Όπως όλες και όλοι θυμόμαστε , το κυρίαρχο θέμα που μας απασχόλησε την 
προηγούμενη ακαδημαϊκή χρονιά, ήταν η αλλαγή του Προγράμματος Σπουδών. Παρά τις αρκετές και πολυπληθείς συνελεύσεις που πραγματοποίησε ο σύλλογος μας, καθώς επίσης και τις προσπάθειες που γίνανε -μέσα από συνελεύσεις ετών και επιτροπές κατάληψης- για να προσεγγιστούν τα βασικά χαρακτηριστικά ένος Προγράμματος Σπουδών πάνω στις ανάγκες μας, τελικά πέρασε η πρόταση της κοσμητείας. Μαζί και ορισμένες μεταβατικές διατάξεις βέβαια, προκειμένου να επιτευχθεί η εφαρμογή του.
Συγκρίνοντας τις μεταβατικές διατάξεις που είχαν δημοσιευθεί τότε με αυτές που αναρτήθηκαν στην ιστοσελίδα της σχολής πριν λίγες μέρες , προκύπτουν οι έξης ενστάσεις. Αρχικά, υπήρχε η δέσμευση ότι μαθήματα που κατεβαίνουν εξάμηνο, θα διδάσκονταν και στα 2 εξάμηνα για όλους τους φοιτητές κάτι το οποιο όπως βλέπουμε δεν ισχύει για όλα τα μαθήματα. Π.χ. στο μάθημα της εδαφομηχανικής 1, το μάθημα θα διδάσκεται στο χειμερινό εξάμηνο, μόνο στους φοιτητές που το προσπέρασαν, δηλαδή του 5ου εξαμήνου, ενώ όσοι το οφείλουν, είναι αναγκασμένοι να χάσουν ένα εξάμηνο και να το δώσουν στο εαρινό. Με αλλα λόγια, ένας φοιτητής που, χωρίς να γνωρίζει τις νέες μεταβατικές, είχε προγραμματίσει να δώσει το μάθημα σε αυτό το χειμερινό, αναγκάζεται να το δώσει στο εαρινό, χάνοντας έτσι ένα εξάμηνο και την αλληλουχία των γεωτεχνικων μαθηματων (εδάφη 2, μαθήματα κατεύθυνσης).
Επίσης, ένα εξίσου σημαντικό ερώτημα που προκύπτει , είναι το τι εννοείται με τον όρο «τεκμηρίωση» για απαλλαγή από μάθημα επιλογής, όταν το μάθημα επιλογής που ο φοιτητής/ρια είχε περάσει, καταργείται (π.χ. φιλοσοφία-οικονομική, μηχανική συνεχούς, ειδικά θέματα σχεδιασμών οδού κλπ). Και ποιοι είναι οι ικανοί λόγοι που πρέπει να συντρέχουν ώστε να μπορεί κάποιος να πάρει την απαλλαγή; Θα πρέπει να γίνεται αίτηση ξεχωριστά από κάθε φοιτητή και ανά περίπτωση; Αν δεν ικανοποιούνται οι εκάστοτε λόγοι ο φοιτητής οφείλει να δώσει έξτρα μάθημα; Εκτός απ’ αυτά, γίνεται φανερό ότι τα συγκεκριμένα μαθήματα που έχουν καταργηθεί θα αναγράφονται στην αναλυτική βαθμολογία του πτυχίου αλλά δεν θα προσμετρούνται στο μέσο όρο.
Ήδη γίνεται αντιληπτό από όλες/ους οι νέες μεταβατικές διατάξεις είναι τουλάχιστον κακογραμμένες. Κυρίαρχο πρόβλημα δημιουργείται στην δεύτερη γενική αρχή που αφορά τα μαθήματα επιλογής (υποχρεωτικά και μη). Με βάση αυτήν, ένα μάθημα που παλιότερα ήταν υποχρεωτικό και τώρα γίνεται επιλογής, για τον φοιτητή που το όφειλε, εξακολουθεί να ισχύει ότι το οφείλει. Μαζί μ’ αυτό, υποχρεούται να περάσει και άλλο ένα μάθημα από τα υπόλοιπα της ομάδας επιλογών του εκάστοτε εξαμήνου. Θυμίζουμε ότι, τα υποχρεωτικά μαθήματα που γίνονται επιλογής, είναι : Παραστατική Γεωμετρία, Στοιχεία Δικαίου, Γεωδαιτικές Εφαρμογές, Τεχνική Γεωλογία, Σίδερα 2. Συγκεκριμένα, η επιβάρυνση αυτή αφορά τα Στοιχεία Δικαίου, την Τεχνική Γεωλογία και τα Σίδερα 2. Για να γίνουμε ακόμη πιο σαφείς, θα παραθέσουμε ένα παράδειγμα. Η Τεχνική Γεωλογία από υποχρεωτικό μάθημα 6ου εξαμήνου, μετατρέπεται σε επιλογής 8ου εξαμήνου για όλες τις κατευθύνσεις, εκτός των Γεωτεχνικών στους οποίους είναι υποχρεωτικό. Στην ίδια ομάδα επιλογής υπάρχουν άλλα 6 μαθήματα. Ο φοιτητής που χρωστάει την Τεχνική Γεωλογία, εξακολουθεί να την χρωστάει και επίσης οφείλει να περάσει και 1 από τα υπόλοιπα 6 μαθήματα. Όσον αφορά την Παραστατική Γεωμετρία και τις Γεωδαιτικές Εφαρμογές, οι μεταβατικές διατάξεις δεν είναι ξεκάθαρες και δημιουργούν ερωτήματα. Αφού κάναμε λοιπόν αυτή την προσπάθεια αποκωδικοποίησης των μεταβατικών διατάξεων, που μόνο με κόπο θα μπορούσαν να είναι τόσο διφορούμενες, ας περάσουμε στα εξής συμπεράσματα-προβληματισμούς :
Από την στιγμή που τα μαθήματα αυτά, που μέχρι πρότινος ήταν υποχρεωτικά, η διοίκηση εξακολουθεί να τα θεωρεί βαρύνουσας σημασίας – αφού μας υποχρεώνει ακόμη και τώρα να τα περάσουμε -για ποιό λόγο τα κατήργησε από υποχρεωτικά ? Επιπρόσθετα, από που και ως που όλες αυτές οι άστοχες και τραγικές ταυτόχρονα επιλογές, που συνθέτουν το Νέο ΠΣ, συνοδεύονται με τιμωρητική διάθεση για τους φοιτητές ?
