Σεπτεμβρίου | 2015 | Εγκέλαδος Πολιτικών Μηχανικών

Η Ελευθερία οδηγεί το λαό
του Ευγένιου Ντελακρουά

Στις 5 του Ιούλη ο ελληνικός λαός εξέφρασε ένα μεγαλειώδες ΟΧΙ μέσα από το δημοψήφισμα, που διεξήχθη μετά και από την αδιάλλακτη στάση των δανειστών κατά τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης. Ένα ΟΧΙ που απέρριψε το δρόμο των μνημονίων και της λιτότητας των τελευταίων 5 ετών, παρά τον εκβιασμό των δανειστών με τη διακοπή της ρευστότητας των ελληνικών τραπεζών και ενάντια στην εκστρατεία τρομοκράτησης από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και το «ανεξάρτητο» μπλοκ του «Μένουμε Ευρώπη». Ένα ΌΧΙ των φτωχών, των μικρομεσαίων και των ανέργων, που απέδειξε ότι, όσο κι αν θέλουν να μας πείσουν για το αντίθετο, η κοινωνία δεν είναι κάτι το ενιαίο, αλλά έχει εγγεγραμμένες μέσα της τις ταξικές αντιθέσεις. Ένα ΌΧΙ που στο μεγαλύτερο μέρος του προήλθε από τους νέους και τις νέες, που συμμετείχαν σε επιτροπές του ΟΧΙ στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές και στις σχολές, νέες και νέους που για ακόμη μία φορά απέδειξαν τη δυναμικότητα και το ριζοσπαστισμό μίας γενιάς που έχει πληγεί σε μεγάλο βαθμό από τις μνημονιακές πολιτικές και δεν έχει τίποτα να χάσει.

Παρά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, που κλόνισε συθέμελα το μπλοκ των κυρίαρχων σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η κυβέρνηση αποφάσισε, στις 13 Ιούλη, να φέρει μία συμφωνία με νέα δανειακή σύμβαση και καινούριο μνημόνιο, μετατρέποντας έτσι το περήφανο ΟΧΙ του ελληνικού λαού, σε ένα ΝΑΙ υποταγής και πάση θυσία παραμονής στο ευρώ. Οι προσδοκίες που γέννησε η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, στις 25 του Γενάρη, για ακύρωση των πολιτικών της λιτότητας και εφαρμογή κοινωνικής πολιτικής με ταξική μεροληψία, υπέρ των υποτελών, ήρθαν γρήγορα να διαψευστούν και να δώσουν τη θέση τους σε μια θατσερικής εμπνεύσεως ΤΙΝΑ (There is no alternative).

Από την αρχή των διαπραγματεύσεων οι δανειστές έκαναν ιδιαίτερα εμφανή την απροθυμία τους να αποδεχτούν ή ακόμα και να συζητήσουν ένα εναλλακτικό σχέδιο αντιλιτότητας για την Ευρώπη. Μια Ευρώπη, σκληρά συντηρητικοποιημένη και αυταρχική, που στάθηκε απέναντη στην άνοδο μίας αριστερής, ριζοσπαστικής δύναμης που μπορούσε να λειτουργήσει ως ανάχωμα στην εφαρμογή της λιτότητας και να αναδείξει ένα άλλο μοντέλο διακυβέρνησης των χωρών εντός της ευρωπαϊκής ένωσης, μακριά και πέρα από τις σκληρές νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Μια Ευρώπη που σύμμαχό της είχε το κλίμα τρομοκρατίας που καλλιεργήθηκε από το μπλοκ των μνημονιακών κομμάτων και των ΜΜΕ κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων.

Μια Ευρώπη ξεκάθαρα αδιάλλακτη ακόμα και στο ζήτημα του χρέους της Ελλάδας ,παρά τις αποδείξεις των αρμόδιων επίτροπων της Βουλής καθώς και των διεθνών οργανισμών που το χαρακτήριζαν ως μη βιώσιμο και παράνομο ,καταδεικνύοντας με τον πιο σαφή τρόπο, ότι οι δανειστές δεν επιδιώκουν να δώσουν μια λύση στην αποπληρωμή του και απλά το χρησιμοποιούν ως μοχλό πίεσης, προκειμένου ο ελληνικός λαός να ενδώσει, να ανεχτεί και να συνεναίσει σε μια πολιτική με μόνους κερδισμένους το μεγάλο κεφάλαιο, ντόπιο και ξένο. Μια Ευρώπη που ερχόμενη σε ευθεία σύγκρουση με την νωπή εντολή του ελληνικού λαού, τόσο στις 25 Γενάρη, όσο και στο δημοψήφισμα, ανέδειξε το βαθύ έλλειμα δημοκρατίας στο εσωτερικό της, καθώς και τα αυταρχικά πλαίσια λειτουργίας της, χρησιμοποιώντας την Ελλάδα προς παραδειγματισμό για συμμόρφωση κάθε αλλού αντιστεκόμενου λάου ή πολιτικής δύναμης στον μονόδρομο της λιτότητας.

Η στρατηγική και τακτική ήττα του Σύριζα, γρήγορα οδήγησε και στην συνολική χρεοκοπία του εγχειρήματος αυτού, από την στιγμή που αποφάσισε να κατέλθει στις εκλογές υπερασπιζόμενος τις μνημονιακές πολιτικές, ως μονόδρομο, χρησιμοποιώντας τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούσε το αστικό μπλοκ απέναντι σε κάθε αντιστεκόμενη φωνή τα προηγούμενα χρόνια. Το «ευρώ ή καταστροφή», αυτή τη φορά ακούγεται από «αριστερά» χείλη, ενώ, τα ίδια χείλη προσπαθούν να μας πείσουν ότι με την ίδια μνημονιακή συνταγή, όπως αυτή που ακολουθείται την τελευταία πενταετία, θα βρούμε διέξοδο από την κρίση. Έτσι, ο Σύριζα βρίσκεται πλέον στο ίδιο κάδρο με τα υπόλοιπα μνημονιακά κόμματα και προσπαθεί να μετατοπίσει την προεκλογική ατζέντα από τα προβλήματα του ελληνικού λαού, σε μια λαϊκίστικη ηθικολογία και σκανδαλολογία, λες και το κυρίαρχο αίτιο της κρίσης, δεν είναι τα δομικά προβλήματα του σύγχρονου καπιταλισμού και οι ίδιες οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές, αλλά μια κρίση ηθικών αξιών, όπως προσπαθούσαν να μας πείσουν τόσα χρόνια η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το ΠΟΤΑΜΙ.

Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, απογοητεύτηκε ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου που στήριξε και αγωνίστηκε για μία άλλη εναλλακτική εκτός μνημονίων και λιτότητας και οδηγείται είτε στην αποχή, είτε στη στήριξη των μνημονιακών πολιτικών και την αποδοχή της ΤΙΝΑ. Παρ΄όλα αυτά, καμία τέτοια επιλογή δεν μπορεί να αποτελέσει λύση. Αφενός, η στήριξη σε παλιά και νέα μνημόνια, βάζει τη χώρα σε ένα φαύλο κύκλο, οξύνει τις κοινωνικές αντιθέσεις και ανισότητες, εξουθενώνει ακόμη περισσότερο την κοινωνία και την οικονομία, δίνει λευκή επιταγή σε αυτούς που οραματίζονται μία Ευρώπη δύο ταχυτήτων, με αντιδημοκρατικές διαδικασίες και με μόνο δίκαιο, το δίκαιο του ισχυρού. Από την άλλη, η αποχή από την εκλογική διαδικασία, χτίζει πλασματικές δυναμικές εντός της κοινωνίας, ισχυροποιώντας τον κυρίαρχο λόγο, ενώ επιτρέπει σε άλλους να αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς.

Ο Εγκέλαδος Πολιτικών Μηχανικών, κουβαλά μια αγωνιστική πορεία και πείρα 20 ετών. Παρακαταθήκες μας είναι κάθε νεολαιίστικο κίνημα για την ελευθερία, τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα και το περιβάλλον και κάθε φοιτητικό κίνημα απέναντι στην νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση του πανεπιστημίου. Εμπνεόμαστε από τη γενιά του άρθρου 16, από τον Δεκέμβρη του ’08, από το φοιτητικό κίνημα απέναντι στα νομοσχέδια Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου και στις απολύσεις των υπαλλήλων των Ιδρυμάτων.

Αυτόν τον δρόμο, δεν είμαστε διατεθειμένοι να τον αλλάξουμε. Είναι ένας δρόμος δύσκολος και ανηφορικός, αλλά γεμάτος αξιοπρέπεια και δίψα για μια πιο δίκαιη κοινωνία. Είναι ο μόνος δρόμος που έχουμε μάθει να βαδίζουμε και σε αυτόν θα συνεχίσουμε αταλάντευτα την πορεία μας. Για εμάς, δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική. Αυτός ο δρόμος είναι η δική μας ΤΙΝΑ.

Σε αυτές τις εκλογές, λοιπόν, σκοτώνουμε την ΤΙΝΑ του αντιπάλου και ορθώνουμε πελώρια την δική μας. Μια ΤΙΝΑ, που, ως γυναικεία μορφή, φέρει κάτι από το πάθος, τη ζωντάνια και την αποφασιστικότητα της «Ελευθερίας» του Ντελακρουά. Η μόνη ΤΙΝΑ μας, είναι ο δρόμος του αγώνα. Στα σπάργανά της φωλιάζουν μόνο τέσερεις λέξεις: Αντίσταση – Αλληλεγγύη – Ανατροπή – Ελευθερία.

Για αυτό, ο Εγκέλαδος Πολιτικών Μηχανικών σε καλεί: