, και της προοπτικής κατάρρευσης των ΑΕΙ, σαν φυσικό φαινόμενο. Δεν είναι δυνατόν όλο το κόστος αυτό να μετακυλίεται στις πλάτες των φοιτητών, των διδακτόρων και των εργαζομένων. Δεν είναι δυνατόν το Πανεπιστήμιο να λειτουργεί με όρους αυτοχρηματοδότησης, εθελοντισμού και ανταποδοτικότητας.

Εμείς απ’ την πλευρά μας μόνο ντροπή για αυτόν τον Κοσμήτορα και αυτή την Σχολή μπορούμε να νιώσουμε, όταν καλεί σε δουλειά αμισθί, σε δημόσια μάλιστα ανακοίνωση της. Νιώθουμε πραγματικά ντροπή, γιατί η Σχολή εκμεταλλεύεται το γεγονός, ότι πολλοί διδάκτορες που επιθυμούν να ακολουθήσουν ερευνητική-ακαδημαϊκή σταδιοδρομία, θέλουν να διατηρήσουν σχέσεις με το ίδρυμα για να εμπλουτίσουν το βιογραφικό τους, προσβλέποντας σε ένα μελλοντικό άνοιγμα θέσεων ΔΕΠ. Νιώθουμε ντροπή για αυτή τη Σχολή, καθώς αντί να αντιμετωπίζει αυτούς τους ανθρώπους σαν «κεφάλαιο» για το μέλλον της, τους καλεί να κάνουν τα κορόιδα.

Αυτή η κίνηση είναι μια προσβολή για τους νυν Υποψηφίους Διδάκτορες – που γνωρίζουν από πρώτο χέρι τι θα πει απλήρωτη διδασκαλία- στους οποίους καταδεικνύεται με τον πιο ωμό τρόπο το μέλλον που τους επιφυλάσσεται, όπως και στους νέους διδάκτορες της Σχολής που έχουν προσφέρει στο Ίδρυμα σε αντίξοες συνθήκες τα τελευταία χρόνια και έχουν ως αντάλλαγμα εξωθηθεί σε πανεπιστήμια του εξωτερικού.

Είναι ασέβεια απέναντι στους τελειόφοιτους φοιτητές της Σχολής που σκέφτονται να ξεκινήσουν ένα διδακτορικό και θέλουν να προσπαθήσουν να το κάνουν στην χώρα τους. Είναι επίσης κοροϊδία, για κάθε νέο και νέα απόφοιτο της Σχολής που φεύγει απογοητευμένος για το εξωτερικό, επειδή ακριβώς θέλει να κάνει τις διδακτορικές σπουδές υπό αξιοπρεπείς συνθήκες, αλλά ελπίζει ότι κάποια μέρα ενδεχομένως θα μπορέσει να επιστρέψει στο Ίδρυμα και να εργασθεί.

Πώς περιμένετε, αλήθεια, να πείσετε τους νέους ανθρώπους να μείνουν στη χώρα;

Και όλα αυτά μέσα σε μία περίοδο που, το να δουλεύεις «εθελοντικά» , «για την εμπειρία» και «αν σ’ αρέσει», έχει γίνει μόδα. Σε μία περίοδο που το να βρεις δουλειά, με τον «κατώτατο μισθό», για πολλούς είναι  όνειρο. Σε μία περίοδο που το να έχεις «εργασιακή εμπειρία χρόνων», ενώ είσαι μόλις 24, είναι αναγκαία προϋπόθεση. Και αν αυτή η πραγματικότητα είναι μία φορά αισχρή, τότε είναι ακόμη πολλές φορές πιο αισχρό,  ένα Πανεπιστήμιο, να λειτουργεί με τους ίδιους όρους που λειτουργεί η αγορά και να ζητάει από νέους επιστήμονες να εργαστούν εθελοντικά. Να θεσπίζονται επισήμως ελαστικές σχέσεις εργασίας και εκμετάλλευση εργαζομένων εντός των Πανεπιστημίων. Είναι αισχρό, μέσα στα Πανεπιστήμια, να αναπαράγεται και να ευδοκιμεί, όλη αυτή η κατάσταση, που κάνει πολλά χρόνια τώρα, τόσους νέους, εργαζόμενους και εργαζόμενες, να επιλέγουν τη μετανάστευση, ως λύση απέναντι στην ανεργία και την επισφαλή εργασία.

