Monthly Archives: Οκτώβριος 2020

Μέσα αλλά μην γυρίσουμε πολύ αργά!

Τις τελευταίες μέρες βλέπουμε τα αρνητικά ρεκόρ κρουσμάτων να υποδέχονται το ένα το άλλο. Αυτό αργά ή γρήγορα ήταν δεδομένο ότι θα συμβεί, καθώς τα μέτρα που έχει λάβει η κυβέρνηση δεν μπορούν να αποτρέψουν την εξάπλωση του  covid-19. Τρανταχτό παράδειγμα είναι ο συνωστισμός στα ΜΜΜ καθημερινά και η απουσία μέτρων προστασίας στους εργασιακούς χώρους. Από την αρχή της πανδημίας, ο πρωθυπουργός στα διαγγέλματα του ρίχνει την ευθύνη για την διασπορά του ιού στους δήθεν ανεύθυνους/ες νέους/ες που ¨το μόνο που θέλουν είναι να διασκεδάσουν¨. Αυτό φάνηκε ακόμα πιο εμφατικά στο τελευταίο διάγγελμα του με την ξεκάθαρη στοχοποιήση των νέων και με το μέτρο της απαγόρευσης κυκλοφορίας μετά τις 12:30.

Πόσο ανεύθυνοι/ες είναι όμως τελικά οι νέοι/ες;;; Η αλήθεια είναι πως από την αρχή του λοκ-ντάουν, οι νέοι/ες αυτοπεριορίστηκαν στα σπίτια τους και υπέδειξαν υπεύθυνη στάση, καθώς αναγνώριζαν τις ελλείψεις του συστήματος υγείας, το οποίο δεν θα μπορούσε να διαχειριστεί μια εξάπλωση του ιού όπως της Ιταλίας. Ακόμα και μετά την λήξη της καραντίνας και το καλοκαίρι, παρά τα μειωμένα κρούσματα, συνέχισαν να τηρούν τα μέτρα. Όμως βρέθηκαν συνωστισμένοι/ες στα πλοία και στα ΚΤΕΛ που για τις ανάγκες του τουρισμού είχαν μεγάλη πληρότητα (μέχρι και 100%). Συγχρόνως είδαμε τον προηγούμενο μήνα το τεράστιο κύμα μαθητικών καταλήψεων που διεκδικούσαν τα αυτονόητα υγειονομικά μέτρα (πχ 15 μαθητ(ρι)ες ανά τάξη, ΜΑΠ, δωρεάν τεστ κτλ), σε αντίθεση με το πρόχειρο και επικίνδυνο άνοιγμα των σχολείων από το υπουργείο.

Πως φτάσαμε όμως στα 1000+ κρούσματα;;; Αμέσως μετά την άρση του λοκ-ντάουν, η κυβέρνηση άνοιξε τον τουρισμό, με πρόσχημα την τόνωση της οικονομίας, χωρίς να απαιτεί αρνητικό τεστ για τους τουρίστες από χώρες του εξωτερικού. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα πληθώρα εισαγόμενων κρουσμάτων που σε συνδυασμό με την έλλειψη αποτελεσματικών μέτρων προστασίας (βλ ΜΜΜ, χώροι διασκέδασης χωρίς αποστάσεις, ανεύθυνο άνοιγμα σχολείων κ.τ.λ.) οδήγησε σε δεύτερο κύμα. Ταυτόχρονα, η ΝΔ δεν εκμεταλλεύτηκε καθόλου τον χρόνο που της δόθηκε από την καραντίνα για να ενισχύσει το ΕΣΥ, κάτι που ακόμα και τώρα δεν έχει γίνει. Είναι εμφανείς οι τεράστιες ελλείψεις σε ιατρικό προσωπικό και κλίνες ΜΕΘ, τα τεστ εξακολουθούν να είναι ακριβά και περιορισμένα και δεν έχει γίνει καμία επίταξη ιδιωτικών κλινικών. Όταν μάλιστα το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό αναδεικνύει αυτές τις ελλείψεις και φέρει το υπουργείο προ των ευθυνών του, η απάντηση δεν είναι χειροκρότημα αλλά καταστολή. Είναι προφανές, λοιπόν, ότι η κυβέρνηση φέρει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για την ραγδαία αύξηση των κρουσμάτων και άρα κάπου πρέπει να εναποθέσει το βάρος για να συνεχίσει το αφήγημα του success story.

