ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΣΥΖΗΤΗΣΗ-ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΦΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ

Βιώνουμε σχεδόν έναν χρόνο την πανδημία του covid-19 με την κυβέρνηση της ΝΔ να φαίνεται ανίκανη να λάβει ουσιαστικά μέτρα για τον περιορισμό της εξάπλωσης του ιού. Το ΕΣΥ βρίσκεται ακόμα υποστελεχωμένο, τα τεστ παραμένουν σε μη προσιτές τιμές, οι διαθέσιμες κλίνες ΜΕΘ είναι ελάχιστες και τα αγορασμένα εμβόλια δεν επαρκούν ώστε μέχρι το καλοκαίρι να έχει εμβολιαστεί το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού. Η συνολικότερη κακή διαχείριση της πανδημίας έχει ολέθριες συνέπειες στην λειτουργία της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Από τον περασμένο Μάρτιο βρισκόμαστε κλεισμένοι/ες στα σπίτια μας, μακριά από τους κοινωνικούς μας χώρους με το χειμερινό εξάμηνο να λήγει έχοντας διεξαχθεί εξ ολοκλήρου ηλεκτρονικά και την κυβέρνηση να μην λαμβάνει κανένα ουσιαστικό μέτρο για την επιστροφή μας στα αμφιθέατρα. Ακόμη και τώρα που σιγά σιγά άρετε το δεύτερο lockdown, και οι τομείς της κοινωνίας ανοίγουν ο ένας μετά τον άλλον, τα πανεπιστήμια φαίνεται για μια ακόμη φορά να αποτελούν τον τελευταίο τροχό της αμάξης.

Η κυβέρνηση έχει δείξει όλο το προηγούμενο διάστημα πως εκμεταλλεύεται την συνθήκη της πανδημίας για να φέρει αντιδραστικά νομοσχέδια αλλά και να εντείνει την καταστολή σε όλες τις πτυχές της κοινωνικής ζωής αντί να λαμβάνει μέτρα για την πανδημία. Έτσι στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και στα πανεπιστήμια που αντί να οργανώσει την επαναλειτουργία των σχολών, εκμεταλλεύεται το ότι τα ιδρύματα μας παραμένουν κλειστά για να φέρει ένα άκρως αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο, που θα αλλάξει εντελώς τους όρους με τους οποίους σπουδάζουμε. Το νέο νομοσχέδιο που καταθέτει το Υπουργείο Παιδείας είναι η θέσπιση ανώτατης βάσης εισαγωγής στα ΑΕΙ, ίδρυση πανεπιστημιακής αστυνομίας, κάμερες και κάρτες εισόδου,  ίδρυση πειθαρχικού δικαίου και διαγραφές φοιτητ(ρι)ών με ανώτατο όριο φοίτησης.

Εκεί που στοχεύουν αυτά τα μέτρα είναι στην καταστολή και την πειθάρχηση των φοιτητ(ρι)ών. Τα πανεπιστήμια ανέκαθεν αποτελούσαν χώρους διεκδίκησης και αμφισβήτησης στις εκάστοτε πολιτικές. Η κυβέρνηση με αυτά τα μέτρα θα μπορεί να αποσιωπήσει κάθε φωνή αντίστασης μέσα σε αυτά, αφού το σώμα της πανεπιστημιακής αστυνομίας θα έχει το δικαίωμα να  παρεμβαίνει και να διαλύει τις συλλογικές διαδικασίες και δράσεις των φοιτητ(ρι)ών. Η δράση της αστυνομίας είναι πάντα να καταστέλλει, να χτυπά και να πνίγει στα χημικά όποιο/α αντιδρά και όχι να «προασπίζεται την ακαδημαϊκή ελευθερεια» όπως αναφέρει το ν/σ της ΝΔ.  Η δημιουργία ενός τέτοιου σώματος σε συνδυασμό με την δημιουργία του πειθαρχικού δικαίου, δημιουργεί ένα κλίμα φόβου στους/ις φοιτητές/ριες πως για οτιδήποτε αντιδρούν μέσα στις σχολές τους θα έχουν και τις ανάλογες συνέπειες (αποκλεισμός από την εξεταστική έως οριστική διαγραφή από την σχολή). Εξάλλου τα παραπτώματα για την κυβέρνηση φωτογραφίζουν την οποιαδήποτε πολιτική δράση μέσα στις σχολές. Κάπως έτσι η κυβέρνηση χτίζει ένα πανεπιστήμιο το οποίο θα αποτελεί απλώς χώρο επαγγελματικής κατάρτισης στον οποίο η κοινωνικοποίηση και η πολιτικοποίηση δεν έχουν χώρο. Αντίστοιχα η πειθάρχηση των φοιτητ(ρι)ών επιτυγχάνεται και με την θέσπιση του ανώτατου ορίου φοίτησης (στη σχολή μας 8 χρόνια). Το μέτρο αυτό έχει και ταξικό πρόσημο, αφού αρκετοί/ες από εμάς εργάζονται ώστε να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους.

Η δημιουργία ενός πλήρως αποστειρωμένου πανεπιστημίου δεν σταματά εδώ. Η ΝΔ εισάγει κάρτες εισόδου στα πανεπιστήμια έτσι ώστε να μην μπορεί να εισέρχεται ελεύθερα σε αυτά όποιος/α το επιθυμεί. Την ίδια στιγμή τοποθετεί κάμερες σε όλους τους χώρους του ΑΕΙ, με την ζωή των φοιτητ(ρι)ών να βρίσκεται διαρκώς υπό επιτήρηση. Αυτά είναι μέτρα που δεν ισχύουν σε κανέναν άλλον δημόσιο χώρο.  Η κυβέρνηση κάνει λοιπόν ξεκάθαρο ότι αυτό που θέλει είναι ένα πανεπιστήμιο όπου ο/η φοιτητής/τρια θα έρχεται μόνο για να παρακολουθήσει μάθημα και τίποτα άλλο.

Τα μέτρα αυτά έρχονται να περάσουν σε μια συγκυρία που η τριτοβάθμια εκπαίδευση πλήττεται σε τεράστιο βαθμό από την χρόνια υποχρηματοδότηση, με τις ανάγκες των ιδρυμάτων να είναι αυξημένες λόγω πανδημίας. Η εφαρμογή του εν λόγω νομοσχεδίου απαιτεί τεράστια δαπάνη, την οποία τόσον καιρό η κυβέρνηση τονίζει ότι δεν μπορεί να την κάνει για τα πανεπιστήμια. Από ότι φαίνεται όμως η ΝΔ έχει λεφτά για να προσλάβει αστυνομικούς, να τοποθετήσει κάμερες και όχι για να στελεχώσει τα τμήματα με διδακτικό και καθαριστικό προσωπικό, να βελτιώσει τις υποδομές, την σίτιση και την στέγαση μας. Είναι ακόμα χαρακτηριστικό ότι η Νίκη Κεραμέως δεν λαμβάνει υπόψιν της την πανεπιστημιακή κοινότητα, η οποία εξολοκλήρου, παρά τις δυσκολίες της πανδημίας, αντιτίθενται στο νομοσχέδιο αυτό.

Τα πανεπιστήμια μας πρέπει να παραμείνουν χώροι που οι φοιτητές και οι φοιτήτριες θα μπορούν να αναπτύσσουν πολύπλευρα την προσωπικότητα τους, να προβληματίζονται και να διεκδικούν, χώροι που θα μπορούν όλοι και όλες να έχουν πρόσβαση σε όσα διαδραματίζονται (διαλέξεις μαθημάτων, εκδηλώσεις, φεστιβάλ). Διεκδικούμε όλες και όλοι μαζί ένα πανεπιστήμιο που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες μας.

Το νομοσχέδιο-έκτρωμα δεν θα περάσει!

Όλες και όλοι στην συζήτηση-συνέλευση του ΦΣ Πολιτικών Μηχανικών την Τρίτη 26/1/20 στις 13:30 έξω από το Αμφιθέατρο ½, τηρώντας προφανώς ΟΛΑ τα μέτρα προστασίας (μάσκες, αποστάσεις)

Το μελάνι εν τέλει ηταν πολύ. Η αυτοκριτική δυστυχώς λίγη.

Ως Εγκέλαδος θεωρούμε πως υπάρχουν κάποια πράγματα που πρέπει να ξεκαθαριστούν, διότι μπορεί ο κ. Κουτσογιάννης να έκανε μία αναδρομή στο τι έλεγε το σχήμα του Εγκέλαδου πριν περίπου 30 χρόνια, αλλά δεν παρουσίασε το τι λέμε από την πρώτη δύσκολη για όλους εξεταστική του περσινού Ιουνίου. 

Η αλήθεια είναι πως αυτές μας οι θέσεις αφορούν την παρούσα κουβέντα για αυτό θα τις επαναλάβουμε όχι τόσο για τον κ. Κουτσογιάννη που τις ακούει επανειλημμένα στις Γενικές Συνελεύσεις Τμήματος.

1. Διαφωνήσαμε εξαρχής με την εξ αποστάσεως εξέταση των μαθημάτων, για την προστασία των προσωπικών δεδομένων των φοιτητών, , για λόγους διαβλητότητας καθώς και γιατί πολλοί φοιτητές δεν διέθεταν τον απαραίτητο εξοπλισμό για αυτή την διαδικασία. Προφανώς θα έπρεπε να προβλέπεται εξ αποστάσεως εξέταση για τους φοιτητές που ανήκουν ή συγκατοικούν με άτομα που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες. Οι εξετάσεις πιστεύουμε θα πρέπει να γίνονται σε τμήματα τηρώντας όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας όπως έγινε σε μαθήματα της εαρινής και της επαναληπτικής εξεταστικής.
2. Προλαβαίνοντας αυτούς που θα απαντήσουν στο παραπάνω με το ότι δεν έχουμε την δυνατότητα λόγω απαγόρευσης υπουργείου Παιδείας στην παρούσα εξεταστική υπενθυμίζουμε πως δεν υπήρχε ΓΣΤ που να μην επισημαίνουμε την αναγκαιότητα των απαλλακτικών θεμάτων εξαμήνου ως τρόπο εξέτασης σε όσα μαθήματα είναι δυνατόν.Για τους παρακάτω λόγους:
    α) διασφαλίζει την όσο πιο πλήρη ενασχόληση με το γνωστικό αντικείμενο.
   β) εξασφαλίζεται το αδιάβλητο μέσω προφορικής εξέτασης κατά την παράδοση.
   γ) ο χρόνος της 1.5 ώρας σε πολλά μαθήματα δεν είναι επαρκής για την απάντηση των θεμάτων.
3. Ποτέ δεν διαφωνήσαμε με τον προφορικό τρόπο εξέτασης αρκεί αυτός να μην γίνεται με fast-track διαδικασίες και να μην υπάρχουν διακρίσεις.
4. Η αλήθεια είναι πως οι καθηγητές ελαχίστων μαθημάτων διαμόρφωσαν τα θέματα που εξετάστηκαν εξ αποστάσεως, με τέτοιο τρόπο ώστε να περιορίσουν την δυνατότητα αντιγραφής (π.χ. κρίσεως, πλήθος θεμάτων, διαφορετικά στοιχεία).