Εμείς λοιπόν λέμε, ότι  αυτό το Πανεπιστήμιο δεν χωράει κανένα και καμία μας! Εμείς λοιπόν λέμε, ότι θα κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας, έτσι ώστε το Πανεπιστήμιο, να μην μετατραπεί, με άλλοθι την υποχρηματοδότηση,  σε επιχείρηση με ακριβές υπηρεσίες και αναλώσιμους, άμισθους και εύκολα εκμεταλλεύσιμους εργαζόμενους!

 

Μετά τις φοιτητικές εκλογές (?)

Λίγος καιρός πέρασε από τη διεξαγωγή των φοιτητικών εκλογών, με τη συμμετοχή των φοιτητών να παραμένει στα ίδια ποσοστά με πέρυσι, στη σχολή μας. Αποτιμούμε ιδιαίτερα θετικά πως πραγματοποιήθηκαν ομαλά οι εκλογές, αποδεικνύοντας ότι οι φοιτητικοί σύλλογοι μπορούν να διασφαλίζουν τις διαδικασίες τους, εντός του πανεπιστημιακού ασύλου. Είναι γεγονός ότι οι φοιτητές συμμετείχαν παρά τη ρητορεία τρομοκρατίας που καλλιεργείται από τις καθεστωτικές δυνάμεις και τα ΜΜΕ σχετικά με  την ανομία εντός σχολών, αλλά και απέναντι στα εκφυλιστικά γεγονότα που συνέβησαν κατά τη διάρκεια των φοιτητικών εκλογών στο σύλλογο μας πριν 2 χρόνια.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ	ΨΗΦΟΙ 2019	ΠΟΣΟΣΤΑ 2019	ΨΗΦΟΙ 2018	ΠΟΣΟΣΤΑ 2018
ΔΑΠ-ΝΔΦΚ	381	59,16%	374	56,84%
ΠΚΣ	81	12,58%	86	13,07%
ΕΓΚΕΛΑΔΟΣ	76	11,80%	88	13,37%
ΕΑΑΚ	48	7,45%	54	8,21%
ΠΑΣΠ	31	4,81%	38	5,78%
ΛΕΥΚΑ	20	3,11%	18	2,74%
Bloco	7	1,09%
ΑΚΥΡΑ	32		27
ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ	676		685

 

Βασικό στοιχείο των φετινών εκλογών στο σύλλογο, ήταν η παγίωση της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ στην αυτοδύναμη πρώτη θέση, με σχετικά μικρή άνοδο, η οποία οδήγησε στην κατοχύρωση 7^ης έδρας στο Διοικητικό Συμβούλιο. Την επόμενη κιόλας μέρα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης συναντήθηκε με τους εκπροσώπους της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, τους συνεχάρη για την μεγάλη νίκη τους, επαναλαμβάνοντας την κοινή τους θέση για την πλήρη αποκοματικοποίηση των πανεπιστημίων (sic!). Έτσι, λοιπόν επιβεβαιώνεται για άλλη μια φόρα η πολιτική ευθυγράμμιση της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ με την πολιτική ατζέντα της Νέας Δημοκρατίας, μια πολιτική ατζέντα που θέλει συλλόγους στα πρότυπα του 15μελούς πλήρως ενσωματωμένους στην νεοφιλελεύθερη οπτική για τα πανεπιστήμια. Η φετινή στάση της ΔΑΠ αποδεικνύει την απαξίωση της για τον σύλλογο και τις διαδικασίες του, καθώς είναι αυτή που για ακόμη μια φόρα έβαλε πάνω από την πραγματοποίηση συνελεύσεων την ενίσχυση του κομματικού της φορέα για τις ερχόμενες εκλογές(αυτοδιοικητικές, ευρωεκλογές ,βουλευτικές). Από τη μια αυτό αναδεικνύει την αδιαφορία της για τη ενεργοποίηση ευρυτέρων κομματιών του συλλόγου που δημοκρατικά θα συγκροτούσαν μια κατεύθυνση για το σύλλογο. Από την άλλη η ΔΑΠ μέσα στα πανεπιστήμια έχοντας επιλέξει αποκλειστικά το στήσιμο εκλογικού μηχανισμού καταλήγει αναπόφευκτα σε εκφυλισμούς στις διαδικασίες του συλλόγου όπως είναι οι εκλογές. Αυτό παρατηρήθηκε έντονα στην φετινή εκλογική διαδικασία όπου τα μέλη τους επικοινωνούσαν με handsfree διαβάζοντας τα ονόματα των εκλογικών καταλογών <<φακελώνοντας>> το ποιοι προσήλθαν, κάτι που είναι σαφώς ενάντια σε όσα προβλέπει και ο εκλογικός κανονισμός.