Όλα λοιπόν δείχνουν, ότι οι αντιδράσεις ενός μεγάλου μέρους των φοιτητών όλη την προηγούμενη χρονιά, δεν ήταν αβάσιμες. Συζητούσαμε από πέρσυ ήδη, ότι όταν η εμμονή με έναν συγκεκριμένο αριθμό μαθημάτων (6 ανά εξάμηνο, 54 συνολικά) ιεραρχείται πιο ψηλά από τη γνώση και τον τρόπο με τον οποίο αυτή λαμβάνεται, καταλήγουμε σε έναν αέναο κύκλο κοπτοραπτικής που και δυσχεραίνει την λειτουργία της σχολής και κατά κύριο λόγο δημιουργεί τεράστιο πρόβλημα στην καθημερινότητα του φοιτητή. Και αυτό ακριβώς, ήρθαν να μας αποδείξουν και οι νέες μεταβατικές διατάξεις. Το ζήτούμενο δεν είναι, να απαλλαγεί ο φοιτητής από όλα τα χρωστούμενα, παρόλα αυτά, δεν είναι να δυνατόν να υπάρχουν μεταβατικές διατάξεις, που να δρουν τιμωρητικά για ένα μέρος των φοιτητών. Και αν λοιπόν, αυτά τα 5 μαθήματα είναι τόσο πολύ πιο σημαντικά από όλα τα υπόλοιπα μαθήματα επιλογής, για ποιο λόγο δεν έμειναν στα υποχρεωτικά μαθήματα του κορμου. Για να μην χαλάσει ένα νούμερο;
Όλες αυτές οι αντιφάσεις και τα ερωτήματα θα απαντηθούν πριν ή αφότου ξεκινήσει το νέο ακαδημαϊκό έτος; Είναι σαφές ότι το timing της κοσμητείας κάπου χάνει. Για ποιο λόγο να ψηφιστούν και να κοινοποιηθούν οι διατάξεις μία εβδομάδα πριν το τέλος της εξεταστικής; Δεδομένου ότι η πλειοψηφία των φοιτητών είχε κάνει προγραμματισμό για δύο εξεταστικές με βάση τις διατάξεις που συνόδευαν αρχικά το πρόγραμμα σπουδών ,είναι αυτονόητο ότι οι «διευκρινήσεις» των μεταβατικών θα έπρεπε να έχουν γνωστοποιηθεί στους φοιτητές εγκαίρως και όχι να ψηφιστούν εν μέσω εξεταστικής για να μην υπάρξει καμία αντίδραση τους. Όπως επίσης θα έπρεπε, να μην είναι διφορούμενες.
Καταλαβαίνουμε λοιπόν, ότι οι χειρισμοί της κοσμητείας σε συνδυασμό με τις ευνοϊκότερες διατάξεις του Απρίλη, οδήγησαν σε έναν εφησυχασμό από τη μεριά των φοιτητών, και μάλλον σε αυτό στόχευαν. Όπως επίσης καταλαβαίνουμε ότι , όπως και στο όριο δήλωσης, η ανάμειξη της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, που εγγυήθηκε για την αλλαγή του προγράμματος και τα πράγματα εν τέλη έγιναν λίγο διαφορετικά απ’όσα είχε δεσμευτεί, βοήθησε για άλλη μια φορά τη διοίκηση της σχολής και όχι τους φοιτητές.
Στο χέρι μας είναι λοιπόν από εδώ και πέρα, να συνεχίσουμε να διεκδικούμε τους όρους με τους οποίους θα σπουδάζουμε και τους τρόπους με τους οποίους θα λαμβάνουμε τη γνώση, όπως επίσης στο χέρι μας είναι να συνεχίζουμε να διαμαρτυρόμαστε και να παλεύουμε ενάντια σε όσους εντατικοποιούν και δυσχεραίνουν την καθημερινότητα μας μέσα στη σχολή.
Εγκέλαδος Πολιτικών Μηχανικών 