Και επειδή καταπιαστήκαμε με το θέμα των αντιγραφών, θα παρουσιάσουμε και εμείς κάποιες καταστάσεις από το παρελθόν -όχι την δεκαετία του 90-, την πενταετία όπου ο κ. Κουτσογιάννης ήταν κοσμήτορας. Τότε είχε μαλλιάσει η γλώσσα μας για τον ελέφαντα στο δωμάτιο, που λεγόταν δίκτυο αντιγραφών ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, χωρίς προφανώς να αλλάζει ποτέ κάτι.. Από μεριάς μας υπήρχε και τότε και τώρα το αίτημα , να επανεξεταστούν οι τρόποι παράδοσης και εξέτασης μαθημάτων που έστρωναν κόκκινα χαλιά στις πόρτες των φροντιστηρίων και πάλι ο τότε κοσμήτορας δεν έκανε τίποτα. Αντιθέτως, ένα μέρος των καθηγητών επεφτε από τα σύννεφα όταν μιλούσαμε για δίκτυα αντιγραφών και πολλοί αναρωτιούνταν γιατί να χρειάζονται οι φοιτητές βοηθήματα φροντιστηρίων για να περάσουν σε μαθήματα που οι ίδιοι δεν καταδέχονταν ούτε να ανεβάσουν τις παραδόσεις τους και άλλο υλικό..

 Έτσι λοιπόν μέχρι σήμερα στην σχολή Πολιτικών Μηχανικών επιτρέπεται με τις ευλογίες των κοσμητείων το ελεύθερο εμπόριο ψήφων-σημειώσεων. Παράλληλα παρατηρούμε εδώ και 9 μήνες, ηλεκτρονικών εξετάσεων, ένα κυνήγι για το ποιός θα πιάσει τους περισσότερους αντιγραφείς, το οποίο ούτε έχει πετύχει και μάλιστα πολλές φορές μπορεί να στρέφεται και εναντίον φοιτητών που επιλέγουν να βρίσκονται απέναντι σε τέτοιες πρακτικές. Ας αναρωτηθούν λοιπόν όσοι θέλουν επιτήρηση μέσω κάμερας και μικροφώνου, αν τελικά είναι πιο παραγωγικό το να ασχολούνται με το να πιάσουν μερικούς αντιγραφείς, την ώρα που οι περισσότεροι φοιτητές τους αντιμετωπίζουν πραγματικά προβλήματα σε μία τέτοια συγκυρία.

Τέλος, η συγκεκριμένη εξεταστική, όπως και τα δύο εξαμηνα εφαρμογής της εξ αποστάσεως διδασκαλίας και εξέτασης, είναι τρανές αποδείξεις ότι δεν υπάρχει εκπαίδευση χωρίς τον φυσικό χώρο του Πανεπιστημίου. Απο την όλο και μειούμενη συμμετοχή στα μαθήματα, μέχρι τις στρεβλώσεις στον τρόπο εξέτασης τους. Θα προτείναμε λοιπόν στον κ. Κουτσογιαννη να σπαταλήσει την ενέργεια του στο πώς θα ανοίξει η σχολή.

Και το Όσκαρ ανικανότητας πάει…

Βιώνουμε πλέον το δεύτερο κύμα της πανδημίας του covid-19 διανύοντας το δεύτερο λοκ ντάουν χωρίς τα επιδημιολογικά στοιχεία να βελτιώνονται. Όλοι/ες φοιτητές/ριες μετρούμε σχεδόν έναν χρόνο κλεισμένοι/ες στα σπίτια μας μακριά από τους κοινωνικούς μας χώρους, τα πανεπιστήμια μας. Το χειμερινό εξάμηνο στη σχολή μας έφτασε στο τέλος του, έχοντας διεξαχθεί εξ ολοκλήρου ηλεκτρονικά. Είναι κοινώς αποδεκτό και από τους ίδιους τους διδάσκοντες πως η ποιότητα των μαθημάτων είναι εμφανώς μειωμένη καθώς και η αφομοίωση αλλά και η παρακολούθηση καθίσταται δυσκολότερη. Πολλοί/ες από μας αντιμετωπίσαμε μέσα στο εξάμηνο δυσκολίες στην παρακολούθηση των μαθημάτων λόγω κακής σύνδεσης αλλά και λόγω έλλειψης της απαραίτητης υλικοτεχνικής υποδομής. Αποτέλεσμα όλης αυτής της κατάστασης είναι η δυσκολία στην επεξεργασία της διδαχθείσας ύλης αλλά και στην σωστή προετοιμασία μας για την εξεταστική.

Παρά όμως τις παραπάνω δυσκολίες που προκύπτουν από ένα ολόκληρο εξάμηνο μπροστά σε μια οθόνη αλλά και μακριά από τα αμφιθέατρα μας, η σχολή αποφασίζει να ανακοινώσει το πρόγραμμα της εξεταστικής στις 4/1 βάζοντας μάλιστα την έναρξη της 2 εβδομάδες αργότερα, στις 18/1. Εξαιτίας της απαράδεκτης αυτής στάσης της σχολής,  είναι αδύνατο να προετοιμαστούμε κατάλληλα για την εξεταστική μας. Πέραν όμως της αργοπορίας ανάρτησης του προγράμματος, η έναρξη της εξεταστικής είναι πάρα πολύ νωρίς, σε σχέση κιόλας με προηγούμενες χρονιές και  δεδομένου του τρόπου διεξαγωγής των μαθημάτων αλλά και του ότι δεν έχουν πραγματοποιηθεί όλα τα φροντιστηριακά μαθήματα. Η εξεταστική, ακόμη, θα διαρκέσει μόνο 4 βδομάδες, όσο δηλαδή θα διαρκούσε και χωρίς τις ιδιαίτερες αυτές συνθήκες της πανδημίας.

Όλα αυτά τα προβλήματα δεν φαίνεται να απασχολούν την διοίκηση καθώς ήδη από τον Δεκέμβριο είχε τεθεί το ζήτημα της διεξαγωγής της εξεταστικής από τους/τις φοιτητές/ριες, γνωρίζοντας την δυσκολία της κατάστασης λόγω της πανδημίας αλλά και του πως διοργανωθήκαν οι δύο προηγούμενες εξεταστικές. Η διοίκηση προτίμησε να μην ασχοληθεί από «τόσο νωρίς» με την εξεταστική φτάνοντας έτσι αρχές Ιανουαρίου με όλα αυτά τα προβλήματα. Συγχρόνως ενώ υπήρχε το αίτημα από μεγάλη μερίδα φοιτητ(ρι)ών από τον Μάιο κιόλας,  να πραγματοποιηθούν απαλλακτικά θέματα εξαμήνου, ώστε να αποσυμφωρηθεί η εξεταστική, ο κοσμήτορας είχε αρνηθεί να δώσει στους διδάσκοντες μια τέτοια κατεύθυνση. Η εντελώς ελλιπής οργάνωση οδήγησε τους καθηγητές να προσπαθούν μόνοι τους να οργανώσουν την εξεταστική βγάζοντας δικά τους αυθαίρετα συμπεράσματα, μέχρι για την πορεία εξάπλωσης του ιού, και εμάς να πληρώνουμε τα σπασμένα! Χαρακτηριστικό είναι ότι η πλειονότητα των μαθημάτων θα εξετασθεί δια ζώσης με έναρξη στις 25/1, χωρίς καμία έγκυρη ενημέρωση από την κυβέρνηση ότι θα έχει αρθεί το λοκ ντάουν ή ότι θα μπορούν οι φοιτητές/ριες από την επαρχία να επιστρέψουν  στην Αθήνα. Έτσι δεδομένου της πιθανότητας το λοκ ντάουν να συνεχιστεί και μετά τις 25/1, το πρόγραμμα της εξεταστικής μπορεί να αλλάξει ανά πάσα στιγμή, κάνοντας μας ακόμα πιο δύσκολο να οργανώσουμε το διάβασμα μας.

Το όσκαρ όμως αδιαφορίας ανήκει στο Υπουργείο Παιδείας. Παρόλο που το υπουργείο γνωρίζει πολύ καλά πως η πανδημία θα διαρκέσει για μεγάλο χρονικό διάστημα επιλέγει να κλείνει τα μάτια μπροστά στις πραγματικές ανάγκες του πανεπιστημίου. Είναι το ίδιο υπουργείο που την ίδια στιγμή πανηγυρίζει για τα υψηλά ποσοστά της παρακολούθησης της τηλεκπαιδεύσης,  αλλά ταυτόχρονα αδιαφορεί πλήρως για την ποιότητα της γνώσης που λαμβάνουμε, για την δυσκολία της εκπαιδευτικής διαδικασίας μέσα στην πανδημία αλλά και για τα τεράστια χαμηλά ποσοστά επιτυχίας των εξεταστικών στις περισσότερες σχολές τα δύο προηγούμενα εξάμηνα. Αντί να μεριμνά για το πως θα συνεχίσει να κυλάει η εκπαιδευτική διαδικασία μέσα σε αυτή την συνθήκη και πως θα καλυφθούν οι ελλείψεις των ιδρυμάτων, ασχολείται με την ίδρυση πανεπιστημιακής αστυνομίας και με διαγραφές φοιτητ(ρι)ών.  Η αδιαφορία κορυφώνεται αυτή τη στιγμή με την έξαρση της πανδημίας να είναι πιο κρίσιμη από ποτέ και το εκείνο να μην ανακοινώνει απολύτως τίποτα για τις εξετάστηκες πετώντας και πάλι το μπαλάκι στα ιδρύματα να βρουν αυτά την λύση. Προφανώς για το υπουργείο οι φοιτητ(ρι)ες και τα πανεπιστήμια αποτελούμε τον τελευταίο τροχό της αμάξης.