Οι εκφυλιστικές εκφάνσεις της εκλογικής διαδικασίας σε συνδυασμό με την πτωτική πορεία των αριστερών δυνάμεων δημιουργούν ένα ψηφιδωτό αποδυνάμωσης των φοιτητικών συλλόγων , ευθύνες για το οποίο δεν μπορεί παρά να φέρουν και οι αριστερές δυνάμεις. Η ΠΚΣ καθ’ όλη την διάρκεια της χρονιάς επέλεξε να αντιμετωπίσει τον σύλλογο εργαλειακά, διεξάγοντας προεκλογικό αγώνα με βάση τον κομματικό της φορέα και την ενδυνάμωση του για τις ερχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Η  ενεργοποίηση  ευρυτέρων κομματιών των φοιτητών  γίνεται έτσι ακόμα πιο δύσκολη και αυτό γιατί μια τέτοια στάση αδυνατεί να αντιληφθεί τις επιμέρους προβληματικες που μπορεί να ανακύπτουν ανά σύλλογο ,αλλά και γιατί δε δίνει την δυνατότητα διαμόρφωσης μιας κατεύθυνσης του συλλόγου μέσα από τους προβληματισμούς του κάθε φοιτητή που προκύπτουν από την καθημερινότητα του. Με αποτέλεσμα να απονομιμοποιείται περισσότερο η έννοια του συλλόγου στα μάτια των φοιτητών, ως κάτι που να μπορεί όχι μόνο  να τους ενέχει αλλά και να παράγει αντιστάσεις. Την ιδιά στιγμή, η ΠΚΣ εκμεταλλευόμενη την ύπαρξη της σε αρκετούς συλλόγους, επέλεξε να ιεραρχήσει την εξασφάλιση της ανόδου της σε σχέση με τα ΕΑΑΚ στην Αρχιτεκτονική ΕΜΠ με αποτέλεσμα να παρακωλύει την ομαλή δημοκρατική διεξαγωγή των εκλογών σε μια σειρά σχολές συμπεριλαμβανομένης και της δικής μας.

Η αλήθεια είναι ότι η συνολική κριτική και η προσπάθεια αναγνώρισης των σφαλμάτων που οδήγησαν στα ανωτέρω εκλογικά αποτελέσματα, δε μπορεί να μην συμπεριλαμβάνει και εμάς τους ίδιους, σαν Εγκέλαδο. Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ  έχει καταφέρει να εκφράσει μία μεγάλη μερίδα του συντηρητικού μπλοκ, που σε πληθώρα άλλων σχολών αποτελεί την κύρια έκφανση της αποχής. Τα αυξημένα ποσοστά αποχής περιγράφουν λοιπόν ένα άλλο κομμάτι κόσμου που αποστρέφεται την εκλογική διαδικασία και την εκλαμβάνει ως ανούσια. Το κομμάτι αυτό παρόλο που μπορεί να έχει κάποια προοδευτικά αντανακλαστικά αδυνατεί να αντιληφθεί τον εαυτό του σαν οργανικό κομμάτι του συλλόγου. Αυτό συμβαίνει διότι θεωρεί πως η συλλογική απάντηση που θα προκύπτει μέσα από τις επεξεργασίες του συλλόγου δεν είναι όχι μόνο επαρκής απέναντι στα προβλήματα που αντιμετωπίζει αλλά και αρκετά πιο χρονοβόρα. Η ευθύνη των σχημάτων απέναντι σε αυτούς τους φοιτητές δεν μπορεί πάρα να είναι αυξημένη και αυτό γιατί δεν καταφέραμε πολλές φορές να τους εντάξουμε σε μια αγωνιστική τροχιά πάνω σε επίδικα που προκύπταν κατά την διάρκεια της χρονιάς. Η εκλογική πτώση των αριστερών σχημάτων, τέλος, οφείλεται στην αδυναμία μας να μπορέσουμε να συνολικοποιήσουμε τους επιμέρους προβληματισμούς και τις ανησυχίες των φοιτητών μέσα από μια διαδικασία που να δίνεται το πάτημα στους φοιτητές όχι μόνο να τα εκφράζουν την γνώμη τους, αλλά και να μετέχουν ενεργά στην δόμηση της απάντησης που θα δίνει ο σύλλογος.