Αυτό επιτυγχάνεται με το αφήγημά της περί ατομικής ευθύνης, το οποίο προσπαθεί να αναδείξει πως ο μόνος τρόπος αποφυγής της εξάπλωσης του ιού εναπόκειται στο πως το κάθε άτομο ξεχωριστά εξασφαλίζει την δική του προστασία(π.χ. μην συνωστίζεσαι στα ΜΜΜ και όχι πύκνωση των δρομολογίων). Με αυτόν τον τρόπο καταργεί την κρατική ευθύνη και ψάχνει τον αποδιοπομπαίο τράγο για την κατάσταση που βιώνουμε. Για αυτό έχουμε δει το προηγούμενο διάστημα πως στοχοποιεί τις μετανάστριες κατασκευάζοντας έτσι έναν εσωτερικό εχθρό, τους εργαζόμενους που είναι αναγκασμένοι σε πολλές περιπτώσεις να εργάζονται χωρίς ΜΑΠ δίνοντας άλλοθι στους εργοδότες που δεν μεριμνούν για την ασφάλεια των πρώτων, τους ανθρώπους που διεκδικούν (βλ. στοχοποίηση πορειών που τηρούν τα μέτρα) και τέλος τους νέους και τις νέες. Ειδικά για τους νέους που απ΄ ότι φαίνεται αποτελούν τον μεγαλύτερο κίνδυνο επειδή απλά αράζουν στις πλατείες η κυβέρνηση έχει μεριμνήσει εδώ και καιρό να τους αντιμετωπίσει ως εγκληματίες όπως είδαμε με τις επιθέσεις ΜΑΤ στην πλ. Αγίου Γεωργίου και Αγίας Παρασκευής. Εξάλλου είναι γνωστό πως τα δακρυγόνα έχουν αντισηπτική δράση όπως και η θεία Κοινωνία!

Ως λύση λοιπόν για την καταπολέμηση της «ανευθυνότητας των νέων» έρχονται τα νέα μέτρα που απαγορεύουν την κυκλοφορία μετά τις 12:30, με πρόστιμο των 300 ευρώ για όποιο άτομο δεν το τηρεί. Αυτό έχει ως απόρροια τον μεγαλύτερο συνωστισμό στους δημόσιους χώρους τις ώρες που επιτρέπεται η κυκλοφορία καθώς αλλά και τον περεταίρω περιορισμό της ανάγκης για κοινωνικοποίηση των φοιτητ(ρι)ών αφού τα πανεπιστήμια τους παραμένουν κλειστά . Αυτό το μέτρο δεν έχει καμία ουσία και είναι καθαρά επικοινωνιακό καθώς ο μεγαλύτερος συνωστισμός παρατηρείται κατά τη διάρκεια της ημέρας στους εργασιακούς χώρους και στα μέσα μεταφοράς.  Τα μέτρα που θα είχαν ουσιαστικό αποτέλεσμα θα ήταν η πύκνωση των δρομολογίων, ο έλεγχος των μέτρων προστασίας στους εργασιακούς χώρους και στα καταστήματα, η κάλυψη μαζικών τεστ και η συνολικότερη ενίσχυση της δημόσιας υγείας. Αποτελεί λοιπόν πολιτική επιλογή της κυβέρνησης να μην παρθούν αυτά τα μέτρα καθώς κοστίζουν ή δεν εξυπηρετούν στο μέγιστο τα συμφέροντα του κεφαλαίου και για αυτό προσπαθεί να στρέψει την κοινωνία ενάντια σε μία δήθεν ανεύθυνη νεολαία.

Καταλαβαίνουμε, λοιπόν ότι η ευθύνη για την εξάπλωση του covid-19 κάθε άλλο παρά ατομική δεν είναι. Δεν ευθύνονται ούτε οι νέοι/ες, ούτε  οι εργαζομένες ούτε οι μετανάστες. Την ευθύνη την φέρει  η κυβέρνηση, η οποία ακόμα και τώρα βάζει το κέρδος πάνω από τις ζωές και την υγεία μας. Για αυτό εμείς οι «ανέυθυνοι/ες» νέοι/ες θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για την διασφάλιση της δημόσιας υγείας και να διεκδικούμε την λήψη των απαραίτητων μέτρων για την αποτροπή της μετάδοσης του covid-19.

Ένα ιστορικό χρέος

Τον φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον, 
δεν θα πεθάνει μόνος, 
τσάκισέ τον!

Το 2012, έπειτα από 4 χρόνια κρίσης, το νεοναζιστικό κόμμα της Χρυσής Αυγής γίνεται για πρώτη φορά μέλος του κοινοβουλίου ως 6ο κόμμα. Η Χρυσή Αυγή αν και δημιουργήθηκε την δεκαετία του 80, δεν είχε καταφέρει να κερδίσει έδαφος στο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Η άνοδος της ξεκίνησε το 2009 όπου εκμεταλλευόμενη την οικονομική κρίση άρχισε να δραστηριοποιείται σε γειτονιές της Αθήνας όπως ο Άγιος Παντελεήμονας, το Κερατσίνι και το Πέραμα, γειτονιές με κατά κύριο λόγο κόσμο εξαθλιωμένο από την κρίση. Χρησιμοποιώντας έναν ακραίο εθνικιστικό και ρατσιστικό λόγο απέναντι στους/ις μεταναστ(ρι)ές καθιστώντας τους υπεύθυνους για την ανεργία, αλλά και υιοθετώντας  μια αντιμνημονιακή ρητορεία, καταφέρνει να προσεγγίσει ανθρώπους απογοητευμένους από τις πολιτικές των προηγούμενων κυβερνήσεων, με ενοποιητικό παράγοντα την πατρίδα. Συγχρόνως η Χρυσή Αυγή  μετρά και την υποστήριξη των ΜΜΕ, αλλά και του ίδιου του συστήματος (κράτος, αστυνομία), τα οποία συγκάλυπταν τις δράσεις της. Συνέπεια αυτού ήταν η Χρυσή Αυγή να δρα ανενόχλητη στις γειτονιές της Αθήνας τραυματίζοντας  και σκοτώνοντας μετανστ(ρι)ες και αντιφασίστες.

Έχουν αναφερθεί παρά πολλές εγκληματικές ενέργειες που σχετίζονται με την Χρυσή Αυγή, κυρίως σε βάρος μεταναστ(ρι)ών,  οι οποίες όμως δεν έφτασαν ποτέ στην δικαιοσύνη. Στις 18 Σεπτεμβρίου 2013 ο Ρουπακιάς, μέλος της ΧΑ, δολοφονεί τον αντιφασίστα καλλιτέχνη του χιπ-χοπ Παύλο Φύσσα στο Κερατσίνι. Έπειτα από αυτή τη μέρα ξεκινάει η ποινική δίωξη της Χρυσής Αυγής για την δολοφονία του Παύλου Φύσσα, την απόπειρα ανθρωποκτονίας των Αιγύπτιων αλιεργατών στον Πέραμα αλλά και την επίθεση στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ στο Πέραμα, φέρνοντας έτσι τους νεοναζί στο κατηγορητήριο το 2015.

Η προσπάθεια της πολιτικής αγωγής στις παραπάνω υποθέσεις ήταν να μην εξετασθούν ως μεμονωμένα περιστατικά αλλά ως μια συνολική δράση της Χρυσής Αυγής ώστε να μπορέσει να καταδικαστεί ως εγκληματική οργάνωση. Έχουν εξετασθεί κατά τη διάρκεια της δίκης πάρα πολλά στοιχεία προσπαθώντας να  αποδειχθεί πως η ΧΑ δρούσε ως ναζιστική εγκληματική οργάνωση υπό τις διαταγές του Μιχαλολιάκου. Οι συνήγοροι της Χρυσής Αυγής προσπάθησαν να αποδείξουν το αντίθετο, υποστηρίζοντας πως στην υπόθεση της δολοφονίας Φύσσα, ο Ρουπακιάς είναι ο μόνος υπαίτιος για την δολοφονία του Παύλου, και άρα αυτή δεν  αποτελούσε οργανωμένη δράση της Χρυσής Αυγής καθοδηγούμενη από την ηγεσία. Στη δίκη οι φασίστες έδειξαν ακόμα μια φορά την δείλια τους, αφού δεν παραδέχτηκαν τίποτα, ούτε την ίδια την ιδεολογία τους, λέγοντας ψέματα και λιποθυμώντας για να αποφύγουν τις ανακρίσεις. Παρά όμως το πλήθος των αποδείξεων για την καταδίκη του νεοναζιστικού αυτού μορφώματος, η εισαγγελέας Α. Οικονόμου πριν μερικούς μήνες πρότεινε την αθώωση της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής , προσπαθώντας να την καταστήσει έναν νόμιμο πολιτικό φορέα.

Στις 7 Οκτωβρίου στο εφετείο, θα γίνει η έκδοση της απόφασης μετά από 5,5 χρόνια. Η συνολική καταδίκη των ναζί της ΧΑ δεν είναι απλά ένα νομικό ζήτημα. Είναι μία προϋπόθεση για τον κόσμο που χρειαζόμαστε. Το σημαντικότερο όλων είναι πως μετά από τα τελευταία χρόνια μαζικών αντιφασιστικών κινητοποιήσεων και αγώνων, η ΧΑ έχει ήδη καταδικαστεί στις συνειδήσεις του κόσμου καθώς το αντιφασιστικό κίνημα ανανέωσε την συλλογική μνήμη της ελληνικής κοινωνίας. Και για αυτό οποιαδήποτε απόφαση πέραν της καταδίκης των φασιστών, θα αποτελεί μία ακόμα συγκάλυψη  του συστήματος προς τον φασισμό.

Προφανώς ο φασισμός δεν θα σταματήσει να υπάρχει από μία δικαστική απόφαση, ακόμα και αν αυτή καταδικάζει τον κύριο εκφραστή του. Ακούμε καθημερινά από υπουργούς μέχρι φασίστες (με γραβάτες και όχι παραλλαγές αυτή τη φορά)να εκφράζεται  ρατσιστικός/εθνικιστικός λόγοw που θα συνεχίσει να εκφράζεται ακόμη και μετά τις 7 Οκτώβρη όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα της δίκης. Για αυτό σύσσωμο το αντιφασιστικό κίνημα θα πρέπει να απαντήσει δυναμικά, σε όλο αυτό το μίσος που ορθώνεται απέναντι στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Για εμάς που θα πολεμάμε το φασισμό στο δρόμο, στις σχολές μας, στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές μας η απαίτηση για την απόφαση της δίκης είναι μόνο μία. ΟΙ ΝΑΖΙ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ!

Η παρουσία όλων στο εφετείο στις 7 για την καταδίκη των ναζί δολοφόνων δεν είναι απλά μια δήλωση αξιοπρέπειας και δημοκρατίας, είναι καθήκον του καθενός για την μνήμη του Παύλου, του Σαχζάτ και όλων των θυμάτων της ΧΑ, είναι η απάντηση ενάντια σε ένα κόσμο που δεν χωράει καμία και κανείς μας, τέλος είναι το ιστορικό χρέος του καθενός/μιας που πιστεύει σε έναν ελεύθερο και δίκαιο κόσμο απαλλαγμένο από κάθε μορφή εκμετάλλευσης.

ΟΛΟΙ/ΟΛΕΣ ΣΤΟ ΕΦΕΤΕΙΟ 7/10, στις 9:00
Μόνη δικαίωση η συνολική καταδίκη των ναζί δολοφόνων!

Όχι άλλο ένα εξάμηνο μπροστά σε μια οθόνη

Με την αρχή του ακαδημαϊκού έτους βρισκόμαστε αντιμέτωποι/ες με μία αντιφατική  κατάσταση, όπου  με πολλαπλάσια κρούσματα από ότι στην περίοδο της καραντίνας , βλέπουμε όλους τους τομείς της κοινωνίας να είναι ανοιχτοί , τα σχολεία , οι εργασιακοί χώροι, όπως και μέχρι πρότινος ο τουρισμός, χωρίς την απαραίτητη πρόληψη για την αποφυγή της εξάπλωσης του ιού. Η κυβέρνηση , όπου το μόνο που την ένοιαζε ήταν να περάσει ένα “success story” του καλοκαιριού, φαίνεται ανίκανη να λάβει βασικά μέτρα για την μείωση των κρουσμάτων. Βλέπουμε γεμάτα ΜΜΜ με περιορισμένα δρομολόγια, βλέπουμε 25 μαθητές σε κάθε τάξη και τους νέους να γίνονται οι αποδιοπομπαίοι τράγοι για την εξάπλωση του ιού.

Γνωρίζοντας από το προηγούμενο εξάμηνο πως η πορεία της πανδημίας θα συνεχίσει για τουλάχιστον αυτόν τον χειμώνα , η κυβέρνηση στο βωμό του ανοίγματος της οικονομίας , δεν φρόντισε για ένα ομαλό και ασφαλές άνοιγμα της κοινωνίας , και αυτό φαίνεται και από την παντελή έλλειψη σχεδιασμού για το πως θα λειτουργήσουν  τα πανεπιστήμια.  Αυτό φάνηκε ήδη από την εξεταστική του Ιουνίου , όπου με μια απλή εξαγγελία πως “οι εξεταστικές θα διεξαχθούν στην ώρα τους” , το υπουργείο πέταξε το μπαλάκι στα ιδρύματα , και αυτά σε κάθε τμήμα ξεχωριστά, με αποτέλεσμα την πρόχειρη οργάνωσή τους. Κάτι αντίστοιχο γίνεται και τώρα, όπου βρισκόμαστε μια βδομάδα πριν την έναρξη του ακαδημαϊκού έτους και δεν γνωρίζουμε πως θα διεξαχθεί το εξάμηνο, με μόνη γενική κατεύθυνση πως τα εργαστήρια και τα μαθήματα κάτω των 50 εγγεγραμμένων θα διεξαχθούν, αριθμός που δεν ανταποκρίνεται πουθενά, αφού δεν λαμβάνονται υπόψιν οι χώροι της κάθε σχολής.

Ενδεικτικό για την αδιαφορία του υπουργείου για την ομαλή επαναλειτουργία των ιδρυμάτων είναι πως δεν έχει μεριμνήσει για επιπλέον χρηματοδότηση των Πανεπιστημίων , για πρόσληψη προσωπικού, συγκεκριμένα για όλο το ΕΜΠ δόθηκαν μόνο 16 θέσεις για νέο διδακτικό προσωπικό όταν οι συνταξιοδοτήσεις ήταν διπλάσιες. Συγχρόνως ο καθαρισμός των ιδρυμάτων έχει ανατεθεί αποκλειστικά σε εργολαβίες που βρίσκονται ανίκανες να σηκώσουν έτσι κι αλλιώς τις ανάγκες του ιδρύματος, πόσο μάλλον  το βάρος της πανδημίας. Την ίδια στιγμή η Σύγκλητος αρνείται προκλητικά  να πάρει θέση για όλες αυτές τις ελλείψεις και να καταγγείλει το Υπουργείο.

Κόντρα σε αυτήν την αδιαφορία και λαμβάνοντας πάντα υπόψη την σοβαρότητα της υγειονομικής κρίσης, καλούμαστε να απαιτήσουμε έναν υπεύθυνο σχεδιασμό που θα μπορεί να μεριμνήσει για την ασφαλή επιστροφή μας στα Πανεπιστήμια. Τα πανεπιστήμια δεν αποτελούν μόνο ένα χώρο παροχής γνώσεων αλλά έναν χώρο όπου φοιτητές κοινωνικοποιούνται , πολιτικοποιούνται, ανταλλάσσουν ιδέες και προβληματισμούς. Συγχρόνως η ποιότητα της γνώσης που παρέχεται από την τηλεκπαίδευση δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να συγκριθεί με την ποιότητα της εκπαίδευσης με φυσική παρουσία, λόγω της άμεσης αλληλεπίδρασης φοιτητή/ριας και καθηγητή/ριας. Η παρουσία του/της φοιτητή/ριας στο χώρο της σχολής είναι, συνεπώς ένα αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας του και τον/την συγκροτεί ως προσωπικότητα, για αυτό η επαναλειτουργία των σχολών μας δεν  έχει να κάνει με εμμονικότητα αλλά με μια ανάγκη. Αρνούμαστε  να δεχτούμε ένα πρόχειρο άνοιγμα όπως αυτό που είδαμε στα σχολεία , απαιτούμε ωστόσο να μην απονεκρωθούν τα Πανεπιστήμια μας για άλλο ένα εξάμηνο.

Δεν ζητάμε κάτι τρελό , ζητάμε το αυτονόητο, έναν ουσιαστικό σχεδιασμό για μια όσο το δυνατόν επαναλειτουργία των ιδρυμάτων. Με ειδική μέριμνα για φοιτητές/ριες που ανήκουν σε ευπαθή ομάδα ή μένουν με άτομο που ανήκει σε ευπαθή ομάδα αλλά και για φοιτητές/ριες που έχουν μείνει στον τόπο κατοικίας τους, μπορούν να οργανωθούν  δια ζώσης μαθήματα με σπάσιμο τμημάτων , έστω και εκ περιτροπής. Με αυτόν τον τρόπο τα πανεπιστήμια θα παραμείνουν ζωντανά και οι φοιτητές/ριες με θα παραμείνουν σε σύνδεση με τον κοινωνικό τους χώρο με ασφαλή τρόπο.

Αντίθετα με αυτό, βλέπουμε τις κοσμητείες των σχολών χωρίς διάθεση εξάντλησης όλων των δυνατών τρόπων, ώστε να παραμείνει ενεργό το πανεπιστήμιο, και επαναπαύονται εξ ολοκλήρου στο μέτρο της τηλεκπαίδευσης. Πιο συγκεκριμένα στην σχολή μας, η κοσμητεία δεν είναι διατεθειμένη να αναζητήσει τρόπους ώστε μαθήματα, τα οποία είναι εφικτό να «σπάσουν» σε μικρότερα τμήματα, ώστε να είναι εφικτή η δια ζώσης παρακολούθηση κυλιόμενα με ταυτόχρονη ηλεκτρονική παρακολούθηση. Συγχρόνως, το κτήριο Γκίνη στο Κάτω Πολυτεχνείο (κτήριο που ανήκει στην ΣΠΜ) βρίσκεται σε ανακαίνιση χωρίς να έχει προσδιοριστεί επακριβώς αν θα αξιοποιηθεί ξανά για μαθήματα. Η κοσμητεία δεν φαίνεται να θέλει να πιέσει ώστε η ανακαίνιση να γίνει όσο το δυνατό γρηγορότερα, ώστε να είναι εφικτή η πραγματοποίηση κάποιων δια ζώσης μαθημάτων, αποσυμφορίζοντας τις αίθουσες της Πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου πόσο μάλλον στην ιδιαίτερη αυτή συνθήκη.

Είναι δεδομένο πως δεν μπορούν αυτή τη στιγμή να ανοίξουν τα Πανεπιστήμια από την μία μέρα στην άλλη. Το σταδιακό άνοιγμά τους δεν μπορεί παρά να συνοδεύεται από την λήψη των απαραίτητων μέτρων. Μέτρα που σχετίζονται τόσο με την κατάσταση της πανδημίας αλλά και με την χρόνια υπολειτουργία των Ιδρυμάτων , με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων. Η Σύγκλητος πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της και να απαιτήσει από το Υπουργείο αυτά τα μέτρα για την ασφαλή επιστροφή μας στα αμφιθέατρα.

Απαιτούμε:

  • Επιπλέον καθηγητικό και καθαριστικό προσωπικό που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες του ιδρύματος
  • Αξιοποίηση όλων των διαθέσιμων χώρων του ΕΜΠ όπως αίθουσες εκδηλώσεων και κτήρια του Κάτω Πολυτεχνείου
  • Διάθεση δωρεάν αντισηπτικών, μασκών και άλλων απαραίτητων ειδών υγιεινής
  • Συστηματική απολύμανση των χώρων
  • Δωρεάν τεστ για προσωπικό και σπουδαστές ανά τακτά χρονικά διαστήματα
  • Αύξηση των δρομολογίων των ΜΜΜ  για την αποφυγή συνωστισμού
  • Επιπλέον χρηματοδότηση για την κάλυψη των αναγκών του Ιδρύματος.

Κόντρα στη λογική της κυβέρνησης η οποία σπατάλησε ένα εξάμηνο αδιαφορώντας για τα Ιδρύματα εμείς ζητάμε την ομαλή, ασφαλή επιστροφή της εκπαιδευτικής διαδικασίας στον φυσικό της χώρο.

Θέλουμε οι κοινωνικοί μας χώροι να παραμείνουν ενεργοί!