Είναι αναγκαίο να γνωρίζουμε πως θα εξετασθούμε εγκαίρως. Το υπουργείο είναι υποχρεωμένο να βρει αυτό μια λύση. Ούτε οι καθηγητές/ριες ούτε οι φοιτητές/ριες  μπορούμε να βρόυμε την μαγική λύση μέσα σε αυτή τη συνθήκη. Θέλουμε θέματα που θα αναλογούν στην ώρα εξέτασης αλλά και στον τρόπο με τον οποίο πραγματοποιήθηκε το εξάμηνο. Όχι άλλη μια εξεταστική αγώνας δρόμου!

Απαιτούμε:

•          Παράταση εξαμήνου, ώστε να πραγματοποιηθούν τα φροντιστηριακά μαθήματα ώστε οι φοιτητές/ριες να μπορούν να εκφράσουν τις απορίες τους και να προετοιμαστούν καλύτερα για την εξέταση.

•          Παράταση εξεταστικής, ώστε οι φοιτητές/ριες να μπορούν να οργανώσουν καλύτερα το πρόγραμμα τους.

•          Θέματα που θα καλύπτουν την διδαχθείσα ύλη και θα μπορούν να λυθούν στον μειωμένο χρόνο που προβλέπεται λόγω της συγκυρίας

•          Να μην αποκλειστεί καμία/κανένας από την ηλεκτρονική ή την δια ζώσης εξέταση •          Να πραγματοποιηθεί άμεσα Γενική Συνέλευση Τμήματος, ώστε να συζητήσουν οι καθηγητ(ρι)ες και να βάλλουν οι φοιτητές/ριες τα αιτήματα τους

We don’t need no cops control

Εδώ και έναν χρόνο βιώνουμε την πανδημία του covid-19 με τις κυβερνήσεις των περισσότερων χωρών να φαίνονται ανίκανες να αποτρέψουν την εξάπλωση του ιού. Στην Ελλάδα, η κυβέρνηση της ΝΔ αν και κατάφερε στην αρχή να διατηρήσει φαινομενικά χαμηλα τα ποσοστά κρουσμάτων, εν τέλει φάνηκε ότι είναι η πλέον ακατάλληλη για να διαχειριστεί τον covid-19 αφού ἐχει μείνει προσηλωμένη στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της. Πιο συγκεκριμένα, μετά το πέρας του πρώτου lockdown αντί να ενισχύσει δραστικά το ΕΣΥ και να θωρακίσει με μέτρα προστασίας στους τομείς της κοινωνικής ζωής (χώροι εργασίας, ΜΜΜ, εστίαση) ενδιαφέρθηκε μόνο για το άνοιγμα της οικονομίας  με αποτέλεσμα την ραγδαία αύξηση των κρουσμάτων. Έτσι,βρισκόμαστε πλέον αντιμέτωποι/ες με  το δεύτερο καθολικό lockdown. Συνεπώς όλοι/ες οι φοιτητές/τριες να είναι ξανἀ κλεισμένοι στα σπίτια τους, μακριά από τους κοινωνικούς τους χωρους , ακόμα και πριν το δεύτερο lockdown, αφού η τηλεκπαίδευση  εφαρμόζεται εδώ και δύο εξάμηνα.Παρόλο λοιπόν που η καθημερινότητα μας περιορίζεται μέσα στο σπίτι και έχουμε να αντιμετωπίσουμε τόσο τις οικονομικές όσο και τις ψυχολογικές επιπτώσεις που έχει φέρει αυτή η πανδημία , οι απαιτήσεις της σχολής έχουν εντατικοποιηθεί.

Σε μια τέτοια συγκυρία όπου όλοι/ες βρίσκονται κλεισμένοι/ες στα σπίτια τους με το βάρος της υγειονομικής κρίσης και ανίκανοι  να αντιδράσουν, η κυβέρνηση επιλέγει να περναει διαρκώς αντιδραστικά νομοσχεδια. Είδαμε από το προηγούμενο διάστημα να περνάει το αντι-περιβαλλοντικό νομοσχέδιο, το νομοσχέδιο που αφορούσε την αξιολογηση των σχολών και τις μετεγγραφές, το πτωχευτικό νομοσχέδιο και με αποκορύφωμα το νομοσχέδιο για την απαγόρευση των διαδηλώσεων.Φυσικά η απάντηση της κυβέρνησης από τις αρχές της εκλογής της στον κόσμο που εναντιώνονται στις πολιτικές της είναι η έντονη καταστολή, την οποία συνεχώς και οξύνει επικαλούμενη την δημόσια υγεία, κάνοντας ξεκάθαρο ότι εκμεταλλεύεται τη συγκυρία αυτή για να επιβάλλει το δόγμα νόμος και τάξη. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι οι διαμαρτυρίες του Πολυτεχνείου και 6 Δεκέμβρη (τις οποίες απαγόρευσε ) αλλά και στις 25 Νοέμβρη (ημέρα κατά της έμφυλης βίας ). Σε όλες αυτές τις συγκεντρώσεις παρ΄ότι ο κόσμος τηρούσε όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας η κυβέρνηση προχώρησε σε ρίψη χημικών και συλλήψεις με αποτέλεσμα οι διαδηλωτές/τριες να βρίσκονται στοιβαγμένοι, χωρίς κανένα μέτρο προστασίας, σε κλούβες και αστυνομικά τμήματα.  Συγχρόνως η ΝΔ δεν δίστασε, 4 μέρες πριν την επέτειο της 17 Νοέμβρη, να δώσει το πράσινο φως στα ΜΑΤ να εισβάλλουν στους χώρους του Κάτω και Πάνω Πολυτεχνείου συλλαμβάνοντας τον κόσμο που βρισκόταν σε αυτά. Είναι φανερό, λοιπόν,  πως οι πρακτικές που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση στην κοινωνία είναι αυτή που θέλει να εφαρμόσει και μέσα στα πανεπιστήμια. 

Οι εικόνες της 13ης Νοεμβρίου με τα ΜΑΤ μέσα στις σχολές μας είναι πλέον αρκετά γνώριμες. Είδαμε πέρυσι στις 11 Νοέμβρη τις δυνάμεις καταστολής να επιτίθενται σε φοιτητές/ριες που ήθελαν να πραγματοποιήσουν Γενική Συνέλευση αλλά και τον Φεβρουάριο πάλι στην ΑΣΟΕΕ ειδικό φρουρό της αστυνομίας να στοχευει με το όπλο του άοπλους φοιτητές/ριες. Ο λόγος που συμβαίνουν τέτοια περιστατικά είναι η κατάργηση του ασύλου την οποία πέρασε η κυβέρνηση σε κενό χρόνο αμέσως μετά την εκλογή της,με πρόφαση τη βία και ανομία στους πανεπιστημιακούς χώρους. Τώρα επικαλείται πάλι αυτή την ανομία  με ανενεργούς φοιτητικούς συλλόγους και εξαγγείλει την ίδρυση πανεπιστημιακής αστυνομίας που θα υπάγεται στην ΕΛ.ΑΣ, κάρτες εισόδου και αυστηροποίηση του νομοθετικού πλαισίου για τους παραβάτες. Τι είναι όμως για την κυβέρνηση εγκληματικότητα μέσα στις σχολές; Μάλλον οι γενικές συνελεύσεις , οι διαμαρτυρίες, ο φοιτητικός συνδικαλισμός, τα αυτοδιαχειριζόμενα στέκια, οι καταλήψεις και ό,τι αντιτίθεται στο κυρίαρχο και όχι η πραγματική ανομία. Η εγκληματικότητα στα πανεπιστήμια είναι υπαρκτή, καθώς είναι ένα φαινόμενο το οποίο εμφανίζεται σε όλους τους χώρους της κοινωνίας , άρα και στα πανεπιστήμια.  Άλλωστε έρευνες που έχουν γίνει, πριν ακόμα την κατάργηση του ασύλου, αποδεικνύουν ότι η εγκληματικότητα στα πανεπιστήμια είναι εξαιρετικά μειωμένη σε σχέση με άλλους χώρους που η αστυνομία μπορεί να παρευρίσκεται διαρκώς.  

Εκεί που στοχεύουν αυτά τα μέτρα είναι στην καταστολή και την πειθάρχηση των φοιτητ(ρι)ών. Τα πανεπιστήμια ανέκαθεν αποτελούσαν χώρους διεκδίκησης και αμφισβήτησης στις εκάστοτε πολιτικές. Η κυβέρνηση με αυτά τα μέτρα θα μπορεί να αποσιωπήσει κάθε φωνή αντίστασης μέσα σε αυτά αφού το σώμα της πανεπιστημιακής αστυνομίας θα έχει το δικαίωμα να  παρεμβαίνει και να διαλύει τις συλλογικές διαδικασίες και δράσεις των φοιτητ(ρι)ών. Οι φοιτητές/ριες πλεόν θα ζουν υπό τον διαρκή φόβο ότι μπορούν να τιμωρηθούν για οποιοδήποτε απλό θέμα με  ποινές όπως αποκλεισμός από την εξεταστική εώς και διαγραφή από την σχολή. Ταυτόχρονα το μέτρο των καρτών εισόδου αποκόπτει την κοινωνία από τα πανεπιστήμια, αφού δεν θα μπορεί να εισέρχεται σε αυτά ελεύθερα όποιος/α το επιθυμεί, πραγμα που δεν ισχύει σε κανέναν άλλον δημόσιο χώρο. Ουσιαστικά η κυβέρνηση θέλει να δημιουργήσει ένα πλήρως αποστειρωμένο πανεπιστημιο που θέση θα έχουν μόνο η ακαδημαική κοινότητα και οι δυνάμεις καταστολής, στο οποίο ο/η φοιτητής/τρια θα έρχεται μόνο για να παρακολουθήσει μάθημα και τίποτα άλλο. Τέλος με αυτόν τον τρόπο ανοίγει ακόμα περισσότερο τον δρόμο στο να μπουν οι επιχειρήσεις στις σχολές χωρίς καμία αντίδραση. 