Εάν έχουν κάτι να μας διδάξουν οι φετινές φοιτητικές εκλογές, είναι ότι δεν γίνεται η πολιτική δύναμη που απαξιώνει το σύλλογο, που απέχει συνειδητά από τις γενικές συνελεύσεις, η πολιτική δύναμη του ατομικισμού και του καριερισμού, να πανηγυρίζει για τη «νίκη» της στις εκλογές. Διότι αυτή δεν είναι νίκη των φοιτητών, είναι νίκη των πελατειακών σχέσεων, είναι νίκη των ανθρώπων που κάνουν πολιτική που αποβλέπει στην πολιτική τους ανέλιξη. Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση και αναζητώντας μία πραγματικότητα που θα μπορεί να μας ικανοποιεί και να μας ενέχει όλες και όλους, θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για τη βελτίωση των σπουδών μας, για τη σύνδεση του πανεπιστημίου με τις ανάγκες της κοινωνίας και με όχημα την αριστερά των αναγκών μας θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε καλύτερους όρους σπουδών και ζωής.  Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι για να μπορέσουμε να ορθώσουμε συνολικές αντιστάσεις απέναντι στις επιθέσεις που δεχόμαστε, είναι χρέος μας η παρουσία στις συλλογικές διαδικασίες να εκκινάται από τα πιο απτά υλικά ζητήματα. Επιπλέον, σταδιακά κάνοντας πολιτική από τα κάτω, να καταλήξουμε σε μεγαλύτερες διεκδικήσεις που θα συνδράμουν στην αναζωπύρωση του φοιτητικού κινήματος.  Απέναντι σε αυτούς που καπηλεύονται τις εκλογικές τους νίκες για την ανάδειξη των κομματικών τους συμφερόντων, απέναντι σε αυτούς που αντιμετωπίζουν εργαλειακά τους φοιτητικούς μας συλλόγους, μαχόμαστε για την ανασύνταξη του φοιτητικού κινήματος, μέσα από την επαναμαζικοποίηση των συλλόγων μας!!

9+1 Λόγοι για να Ψηφίσεις στις Φοιτητικές Εκλογές!

1)Γιατί δεν πρέπει να επιτρέψουμε οι φοιτητικές εκλογές να αποτελέσουν σημείο εκκίνησης της εκλογικής προπαγάνδας των κομμάτων και της ενίσχυσης των μηχανισμών τους.

2)Γιατί η πίεση στη Διοίκηση της Σχολής, η συμμετοχή του Συλλόγου μας στον φοιτητικό αγώνα για δωρεάν παιδεία, ο πολιτικός διάλογος  μέσα από τις δράσεις του,  πρέπει να συνεχιστούν.

3)Γιατί στις εκλογές πρέπει να αποτυπωθεί η γνώμη των φοιτητών της σχολής, και όχι οι μηχανισμοί των πελατειακών δικτύων.

4)Γιατί δεν  πρέπει να  αφήσουμε τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, που έχει σαν βασικές της  θέσεις,  την ιδιωτική χρηματοδότηση των Ιδρυμάτων, την επιβολή διδάκτρων,  την κατάργηση του ασύλου, να οικοδομήσει ένα πανεπιστήμιο ανελεύθερο και για λίγους.

5)Γιατί αύριο θα είναι αδιανόητος ο αγώνας για αξιοπρεπή εργασία, αν σήμερα θεωρήσουμε αδύνατο τον αγώνα ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και την υποτίμηση των πτυχίων μας.

6)Γιατί η γενιά μας πρέπει να αποτελέσει εφαλτήριο αντεπίθεσης των μνημονιακών πολιτικών, που καταστρέφουν την ζωή μας και εγκλωβίζουν το μέλλον μας.

7)Γιατί πρέπει να ενισχυθεί ο αντιφασιστικός και αντιρατσιστικός λόγος μέσα στις σχολές.

8)Γιατί δεν πρέπει να αφήσουμε να πανηγυρίζουν τη νύχτα των εκλογών, αυτοί που ευθύνονται για την εντατικοποιημένη καθημερινότητα μας μες στη σχολή, αυτοί που βοήθησαν για να υποβαθμιστεί το πτυχίο και η γνώση που μας παρέχεται.

9)Γιατί τώρα είναι η στιγμή να αποφασίσεις τι πανεπιστήμιο θέλεις οραματιζόμενος το πανεπιστήμιο των αναγκών σου.