Τα μέτρα αυτά έρχονται να περάσουν σε μια συγκυρία που η τριτοβάθμια εκπαίδευση πλήττεται σε τεράστιο βαθμό από την χρόνια υποχρηματοδότηση, με τις ανάγκες των ιδρυμάτων να είναι αυξημένες λόγω πανδημίας. Από ότι φαίνεται όμως η ΝΔ έχει λεφτά για να προσλάβει αστυνομικούς και όχι για να στελεχώσει τα τμήματα με διδακτικό και καθαριστικό προσωπικό και να βελτιώσει τις υποδομές. Συγχρόνως η υπουργός Νίκη Κεραμέως δεν λαμβάνει καν υπόψη της κανένα μέλος της ακαδημαϊκής κοινότητας ούτε καν την σύνοδο πρυτάνεων, προσπαθώντας να περάσει όλες αυτές τις ρυθμίσεις κεκλεισμένων των θυρών. Όσον αφορά το ΕΜΠ, ο πρύτανης Μπουντουβής φαίνεται να ακολουθεί πλήρως τις επιταγές της κυβέρνησης, καθώς στην τελευταία σύγκλητο προσπάθησε να αποτρέψει τους φοιτητικούς συλλόγους να βάλουν στο τραπέζι τα αιτήματα τους και δεν εξέφρασε την άποψη του επί του ζητήματος, την στιγμή που μάλιστα τα περισσότερα μέλη της συγκλήτου διαφωνούσαν με τις εξαγγελίες του υπουργείου. 

Τα ζητήματα της εκπαιδευτικής κοινότητας δεν λύνονται με τις δυνάμεις καταστολής. Το ζήτημα της υπαρκτής εγκληματικότητας στα πανεπιστήμια λύνεται με μόνιμες θέσεις φυλάκων που θα υπάγονται στα ιδρύματα. Τα πανεπιστήμια μας πρέπει να παραμείνουν χώροι που οι φοιτητές θα μπορούν να αναπτύσσουν πολυπλευρα την προσωπικότητα τους, να προβληματίζονται και να διεκδικούν, χώροι που θα μπορούν όλοι και όλες να έχουν πρόσβαση σε όσα διαδραματίζονται (διαλέξεις μαθημάτων, εκδηλώσεις, φεστιβάλ). 

Ούτε σκέψη για αστυνομία στα πανεπιστημια! 

Αυτά τα μέτρα δεν θα περάσουν!

ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ ΣΥΓΚΛΗΤΟΥ ΣΤΙΣ 14/11

Στις 13 του μηνός, λίγες ημέρες πριν την 47η επέτειο της 17ης Νοέμβρη, δυνάμεις καταστολής (ΟΠΚΕ,ΜΑΤ,ΔΙΑΣ) εισέβαλαν ταυτόχρονα στο ιστορικό κτίριο του κάτω Πολυτεχνείου αλλά και στο κτήριο διοίκησης της Πολυτεχνειούπολης Ζωγράφου συλλαμβάνοντας συνολικά 93 άτομα, μέλη φοιτητικών συλλόγων, που διεκδικούσαν την άρση του λοκ-αουτ του ιδρύματος για τον τριήμερο εορτασμό .

  Στο πλαίσιο αυτό καλέστηκε μετά από πιέσεις των φοιτητών διαδικτυακή σύγκλητος ,στις 14/11. Η στάση του πρύτανη κ. Μπουντουβή , από την αρχή της διαδικασίας, ήταν εριστική σε όλους τους τόνους αμφισβητώντας το κύρος των φοιτητικών συλλόγων και την παρουσία τους μέσα στην σύγκλητο, κάνοντας συνεχείς αναφορά σε ‘’φιλοξενούμενους’’ και ‘’δήθεν εκπροσώπους’’. Υπό την διαρκή απειλή της διακοπής της συνεδρίασης και συνέχισή της χωρίς τους συλλόγους, δεν δινόταν ο λόγος στους φοιτητές. Μέσω των αντιφατικών τοποθετήσεων μερίδας κοσμητόρων και του ίδιου του πρύτανη φάνηκε ξεκάθαρα ότι η εισβολή της αστυνομίας στους χώρους ασύλου έγινε εν γνώσει και με την σύμπνοια του κ. Μπουντουβή. Έκλειναν τα μάτια σε επίσημες τοποθετήσεις του συλλόγου υποψήφιων διδακτόρων για φθορά της περιουσίας του Ε.Μ.Π από τις αστυνομικές δυνάμεις κατά τη διάρκεια αλλά και μετά από την εισβολή τους σε αυτό, αλλά και του ίδιου του κοσμήτορα της αρχιτεκτονικής ότι δεν υπήρξαν ζημιές ούτε και βίαιες συμπεριφορές από τους φοιτητές που βρισκόντουσαν στο κάτω πολυτεχνείο. Σε όλη τη διαδικασία, συγκεκριμένα κομμάτια των συγκλητικών δήλωναν ότι δεν γίνεται να καταδικάσουν την είσοδο της αστυνομίας στο  ίδρυμα που οδήγησε στις συλλήψεις φοιτητών τους αφού είχαν προηγηθεί ‘’έκνομες ενέργειες’’, όπως αυτή της κατάληψης δηλαδή, ανοίγοντας τον δρόμο έτσι για ανάλογες επεμβάσεις σε καταλήψεις φοιτητικών συλλόγων και στο μέλλον. Ξεπέρναγαν βέβαια με τις τοποθετήσεις τους ακόμα και την αστυνομία η που όπως η ίδια αναφέρει έκανε την επέμβαση υποτίθεται στο πλαίσιο της καταπολέμησης του κορονοιού και όχι για την πράξη της κατάληψης.

  Η απόφαση της συγκλήτου μέσα από τις πιέσεις εργαζομένων του Ε.Μ.Π, των φοιτητικών συλλό

γων, του συλλόγου Υ.Δ αλλά και μερίδας κοσμητόρων αναγράφει ότι δεν συμφωνεί με την επέμβαση της αστυνομίας. Παρ’ όλα αυτά, με την ευθύνη του πρύτανη, το Ε.Μ.Π δεν παίρνει σαφή θέση και κρατά ίσες αποστάσεις για μια από τις πιο μαύρες στιγμές για την δημοκρατία και το ίδιο το ίδρυμα. Με σαφή πολιτική θέση και στόχευση δεν καταγγέλλεται η επέμβαση των δυνάμεων καταστολής, αφήνονται απροστάτευτοι οι φοιτητές του ιδρύματος που συνελήφθησαν και  για πρώτη φορά ο εορτασμός του πολυτεχνείου γίνεται υπό τον πλήρη έλεγχο της αστυνομίας και του υπουργού προστασίας του πολίτη, αφήνοντας τον βορά στις πολιτικές και αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις της κυβέρνησης.

  Μέσα από αυτή την έντονα πολωμένη σύγκλητο κάποια μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας, με εξέχοντα τον πρύτανη, έδειξαν το πραγματικό τους πρόσωπο και τους αληθινούς τους οραματισμούς, οραματισμούς που περιλαμβάνουν τους φοιτητές στα γόνατα και δεμένους πισθάγκωνα από τις δυνάμεις καταστολής μέσα στις ίδιες τους τις σχολές. Λίγες μόνο βδομάδες μετά την ιστορική καταδίκη της χρυσής αυγής, χωρίς καμία ντροπή εκφραζόταν η θεωρία των δύο άκρων, από συγκλητικούς, σπεύδοντας βέβαια να καταδικάσουν φοιτητές που παλεύουν για τα δικαιώματά τους, ενώ για την δίκη των ναζί δολοφόνων τήρησαν σιγή ιχθύος.

  Ο πρύτανης έκανε ξεκάθαρο ότι από εδώ και πέρα θα έχει τον ρόλο του εντολοδόχου της κυβέρνησης Μητσοτάκη και θα κάνει ότι περνάει από το χέρι του για να υπάρχει ένα πολυτεχνείο φρούριο με κάρτες εισόδου, κάμερες και αστυνομία.

Οι φοιτητικοί σύλλογοι είναι πλέον αναγκαίο και επιτακτικό να διαφυλάξουν τα δικαιώματά τους, το άσυλο και ακόμα και την ίδια τους την ύπαρξη

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

• Την παραίτηση του πρύτανη Μπουντουβή
• Άμεση απόσυρση των κατηγοριών στους συλληφθέντες συμφοιτητές μας
• Άμεση απόσυρση των δυνάμεων καταστολής από τους πανεπιστημιακούς χώρους ασύλου, οι φοιτητικοί σύλλογοι θα διασφαλίσουν την τήρηση των απαραίτητων υγειονομικών μέτρων για τον εορτασμό και την πορεία του πολυτεχνείου.

Μέσα αλλά μην γυρίσουμε πολύ αργά!

Τις τελευταίες μέρες βλέπουμε τα αρνητικά ρεκόρ κρουσμάτων να υποδέχονται το ένα το άλλο. Αυτό αργά ή γρήγορα ήταν δεδομένο ότι θα συμβεί, καθώς τα μέτρα που έχει λάβει η κυβέρνηση δεν μπορούν να αποτρέψουν την εξάπλωση του  covid-19. Τρανταχτό παράδειγμα είναι ο συνωστισμός στα ΜΜΜ καθημερινά και η απουσία μέτρων προστασίας στους εργασιακούς χώρους. Από την αρχή της πανδημίας, ο πρωθυπουργός στα διαγγέλματα του ρίχνει την ευθύνη για την διασπορά του ιού στους δήθεν ανεύθυνους/ες νέους/ες που ¨το μόνο που θέλουν είναι να διασκεδάσουν¨. Αυτό φάνηκε ακόμα πιο εμφατικά στο τελευταίο διάγγελμα του με την ξεκάθαρη στοχοποιήση των νέων και με το μέτρο της απαγόρευσης κυκλοφορίας μετά τις 12:30.

Πόσο ανεύθυνοι/ες είναι όμως τελικά οι νέοι/ες;;; Η αλήθεια είναι πως από την αρχή του λοκ-ντάουν, οι νέοι/ες αυτοπεριορίστηκαν στα σπίτια τους και υπέδειξαν υπεύθυνη στάση, καθώς αναγνώριζαν τις ελλείψεις του συστήματος υγείας, το οποίο δεν θα μπορούσε να διαχειριστεί μια εξάπλωση του ιού όπως της Ιταλίας. Ακόμα και μετά την λήξη της καραντίνας και το καλοκαίρι, παρά τα μειωμένα κρούσματα, συνέχισαν να τηρούν τα μέτρα. Όμως βρέθηκαν συνωστισμένοι/ες στα πλοία και στα ΚΤΕΛ που για τις ανάγκες του τουρισμού είχαν μεγάλη πληρότητα (μέχρι και 100%). Συγχρόνως είδαμε τον προηγούμενο μήνα το τεράστιο κύμα μαθητικών καταλήψεων που διεκδικούσαν τα αυτονόητα υγειονομικά μέτρα (πχ 15 μαθητ(ρι)ες ανά τάξη, ΜΑΠ, δωρεάν τεστ κτλ), σε αντίθεση με το πρόχειρο και επικίνδυνο άνοιγμα των σχολείων από το υπουργείο.

Πως φτάσαμε όμως στα 1000+ κρούσματα;;; Αμέσως μετά την άρση του λοκ-ντάουν, η κυβέρνηση άνοιξε τον τουρισμό, με πρόσχημα την τόνωση της οικονομίας, χωρίς να απαιτεί αρνητικό τεστ για τους τουρίστες από χώρες του εξωτερικού. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα πληθώρα εισαγόμενων κρουσμάτων που σε συνδυασμό με την έλλειψη αποτελεσματικών μέτρων προστασίας (βλ ΜΜΜ, χώροι διασκέδασης χωρίς αποστάσεις, ανεύθυνο άνοιγμα σχολείων κ.τ.λ.) οδήγησε σε δεύτερο κύμα. Ταυτόχρονα, η ΝΔ δεν εκμεταλλεύτηκε καθόλου τον χρόνο που της δόθηκε από την καραντίνα για να ενισχύσει το ΕΣΥ, κάτι που ακόμα και τώρα δεν έχει γίνει. Είναι εμφανείς οι τεράστιες ελλείψεις σε ιατρικό προσωπικό και κλίνες ΜΕΘ, τα τεστ εξακολουθούν να είναι ακριβά και περιορισμένα και δεν έχει γίνει καμία επίταξη ιδιωτικών κλινικών. Όταν μάλιστα το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό αναδεικνύει αυτές τις ελλείψεις και φέρει το υπουργείο προ των ευθυνών του, η απάντηση δεν είναι χειροκρότημα αλλά καταστολή. Είναι προφανές, λοιπόν, ότι η κυβέρνηση φέρει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για την ραγδαία αύξηση των κρουσμάτων και άρα κάπου πρέπει να εναποθέσει το βάρος για να συνεχίσει το αφήγημα του success story.

Αυτό επιτυγχάνεται με το αφήγημά της περί ατομικής ευθύνης, το οποίο προσπαθεί να αναδείξει πως ο μόνος τρόπος αποφυγής της εξάπλωσης του ιού εναπόκειται στο πως το κάθε άτομο ξεχωριστά εξασφαλίζει την δική του προστασία(π.χ. μην συνωστίζεσαι στα ΜΜΜ και όχι πύκνωση των δρομολογίων). Με αυτόν τον τρόπο καταργεί την κρατική ευθύνη και ψάχνει τον αποδιοπομπαίο τράγο για την κατάσταση που βιώνουμε. Για αυτό έχουμε δει το προηγούμενο διάστημα πως στοχοποιεί τις μετανάστριες κατασκευάζοντας έτσι έναν εσωτερικό εχθρό, τους εργαζόμενους που είναι αναγκασμένοι σε πολλές περιπτώσεις να εργάζονται χωρίς ΜΑΠ δίνοντας άλλοθι στους εργοδότες που δεν μεριμνούν για την ασφάλεια των πρώτων, τους ανθρώπους που διεκδικούν (βλ. στοχοποίηση πορειών που τηρούν τα μέτρα) και τέλος τους νέους και τις νέες. Ειδικά για τους νέους που απ΄ ότι φαίνεται αποτελούν τον μεγαλύτερο κίνδυνο επειδή απλά αράζουν στις πλατείες η κυβέρνηση έχει μεριμνήσει εδώ και καιρό να τους αντιμετωπίσει ως εγκληματίες όπως είδαμε με τις επιθέσεις ΜΑΤ στην πλ. Αγίου Γεωργίου και Αγίας Παρασκευής. Εξάλλου είναι γνωστό πως τα δακρυγόνα έχουν αντισηπτική δράση όπως και η θεία Κοινωνία!

Ως λύση λοιπόν για την καταπολέμηση της «ανευθυνότητας των νέων» έρχονται τα νέα μέτρα που απαγορεύουν την κυκλοφορία μετά τις 12:30, με πρόστιμο των 300 ευρώ για όποιο άτομο δεν το τηρεί. Αυτό έχει ως απόρροια τον μεγαλύτερο συνωστισμό στους δημόσιους χώρους τις ώρες που επιτρέπεται η κυκλοφορία καθώς αλλά και τον περεταίρω περιορισμό της ανάγκης για κοινωνικοποίηση των φοιτητ(ρι)ών αφού τα πανεπιστήμια τους παραμένουν κλειστά . Αυτό το μέτρο δεν έχει καμία ουσία και είναι καθαρά επικοινωνιακό καθώς ο μεγαλύτερος συνωστισμός παρατηρείται κατά τη διάρκεια της ημέρας στους εργασιακούς χώρους και στα μέσα μεταφοράς.  Τα μέτρα που θα είχαν ουσιαστικό αποτέλεσμα θα ήταν η πύκνωση των δρομολογίων, ο έλεγχος των μέτρων προστασίας στους εργασιακούς χώρους και στα καταστήματα, η κάλυψη μαζικών τεστ και η συνολικότερη ενίσχυση της δημόσιας υγείας. Αποτελεί λοιπόν πολιτική επιλογή της κυβέρνησης να μην παρθούν αυτά τα μέτρα καθώς κοστίζουν ή δεν εξυπηρετούν στο μέγιστο τα συμφέροντα του κεφαλαίου και για αυτό προσπαθεί να στρέψει την κοινωνία ενάντια σε μία δήθεν ανεύθυνη νεολαία.

Καταλαβαίνουμε, λοιπόν ότι η ευθύνη για την εξάπλωση του covid-19 κάθε άλλο παρά ατομική δεν είναι. Δεν ευθύνονται ούτε οι νέοι/ες, ούτε  οι εργαζομένες ούτε οι μετανάστες. Την ευθύνη την φέρει  η κυβέρνηση, η οποία ακόμα και τώρα βάζει το κέρδος πάνω από τις ζωές και την υγεία μας. Για αυτό εμείς οι «ανέυθυνοι/ες» νέοι/ες θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για την διασφάλιση της δημόσιας υγείας και να διεκδικούμε την λήψη των απαραίτητων μέτρων για την αποτροπή της μετάδοσης του covid-19.

Ένα ιστορικό χρέος

Τον φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον, 
δεν θα πεθάνει μόνος, 
τσάκισέ τον!

Το 2012, έπειτα από 4 χρόνια κρίσης, το νεοναζιστικό κόμμα της Χρυσής Αυγής γίνεται για πρώτη φορά μέλος του κοινοβουλίου ως 6ο κόμμα. Η Χρυσή Αυγή αν και δημιουργήθηκε την δεκαετία του 80, δεν είχε καταφέρει να κερδίσει έδαφος στο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Η άνοδος της ξεκίνησε το 2009 όπου εκμεταλλευόμενη την οικονομική κρίση άρχισε να δραστηριοποιείται σε γειτονιές της Αθήνας όπως ο Άγιος Παντελεήμονας, το Κερατσίνι και το Πέραμα, γειτονιές με κατά κύριο λόγο κόσμο εξαθλιωμένο από την κρίση. Χρησιμοποιώντας έναν ακραίο εθνικιστικό και ρατσιστικό λόγο απέναντι στους/ις μεταναστ(ρι)ές καθιστώντας τους υπεύθυνους για την ανεργία, αλλά και υιοθετώντας  μια αντιμνημονιακή ρητορεία, καταφέρνει να προσεγγίσει ανθρώπους απογοητευμένους από τις πολιτικές των προηγούμενων κυβερνήσεων, με ενοποιητικό παράγοντα την πατρίδα. Συγχρόνως η Χρυσή Αυγή  μετρά και την υποστήριξη των ΜΜΕ, αλλά και του ίδιου του συστήματος (κράτος, αστυνομία), τα οποία συγκάλυπταν τις δράσεις της. Συνέπεια αυτού ήταν η Χρυσή Αυγή να δρα ανενόχλητη στις γειτονιές της Αθήνας τραυματίζοντας  και σκοτώνοντας μετανστ(ρι)ες και αντιφασίστες.

Έχουν αναφερθεί παρά πολλές εγκληματικές ενέργειες που σχετίζονται με την Χρυσή Αυγή, κυρίως σε βάρος μεταναστ(ρι)ών,  οι οποίες όμως δεν έφτασαν ποτέ στην δικαιοσύνη. Στις 18 Σεπτεμβρίου 2013 ο Ρουπακιάς, μέλος της ΧΑ, δολοφονεί τον αντιφασίστα καλλιτέχνη του χιπ-χοπ Παύλο Φύσσα στο Κερατσίνι. Έπειτα από αυτή τη μέρα ξεκινάει η ποινική δίωξη της Χρυσής Αυγής για την δολοφονία του Παύλου Φύσσα, την απόπειρα ανθρωποκτονίας των Αιγύπτιων αλιεργατών στον Πέραμα αλλά και την επίθεση στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ στο Πέραμα, φέρνοντας έτσι τους νεοναζί στο κατηγορητήριο το 2015.

Η προσπάθεια της πολιτικής αγωγής στις παραπάνω υποθέσεις ήταν να μην εξετασθούν ως μεμονωμένα περιστατικά αλλά ως μια συνολική δράση της Χρυσής Αυγής ώστε να μπορέσει να καταδικαστεί ως εγκληματική οργάνωση. Έχουν εξετασθεί κατά τη διάρκεια της δίκης πάρα πολλά στοιχεία προσπαθώντας να  αποδειχθεί πως η ΧΑ δρούσε ως ναζιστική εγκληματική οργάνωση υπό τις διαταγές του Μιχαλολιάκου. Οι συνήγοροι της Χρυσής Αυγής προσπάθησαν να αποδείξουν το αντίθετο, υποστηρίζοντας πως στην υπόθεση της δολοφονίας Φύσσα, ο Ρουπακιάς είναι ο μόνος υπαίτιος για την δολοφονία του Παύλου, και άρα αυτή δεν  αποτελούσε οργανωμένη δράση της Χρυσής Αυγής καθοδηγούμενη από την ηγεσία. Στη δίκη οι φασίστες έδειξαν ακόμα μια φορά την δείλια τους, αφού δεν παραδέχτηκαν τίποτα, ούτε την ίδια την ιδεολογία τους, λέγοντας ψέματα και λιποθυμώντας για να αποφύγουν τις ανακρίσεις. Παρά όμως το πλήθος των αποδείξεων για την καταδίκη του νεοναζιστικού αυτού μορφώματος, η εισαγγελέας Α. Οικονόμου πριν μερικούς μήνες πρότεινε την αθώωση της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής , προσπαθώντας να την καταστήσει έναν νόμιμο πολιτικό φορέα.

Στις 7 Οκτωβρίου στο εφετείο, θα γίνει η έκδοση της απόφασης μετά από 5,5 χρόνια. Η συνολική καταδίκη των ναζί της ΧΑ δεν είναι απλά ένα νομικό ζήτημα. Είναι μία προϋπόθεση για τον κόσμο που χρειαζόμαστε. Το σημαντικότερο όλων είναι πως μετά από τα τελευταία χρόνια μαζικών αντιφασιστικών κινητοποιήσεων και αγώνων, η ΧΑ έχει ήδη καταδικαστεί στις συνειδήσεις του κόσμου καθώς το αντιφασιστικό κίνημα ανανέωσε την συλλογική μνήμη της ελληνικής κοινωνίας. Και για αυτό οποιαδήποτε απόφαση πέραν της καταδίκης των φασιστών, θα αποτελεί μία ακόμα συγκάλυψη  του συστήματος προς τον φασισμό.

Προφανώς ο φασισμός δεν θα σταματήσει να υπάρχει από μία δικαστική απόφαση, ακόμα και αν αυτή καταδικάζει τον κύριο εκφραστή του. Ακούμε καθημερινά από υπουργούς μέχρι φασίστες (με γραβάτες και όχι παραλλαγές αυτή τη φορά)να εκφράζεται  ρατσιστικός/εθνικιστικός λόγοw που θα συνεχίσει να εκφράζεται ακόμη και μετά τις 7 Οκτώβρη όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα της δίκης. Για αυτό σύσσωμο το αντιφασιστικό κίνημα θα πρέπει να απαντήσει δυναμικά, σε όλο αυτό το μίσος που ορθώνεται απέναντι στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Για εμάς που θα πολεμάμε το φασισμό στο δρόμο, στις σχολές μας, στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές μας η απαίτηση για την απόφαση της δίκης είναι μόνο μία. ΟΙ ΝΑΖΙ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ!

Η παρουσία όλων στο εφετείο στις 7 για την καταδίκη των ναζί δολοφόνων δεν είναι απλά μια δήλωση αξιοπρέπειας και δημοκρατίας, είναι καθήκον του καθενός για την μνήμη του Παύλου, του Σαχζάτ και όλων των θυμάτων της ΧΑ, είναι η απάντηση ενάντια σε ένα κόσμο που δεν χωράει καμία και κανείς μας, τέλος είναι το ιστορικό χρέος του καθενός/μιας που πιστεύει σε έναν ελεύθερο και δίκαιο κόσμο απαλλαγμένο από κάθε μορφή εκμετάλλευσης.

ΟΛΟΙ/ΟΛΕΣ ΣΤΟ ΕΦΕΤΕΙΟ 7/10, στις 9:00
Μόνη δικαίωση η συνολική καταδίκη των ναζί δολοφόνων!

Όχι άλλο ένα εξάμηνο μπροστά σε μια οθόνη

Με την αρχή του ακαδημαϊκού έτους βρισκόμαστε αντιμέτωποι/ες με μία αντιφατική  κατάσταση, όπου  με πολλαπλάσια κρούσματα από ότι στην περίοδο της καραντίνας , βλέπουμε όλους τους τομείς της κοινωνίας να είναι ανοιχτοί , τα σχολεία , οι εργασιακοί χώροι, όπως και μέχρι πρότινος ο τουρισμός, χωρίς την απαραίτητη πρόληψη για την αποφυγή της εξάπλωσης του ιού. Η κυβέρνηση , όπου το μόνο που την ένοιαζε ήταν να περάσει ένα “success story” του καλοκαιριού, φαίνεται ανίκανη να λάβει βασικά μέτρα για την μείωση των κρουσμάτων. Βλέπουμε γεμάτα ΜΜΜ με περιορισμένα δρομολόγια, βλέπουμε 25 μαθητές σε κάθε τάξη και τους νέους να γίνονται οι αποδιοπομπαίοι τράγοι για την εξάπλωση του ιού.

Γνωρίζοντας από το προηγούμενο εξάμηνο πως η πορεία της πανδημίας θα συνεχίσει για τουλάχιστον αυτόν τον χειμώνα , η κυβέρνηση στο βωμό του ανοίγματος της οικονομίας , δεν φρόντισε για ένα ομαλό και ασφαλές άνοιγμα της κοινωνίας , και αυτό φαίνεται και από την παντελή έλλειψη σχεδιασμού για το πως θα λειτουργήσουν  τα πανεπιστήμια.  Αυτό φάνηκε ήδη από την εξεταστική του Ιουνίου , όπου με μια απλή εξαγγελία πως “οι εξεταστικές θα διεξαχθούν στην ώρα τους” , το υπουργείο πέταξε το μπαλάκι στα ιδρύματα , και αυτά σε κάθε τμήμα ξεχωριστά, με αποτέλεσμα την πρόχειρη οργάνωσή τους. Κάτι αντίστοιχο γίνεται και τώρα, όπου βρισκόμαστε μια βδομάδα πριν την έναρξη του ακαδημαϊκού έτους και δεν γνωρίζουμε πως θα διεξαχθεί το εξάμηνο, με μόνη γενική κατεύθυνση πως τα εργαστήρια και τα μαθήματα κάτω των 50 εγγεγραμμένων θα διεξαχθούν, αριθμός που δεν ανταποκρίνεται πουθενά, αφού δεν λαμβάνονται υπόψιν οι χώροι της κάθε σχολής.

Ενδεικτικό για την αδιαφορία του υπουργείου για την ομαλή επαναλειτουργία των ιδρυμάτων είναι πως δεν έχει μεριμνήσει για επιπλέον χρηματοδότηση των Πανεπιστημίων , για πρόσληψη προσωπικού, συγκεκριμένα για όλο το ΕΜΠ δόθηκαν μόνο 16 θέσεις για νέο διδακτικό προσωπικό όταν οι συνταξιοδοτήσεις ήταν διπλάσιες. Συγχρόνως ο καθαρισμός των ιδρυμάτων έχει ανατεθεί αποκλειστικά σε εργολαβίες που βρίσκονται ανίκανες να σηκώσουν έτσι κι αλλιώς τις ανάγκες του ιδρύματος, πόσο μάλλον  το βάρος της πανδημίας. Την ίδια στιγμή η Σύγκλητος αρνείται προκλητικά  να πάρει θέση για όλες αυτές τις ελλείψεις και να καταγγείλει το Υπουργείο.

Κόντρα σε αυτήν την αδιαφορία και λαμβάνοντας πάντα υπόψη την σοβαρότητα της υγειονομικής κρίσης, καλούμαστε να απαιτήσουμε έναν υπεύθυνο σχεδιασμό που θα μπορεί να μεριμνήσει για την ασφαλή επιστροφή μας στα Πανεπιστήμια. Τα πανεπιστήμια δεν αποτελούν μόνο ένα χώρο παροχής γνώσεων αλλά έναν χώρο όπου φοιτητές κοινωνικοποιούνται , πολιτικοποιούνται, ανταλλάσσουν ιδέες και προβληματισμούς. Συγχρόνως η ποιότητα της γνώσης που παρέχεται από την τηλεκπαίδευση δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να συγκριθεί με την ποιότητα της εκπαίδευσης με φυσική παρουσία, λόγω της άμεσης αλληλεπίδρασης φοιτητή/ριας και καθηγητή/ριας. Η παρουσία του/της φοιτητή/ριας στο χώρο της σχολής είναι, συνεπώς ένα αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας του και τον/την συγκροτεί ως προσωπικότητα, για αυτό η επαναλειτουργία των σχολών μας δεν  έχει να κάνει με εμμονικότητα αλλά με μια ανάγκη. Αρνούμαστε  να δεχτούμε ένα πρόχειρο άνοιγμα όπως αυτό που είδαμε στα σχολεία , απαιτούμε ωστόσο να μην απονεκρωθούν τα Πανεπιστήμια μας για άλλο ένα εξάμηνο.

Δεν ζητάμε κάτι τρελό , ζητάμε το αυτονόητο, έναν ουσιαστικό σχεδιασμό για μια όσο το δυνατόν επαναλειτουργία των ιδρυμάτων. Με ειδική μέριμνα για φοιτητές/ριες που ανήκουν σε ευπαθή ομάδα ή μένουν με άτομο που ανήκει σε ευπαθή ομάδα αλλά και για φοιτητές/ριες που έχουν μείνει στον τόπο κατοικίας τους, μπορούν να οργανωθούν  δια ζώσης μαθήματα με σπάσιμο τμημάτων , έστω και εκ περιτροπής. Με αυτόν τον τρόπο τα πανεπιστήμια θα παραμείνουν ζωντανά και οι φοιτητές/ριες με θα παραμείνουν σε σύνδεση με τον κοινωνικό τους χώρο με ασφαλή τρόπο.

Αντίθετα με αυτό, βλέπουμε τις κοσμητείες των σχολών χωρίς διάθεση εξάντλησης όλων των δυνατών τρόπων, ώστε να παραμείνει ενεργό το πανεπιστήμιο, και επαναπαύονται εξ ολοκλήρου στο μέτρο της τηλεκπαίδευσης. Πιο συγκεκριμένα στην σχολή μας, η κοσμητεία δεν είναι διατεθειμένη να αναζητήσει τρόπους ώστε μαθήματα, τα οποία είναι εφικτό να «σπάσουν» σε μικρότερα τμήματα, ώστε να είναι εφικτή η δια ζώσης παρακολούθηση κυλιόμενα με ταυτόχρονη ηλεκτρονική παρακολούθηση. Συγχρόνως, το κτήριο Γκίνη στο Κάτω Πολυτεχνείο (κτήριο που ανήκει στην ΣΠΜ) βρίσκεται σε ανακαίνιση χωρίς να έχει προσδιοριστεί επακριβώς αν θα αξιοποιηθεί ξανά για μαθήματα. Η κοσμητεία δεν φαίνεται να θέλει να πιέσει ώστε η ανακαίνιση να γίνει όσο το δυνατό γρηγορότερα, ώστε να είναι εφικτή η πραγματοποίηση κάποιων δια ζώσης μαθημάτων, αποσυμφορίζοντας τις αίθουσες της Πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου πόσο μάλλον στην ιδιαίτερη αυτή συνθήκη.

Είναι δεδομένο πως δεν μπορούν αυτή τη στιγμή να ανοίξουν τα Πανεπιστήμια από την μία μέρα στην άλλη. Το σταδιακό άνοιγμά τους δεν μπορεί παρά να συνοδεύεται από την λήψη των απαραίτητων μέτρων. Μέτρα που σχετίζονται τόσο με την κατάσταση της πανδημίας αλλά και με την χρόνια υπολειτουργία των Ιδρυμάτων , με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων. Η Σύγκλητος πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της και να απαιτήσει από το Υπουργείο αυτά τα μέτρα για την ασφαλή επιστροφή μας στα αμφιθέατρα.

Απαιτούμε:

• Επιπλέον καθηγητικό και καθαριστικό προσωπικό που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες του ιδρύματος
• Αξιοποίηση όλων των διαθέσιμων χώρων του ΕΜΠ όπως αίθουσες εκδηλώσεων και κτήρια του Κάτω Πολυτεχνείου
• Διάθεση δωρεάν αντισηπτικών, μασκών και άλλων απαραίτητων ειδών υγιεινής
• Συστηματική απολύμανση των χώρων
• Δωρεάν τεστ για προσωπικό και σπουδαστές ανά τακτά χρονικά διαστήματα
• Αύξηση των δρομολογίων των ΜΜΜ  για την αποφυγή συνωστισμού
• Επιπλέον χρηματοδότηση για την κάλυψη των αναγκών του Ιδρύματος.

Κόντρα στη λογική της κυβέρνησης η οποία σπατάλησε ένα εξάμηνο αδιαφορώντας για τα Ιδρύματα εμείς ζητάμε την ομαλή, ασφαλή επιστροφή της εκπαιδευτικής διαδικασίας στον φυσικό της χώρο.

Θέλουμε οι κοινωνικοί μας χώροι να παραμείνουν ενεργοί!

Να μην γίνει η εξεταστική αγώνας δρόμου

Μετά από δύο μήνες διθυραμβικών ανακοινώσεων του Υπουργείου Παιδείας για την επιτυχία της τηλεκπαίδευσης και γενικόλογων ανακοινώσεων, ότι όλα βαίνουν καλώς και οι εξετάσεις θα γίνουν «κανονικά», βρισκόμαστε 2 εβδομάδες πριν το τέλος των μαθημάτων, χωρίς να γνωρίζουμε τίποτα για την εξεταστική. Αφού το υπουργείο πέταξε το μπαλάκι στα Ιδρύματα και αυτά με τη σειρά τους στα επί μέρους τμήματα, τώρα καλούνται οι φοιτητές/ριες να βγάλουν το φίδι από την τρύπα.

Είναι δεδομένο ότι η κατάσταση των τελευταίων ημερών στη σχολή, το μόνο που δείχνει είναι ότι όχι μόνο όλον αυτό τον καιρό –γνωρίζοντας ότι θα φτάναμε σε αυτό το σημείο- δεν επιλέχθηκε να συζητηθεί το ζήτημα των εξεταστικών, αλλά ακόμη και  τώρα οι καθηγητές αρνούνται να πάρουν την ευθύνη για τον τρόπο εξέτασης. Την ίδια ώρα μας στέλνουν να συμπληρώσουμε «υπεύθυνες δηλώσεις» ότι θα παραβρεθούμε στην εξέταση, φόρμες ότι αποδεχόμαστε των αποκλεισμό μας από την ηλεκτρονική εξέταση λόγω κακής σύνδεσης(!), ακόμη και ηλεκτρονικές ψηφοφορίες για να επιλέξουμε τον τρόπο που θέλουμε να εξεταστούμε δια της πλειοψηφίας. Λες και αυτός  που επιλέγει να εξεταστεί δια ζώσης, λόγω της έλλειψης υλικοτεχνικού εξοπλισμού, έχει και άλλη επιλογή. Λες και αυτή που επιλέγει να εξεταστεί ηλεκτρονικά, λόγω του ότι ανήκει σε ευπαθή ομάδα, έχει άλλη επιλογή. Όλα αυτά, χωρίς να γνωρίζουμε έστω ένα εύρος ημερομηνιών για την εξεταστική, με πολλούς καθηγητές να λένε για την έναρξη της σε 2 εβδομάδες από τώρα!

Ενώ τα όργανα της σχολής, έχουν συνεδριάσει, δεν υπάρχει καμία ανακοίνωση ή απόφαση αναρτημένη στο σάιτ, ούτε καν τα πρακτικά της συζήτησης. Ο Κοσμήτορας αρνείται πεισματικά να αφήσει τους φοιτητές να παρακολουθήσουν τη συζήτηση, σαν να μην είναι κάτι που μας αφορά. Η μόνη επιλογή να μάθουν οι φοιτητές κάτι, είναι μέσω της επαφής με τους καθηγητές, από την οποία ανάλογα το μάθημα προκύπτει και μία τελείως άλλη εικόνα.

Είναι δεδομένο, ότι όποιος τρόπος εξέτασης κι αν επιλεγεί, εγείρει και διάφορα  ζητήματα. Παρ ’όλα αυτά, η δυσκολία της νέας αυτής κατάστασης, δεν μπορεί να πέσει στης πλάτες μας. Αρνούμαστε να πάμε σε εξεταστικές με έλλειψη οργάνωσης, αρνούμαστε να πάρουμε εμείς την ευθύνη, επειδή αυτή η συζήτηση δεν ξεκίνησε νωρίτερα, όταν μάλιστα έγινε εν αγνοία μας.

Είναι δεδομένο ότι η επιλογή της δια ζώσης εξέτασης, εφόσον τηρούνται όλα τα μέτρα ασφαλείας, είναι αυτή με τα λιγότερα προβλήματα. Γι αυτό και φαίνεται να επιλέγεται σε πολλά από τα μαθήματα. Δεν γίνεται όμως να αποκλείονται όσοι/ες ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες, όσοι/ες ζουν στον ίδιο χώρο με ευπαθείς ομάδες, ούτε όσοι και όσες δεν μπορούν να γυρίσουν από τον τόπο μόνιμης κατοικίας. Αυτό σημαίνει ότι είναι υποχρέωση της σχολής και των καθηγητών να βρουν εναλλακτικούς τρόπους για την εξέταση αυτών των φοιτητ(ρι)ών.

Αντίστοιχα, όπου επιλέγεται έκτακτα η ηλεκτρονική εξέταση, πρέπει να υπάρξει μέριμνα για όσους/ες δεν έχουν τον υλικοτεχνικό εξοπλισμό (κακό ίντερνετ, τεχνικό εξοπλισμό).  Δεν είναι δυνατόν να μας λένε οι καθηγητές, ότι αν αποσυνδεθεί κάποιος/α από την εξέταση λόγω κακού ίντερνετ, θα αποκλείεται αυτομάτως από την εξέταση. Ας πάρει λοιπόν την ευθύνη, όποιος καθηγητής προτείνει την ηλεκτρονική, να βρει εναλλακτικούς τρόπους εξέτασης ακόμη και να προγραμματίσει εκ νέου εξέταση αν αυτό χρειαστεί. Να μεριμνήσει η σχολή για εκτενείς οδηγίες χρήσης των μέσων προς τους/ις φοιτητές/ριες, τεχνολογική υποστήριξη και συνεχή επικοινωνία με τους καθηγητές, ακόμη και την ώρα της εξέτασης.

Οι εναλλακτικοί τρόποι εξέτασης εννοείται ότι θα πρέπει να μείνουν στην συζήτηση. Υπάρχουν μαθήματα στα οποία το εξάμηνο είναι ούτως η άλλως φορτωμένο, με θέματα, προόδους, εργασίες κ.ο.κ. Γιατί δεν επιλέγεται απαλλαγή από ένα κομμάτι ή ολόκληρη την ύλη, έτσι ώστε να αποσυμφοριστεί η εξεταστική; Να εξασφαλιστεί ότι, θα υπάρχει η προθεσμία τουλάχιστον μέχρι το πέρας την εξεταστικής για να εκπονηθούν όλες οι εργασίες και τα θέματα.

Η εξεταστική πρέπει να διενεργηθεί με γνώμονα την υγεία των φοιτητ(ρι)ών, των εργαζόμενων, των επιτηρητών και των καθηγητ(ρι)ών. Με όλα τα απαραίτητα μέσα προστασίας, τον υγειονομικό εξοπλισμό, την αποφυγή συνωστισμών, τις τακτικές απολυμάνσεις των κτηρίων κ.ο.κ. Χωρίς αποκλεισμούς φοιτητών λόγω μη δυνατότητας πρόσβασης, εξοπλισμού, υγείας. Με όλα τα απαραίτητα υλικά για το διάβασμα μας.

Δεν ζητάμε κάποια χάρη. Ζητάμε τα αυτονόητα για να είναι η εξεταστική ισότιμη για όλους και όλες. Δεν θέλουμε να γίνει η εξεταστική μόνο για να λέμε ότι έγινε ή  για να υπερηφανεύεται το Υπουργείο Παιδείας για όσα «κατάφερε» μέσα στην πανδημία. Την ίδια ώρα που μάλιστα γνωρίζουμε ότι μετά από την πανδημία, εμείς θα επιστρέψουμε στα ίδια Ιδρύματα που υποχρηματοδοτεί και απαξιώνει με κάθε του κίνηση.

Ζητάμε:

• Ισότιμη εξέταση, χωρίς αποκλεισμούς των συμφοιτητ(ρι)ών μας για οποιονδήποτε λόγο.
• Ανθρώπινους ρυθμούς εξέτασης, όχι στην εντατικοποίηση. Να διασφαλιστεί ότι οι χρόνοι και η δυσκολία της εξέτασης θα είναι ανάλογα της διδαχθείσας ύλης.
• Παράταση της έναρξης της εξεταστικής, για να διασφαλιστεί ότι όλοι οι φοιτητές είναι προετοιμασμένοι και έχουν πρόσβαση στον απαραίτητο υλικοτεχνικό εξοπλισμό. Να δοθούν εγκαίρως όλα τα συγγράμματα του Ευδόξου και οι σημειώσεις από τους τομείς, ώστε να έχουν όλοι/ες το απαραίτητο υλικό για το διάβασμα τους
• Ειδική μέριμνα για όσους ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες, ή έχουν στο περιβάλλον τους άτομο σε ευπαθή ομάδα.
• Μέσα ατομικής προστασίας σε όλους τους φοιτητές, εξεταστές, εργαζόμενους των σχολών. Υγειονομικό εξοπλισμό σε όλους. Τήρηση όλων των μέτρων ασφαλείας. Τακτικές απολυμάνσεις των χώρων.
• Να ενισχυθεί επιτέλους δραστικά το ΕΣΥ, καθώς μαζί με τα μέτρα φυσικής αποστασιοποίησης, αποτελεί τον βασικό τρόπο αντιμετώπισης του κινδύνου της πανδημίας, που δεν έχει περάσει.

Όχι άλλο «αναβάθμιση» της παιδείας!

    Εν μέσω της πανδημίας, έχει γίνει ξεκάθαρο πως η κυβέρνηση επέλεξε να καταθέσει στη βουλή πληθώρα αντιλαϊκών νομοσχεδίων με αφορμή την αδυναμία συλλογικής αντίδρασης. Η τακτική της αυτή δεν είναι καινούρια, αντίστοιχη «ευκαιρία» είχε αξιοποιήσει όταν μέσα στο καλοκαίρι, όπου οι φοιτητικοί σύλλογοι ήταν ανίκανοι να αντιδράσουν, αποφάσισε να ψηφίσει την κατάργηση του ασύλου. Την προηγούμενη εβδομάδα λοιπόν, κατέθεσε ένα πλήρως αντιδραστικό νομοσχέδιο για την Παιδεία, την στιγμή που η εκπαιδευτική κοινότητα είχε εκφράσει εξ αρχής την αντίρρηση της σε αυτό. Αν και αυτό το νομοσχέδιο αφορά όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, έρχεται κυρίως να πλήξει τον χαρακτήρα του Λυκείου όπως τον ξέραμε.

Κινούμενη σε μια κατεύθυνση εντατικοποίησης του ρυθμού του σχολείου, μετατρέποντας το σε ένα απέραντο εξεταστικό κέντρο, αυξάνει τον αριθμό των εξεταζόμενων μαθημάτων για την προαγωγή στην επόμενη τάξη ήδη από το γυμνάσιο, ενώ ταυτόχρονα επαναφέρει την Τράπεζα Θεμάτων σε κάθε τάξη του Λυκείου. Τέτοια μέτρα είναι φυσικό να επηρεάσουν την καθημερινότητα των μαθητών δημιουργώντας τους ένα σοβαρό άγχος για την απόδοση τους στις συνεχόμενες εξετάσεις. Είναι προφανές πως ωθούν όλο και μεγαλύτερο μέρος των μαθητών στην παραπαιδεία, προκειμένου να ανταπεξέλθουν, ενώ ταυτόχρονα δυσκολεύουν όλο και περισσότερο μαθητές από ασθενέστερες οικονομικά οικογένειες, εντείνοντας έτσι τους ταξικούς φραγμούς στην εκπαίδευση.

  Επιπλέον, παρατηρείται μια τιμωρητική διάθεση στα μέτρα του νομοσχεδίου, αφού επαναφέρει την αναγραφή της διαγωγής και τις πενθήμερες αποβολές, μέτρα που δεν χρησιμεύουν ουσιαστικά πουθενά και που αποπνέουν έναν αέρα αυταρχισμού και συντηρητισμού στον εκπαιδευτικό χώρο.

  Όλα αυτά σκιαγραφούν ένα Λύκειο αρκετά απρόσιτο για μεγάλη μερίδα μαθητών στρέφοντας τους αναπόφευκτα σε Τεχνικά Λύκεια. Ωστόσο, θεσπίζοντας παράλληλα ανώτατο όριο ηλικίας τα 17 έτη στα ΕΠΑΛ, ανοίγει το δρόμο στην ιδιωτική πρωτοβουλία (ΙΕΚ/ΚΕΚ) για να καλύψει το κενό. Γίνεται λοιπόν σαφές πως η δημόσια παιδεία είναι μόνο για όσους μπορούν να συμβαδίζουν με το εντατικοποιημένο της πρόγραμμα, διαγράφοντας κάθε δυνατότητα για μια δεύτερη ευκαιρία.

  Η επίθεση στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση όμως συνεχίζεται με τον μέτρο της αξιολόγησης. Θέτοντας σε ισχύ αρχικά την αξιολόγηση των σχολικών μονάδων και σε δεύτερο χρόνο των εκπαιδευτικών , εγείρονται πολλοί προβληματισμοί. Αρχικά, σχολεία τα οποία είναι χρόνια υποχρηματοδοτούμενα θα αξιολογούνται με βάση τυπικά προσόντα μέσω αμφιλεγόμενων -για την αρμοδιότητά και την αμεροληψία τους- φορέων (βλ. δήμος), κατηγοριοποιώντας τα σχολεία σε α και β κατηγορίας αγνοώντας το βασικότερο τους πρόβλημα, την έλλειψη πόρων.

  Έπειτα, η αξιολόγηση των καθηγητών χωρίς να έχουν προβλεφθεί δωρεάν επιμορφωτικά σεμινάρια πάνω στις δεξιότητες που θα κληθούν να αξιολογηθούν, μπορεί να οδηγήσει σε δική τους οικονομική επιβάρυνση προκειμένου να ανέβουν στα ratings της αξιολόγησης. Τέλος, το μέτρο αυτό έρχεται να επιβαρύνει ακόμα περισσότερο τους αναπληρωτές καθηγητές, όταν το ήδη υπάρχον σύστημα είναι ασφυκτικό για τον διορισμό τους, βαθμολογώντας τους αρνητικά αν για οποιοδήποτε λόγο δεν μπορούν να μετακινηθούν στην πόλη που δήλωσαν..

  Εκτός από τα μέτρα για την δευτεροβάθμια όμως η ΝΔ επέλεξε να περάσει μέσα στο νομοσχέδιο, μέτρα και για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Μία τακτική που εφαρμόζει από την αρχή της χρονιάς και έχει ως μόνο στόχο την κάμψη των φοιτητικών  αντιδράσεων. 

  Πατώντας στο γνωστό πλέον μοτίβο, παιδεία μόνο για τους «άριστους», θέτει τεράστιους περιορισμούς στην διαδικασία των μετεγγραφών. Πλέον για να πάρει κανείς μετεγγραφή στη σχολή της επιλογής του, πρέπει να έχει απόκλιση  2.750 μόρια, αν όχι θα πρέπει να κάνει αίτηση για μία σχολή σχετική με το πεδίο του. Αυτό σημαίνει πως αρκετές/οί πρωτοετείς φοιτητ(ρι)ές θα χάνουν την δυνατότητα να σπουδάσουν στο αντικείμενο που επιθυμούν καθώς δεν θα έχουν την οικονομική δυνατότητα. Για να γίνει η φοιτητική ζωή αυτών των ατόμων ακόμα πιο δύσκολη και αβέβαιη , θεσπίζεται ένα καινούριο μέτρο το οποίο για τα οικονομικά κριτήρια των μετεγγραφέντων θα προσμετρούνται από το οικογενειακό εισόδημα των τριών τελευταίων χρόνων (π.χ. αν οι γονείς ενός υποψηφίου έμειναν άνεργοι μέσα στον προηγούμενο χρόνο το κριτήριο θα είναι ο μέσος όρος του οικογενειακού εισοδήματος των τριών τελευταίων χρόνων που μπορεί να εργάζονταν).

  Επιπλέον το νομοσχέδιο κάνει λόγω για ίδρυση ξενόγλωσσων και θερινών τμημάτων σε που θα απευθύνεται κυρίως σε αλλοδαπούς φοιτητές στα πλαίσια της εξωστρέφειας. Ένα μέτρο που γεννά αρκετούς προβληματισμούς καθώς το πιθανότερο είναι αυτά τα τμήματα να λειτουργούν με δίδακτρα. Κάτι που αναδεικνύει για δεύτερη φορά την αναίρεση του άρθρου 16 από την τόσο «αξιοκρατική» κυβέρνηση. Η αντίληψη πως βασικές κοινωνικές ανάγκες , όπως η παιδεία, είναι εμπόρευμα, είναι από της κύριες της ΝΔ. Η παιδεία πρέπει να είναι δημόσια και δωρεάν για όλους, αλλιώς θα καταλήξει να είναι μία πανάκριβη πολυτέλεια για ελάχιστους.  

  Τέλος, ένα μέτρο που περιέχεται σε αυτό το νομοσχέδιο, είναι το ότι πλέον θα υπάρχει ενιαίο ψηφοδέλτιο πρυτάνεων-αντιπρυτάνεων στις διοικητικές εκλογές. Κάνει λόγο για αλλαγές  στο εκλεκτορικό σώμα, που πιθανόν σημαίνει εξαίρεση ορισμένων εργαζομένων. Προφανώς, στα πλαίσια του αυτοδιοικήτου του πανεπιστημίου θα πρέπει να έχουν λόγο και δικαίωμα ψήφου για την διοίκηση του ιδρύματος όλα τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας και όχι να αφορά ένα σώμα εκλεκτόρων-ειδημόνων. Όταν ήδη οι φοιτητές εξαιρούνται από αυτές τις εκλογές, το νέο νομοσχέδιο θα θέσει τις βάσεις για να γίνουν πιο αντιδημοκρατικές, εξαιρώντας κόσμο που εργάζεται εντός του πανεπιστημίου.

  Το νέο αυτό νομοσχέδιο έρχεται στις ίδιες λογικές με τα προηγούμενα. Εντατικοποίηση, αριστεία, εξεταστικοκεντρικό σύστημα εκπαίδευσης, δημιουργία πανεπιστημίων για λίγους και ευκατάστατους. Βάλει σε τεράστιο βαθμό την πλειοψηφία των μαθητών και υποψηφίων φοιτητών οδηγώντας τους έτσι στα ιδιωτικά κολλέγια. Μετά τις δύσκολες καταστάσεις που βιώσαμε όλοι και όλες λόγω της πανδημίας, θα ξαναβγούμε στο δρόμο για να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα.

Δεν θα δεχτούμε κανένα μέτρο, που εξυπηρετεί το ιδιωτικό κέρδος και στέκεται εμπόδιο ανάμεσα σε εμάς και τα όνειρά μας.

Θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για το αναφαίρετο δικαίωμα μας στην δημόσια και δωρεάν παιδεία!