9+1)Γιατί πρέπει να σπάσει η αυτοδυναμία της ΔΑΠ, της οργάνωσης σπουδάζουσας της ΟΝΝΕΔ!!!

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ (ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΙΤΙΑ) ΤΙΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Που βρισκόμαστε…

Οι προεκλογικές δηλώσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και το «success story» περί τέλους των μνημονίων, δεν ανταποκρίνονται ούτε στο ελάχιστο στην πραγματικότητα. Είναι σαφές σε όλους μας πως η κοινωνική πραγματικότητα εξακολουθεί να χαρακτηρίζεται από ανεργία και εργασιακή επισφάλεια. Σε ανάλογους ρυθμούς, κινείται και ο κλάδος της παιδείας. Αφενός η υποχρηματοδότηση των πανεπιστημίων και αφετέρου οι εφαρμογές του ν. Γαβρόγλου πλήττουν σε τεράστιο βαθμό τη φοιτητική πραγματικότητα.

Και μέσα σε όλα αυτά , πως θα σου φαινόταν…

Ένα Πανεπιστήμιο που  όλο και περικόπτονται οι φοιτητικές παροχές, που οι φοιτητικές ανάγκες γίνονται πεδίο κερδοφορίας για κάποιους εργολάβους, που πληρώνεις δίδακτρα στις μεταπτυχιακές σου σπουδές;

Ένα Πανεπιστήμιο που αναλαμβάνει το ρόλο του «επαγγελματικού» φροντιστηρίου, που θα δημιουργεί εργαζομένους χωρίς κριτική σκέψη, χωρίς κοινωνικό ρόλο, χωρίς δικαιώματα;

Ένα Πανεπιστήμιο που δε χωράει o διάλογος μεταξύ των φοιτητών και δεν μετράει η γνώμη τους για τη γνώση και τις σπουδές τους, που δε χωράει ο προβληματισμός και η δράση για προβλήματα της κοινωνίας, που δε χωράνε οι γενικές συνελεύσεις και ο καθένας περιχαρακώνεται στον εαυτό του;

Ένα Πανεπιστήμιο που θα αποτελεί ένα στείρο κέντρο κατάρτισης, όπου ο φοιτητής θα αναγκάζεται να παρακολουθεί ανελλιπώς όλα τα μαθήματα, για να μπορεί να ακολουθήσει τους ρυθμούς των καθηγητών και να ανταπεξέλθει στην πιεστική καθημερινότητα της σχολής;

Ένα Πανεπιστήμιο όπου οι όποιες ελλείψεις της διδασκαλίας των μαθημάτων καλύπτονται από σημειώσεις με το λογότυπο της ΔΑΠ; Όπου η γνώση γίνεται εμπόρευμα και οι πελατειακές σχέσεις καθημερινότητα;

Ένα Πανεπιστήμιο που δεν χωράει εμάς και τα όνειρά μας!

Και τι μπορούμε να κάνουμε για όλα αυτα;

Να μην επιτρέπουμε σε κανένα να εξαγοράζει την αξιοπρέπειά μας!
Να μην επιτρέπουμε σε κανένα να απαξιώνει το Φοιτητικό μας Σύλλογο και τις ανάγκες του!
Να καταδικάζουμε τις πολιτικές δυνάμεις που με τη στάση τους ενισχύουν τη διάλυση της Δημόσιας και Δωρεάν Παιδείας!
Να ξαναεμπιστευτούμε  τη συλλογικότητα και να αποβάλλουμε τον ατομισμό μας!
Να μην επαναπαυόμαστε σε μία καθημερινότητα που δεν μας αρκεί!
Να δημιουργήσουμε εκείνο το πανεπιστήμιο που θα καλύπτει τις ανάγκες μας!

Για ένα πανεπιστήμιο των αναγκών μας!

• Με σπουδές χωρίς δίδακτρα για όλες και όλους
• Με δωρεάν συγγράμματα και αναλώσιμα υλικά για κάθε φοιτητή/ρια.
• Με αυτονόητη την δωρεάν παροχή σίτισης , στέγασης, μεταφορών.
• Με επαρκή κρατική χρηματοδότηση, δίνοντας προτεραιότητα στις ανάγκες των φοιτητών.
• Που θα προάγει την πολύπλευρη επιστημονική γνώση με κοινωνικό περιεχόμενο.
• Που θα σμιλεύει τον κριτικά σκεπτόμενο άνθρωπο, το μηχανικό που σκέφτεται με άξονα το κοινωνικό και οικολογικό συμφέρον.
• Με ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών, με επαρκές μαθησιακό υλικό, όπου ο φοιτητής δεν θα χρειάζεται να καταφεύγει σε βοηθήματα και ιδιωτικά φροντιστήρια.
• Που θα αποτελεί έναν ελεύθερο ανοιχτό κοινωνικό χώρο, άσυλο για τους φοιτητικούς και κοινωνικούς αγώνες.
• Με ζωντανούς και μαχητικούς συλλόγους που θα ενθαρρύνουν και θα επιτρέπουν τη συμμετοχή όλων.

Δηλαδή ένα πανεπιστήμιο δημόσιο, δωρεάν και δημοκρατικό! Ένα πανεπιστήμιο για όλους, αλλά και για όλα!

Για μια κοινωνία χωρίς εξαθλίωση και αυταρχισμό…

Ένα ελεύθερο και δημοκρατικό πανεπιστήμιο δεν μπορεί να υπάρξει σε μια κοινωνία στην  οποία κυραρχούν η καταπίεση και η εκμετάλευση.  Εμείς προτάσσουμε μία ζωη βασισμένη στις αξίες της αλληλεγγύης, της αυτοοργάνωσης και της δημοκρατίας σε κάθε κοινωνικό χώρο. Μια κοινωνία  ισότητας και δικαιοσύνης που οι από κάτω θα ζουν πραγματικάελύθεροι. Μια κοινωνια όπου τα κέρδη λίγων δεν θα καθορίζουν τις ζωές μας.

Για μια άλλη κουλτούρα της νεολαίας…

Γιατί ο δρόμος για την ανατροπή και την κοινωνική απελευθέρωση χαράσσεται πάνω στην επιθυμία μας να ζούμε πέρα από τα κοινωνικά και πολιτιστικά στερεότυπά τους. Συνεπώς, επιλέγουμε να πορευόμαστε με πυξίδα μας:

• Ένα εναλλακτικό πολιτιστικό πρότυπο για τη νεολαία απέναντι στην κυρίαρχη ιδεολογία, διασκέδαση και υποκουλτούρα.

 

• Τον αγώνα απέναντι στις σεξιστικές προκαταλήψεις και την έμφυλη καταπίεση. Ώστε το φύλο και ο σεξουαλικός προσανατολισμός να μην χωρίζουν τους ανθρώπους σε κατηγορίες.

 

• Την αντιφασιστική πάλη μέσα και έξω από τις σχολές μας.

• Μια κοινωνία όπου ντόπιοι και ξένοι θα ζούμε μαζί ,αξιοπρεπώς κι ελεύθεροι, μακριά από το ρατσισμό και την ξενοφοβία. Αγωνιζόμαστε ενάντια σ’όλους τους φράχτες ,τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τις επαναπροωθήσεις προσφύγων.

 

Γιατί Εγκέλαδος;

Ο Εγκέλαδος είναι ένα φοιτητικό σχήμα που συμμετέχει στην Αριστερή Ενότητα. Η Αριστερή Ενότητα είναι μία δικτύωση αυτόνομων σχημάτων της ριζοσπαστικής αριστεράς που δραστηριοποιούνται στα πανεπιστήμια, που αγωνίζεται για αναβαθμισμένη, δημόσια και δωρεάν παιδεία. Θέτουμε εμφατικά το πρόταγμα για μετωπική συμπαράταξη της αριστεράς , πέρα από κάθε λογική πρωτοπορίας και εργαλειακής αντιμετώπισης της δημοκρατίας. Επιδιώκουμε την οργανική σύνδεση με τον φοιτητικό κόσμο, χτίζοντας σχέσεις εμπιστοσύνης με τους συμφοιτητές μας, βασισμένες στην αλληλομόλυνση ιδεών και προβληματισμών, στην προσπάθεια αναζωπύρωσης της φοιτητικής συλλογικής ζωής. Η Αριστερή Ενότητα αναπτύσσει έντονη αντιφασιστική-αντιρατσιστική δράση και προσπαθεί να προτάσσει ένα συνολικό αντιπαράδειγμα στον πολιτισμό, στον τρόπο οργάνωσης της καθημερινότητας, στο πανεπιστήμιο, στον τρόπο λειτουργίας της κοινωνίας και τελικά τελικά στην ίδια μας τη ζωή.

 

ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ΜΑΣ!

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ
ΣΤΙΣ 10 ΑΠΡΙΛΗ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ-ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΕΓΚΕΛΑΔΟ