Χούντα δεν γνωρίσαμε, μα ούτε Ελευθερία…

Η εξέγερση των φοιτητών στο Πολυτεχνείο το 73’, κάνει το Νοέμβρη να ναι πάντα συνυφασμένος με την Ελευθερία, την Δημοκρατία και την Αντίσταση. Να είναι συνδεδεμένος με τον δίκαιο και αυτονόητο Αγώνα για ψωμί και παιδεία. Είναι πηγή έμπνευσης και κουράγιου για την νεολαία, τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας, τους λαούς του κόσμου.
Από το 1967 η Ελλάδα βρισκόταν υπό τη δικτατορική διακυβέρνηση του στρατού, ενός καθεστώτος που είχε καταργήσει τις ατομικές ελευθερίες, είχε διαλύσει τα πολιτικά κόμματα και είχε εξορίσει, φυλακίσει και βασανίσει πολιτικούς και πολίτες με κριτήριο τις πολιτικές τους πεποιθήσεις. Η χούντα, στην προσπάθειά της να ελέγξει κάθε πλευρά της πολιτικής, είχε αναμιχθεί στον φοιτητικό συνδικαλισμό από το 1967, απαγορεύοντας τις φοιτητικές εκλογές στα πανεπιστήμια , στρατολογώντας υποχρεωτικά τους φοιτητές και επιβάλλοντας μη εκλεγμένους αντιπροσώπους των φοιτητικών συλλόγων στην Εθνική Φοιτητική Ένωση Ελλάδος (ΕΦΕΕ). Η πραγματικότητα αυτή οδήγησε στην οργάνωση της αντίστασης , απ΄τη μεριά των φοιτητών ενάντια στην δικτατορία και πυροδότησε την εξέγερση τους.
Σήμερα στην Ελλάδα, δεν έχουμε Χούντα. Δεν ζούμε τις μαύρες μέρες της επταετίας. Είναι όμως ο αγώνας για Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία επίκαιρος ή είναι μια μουσειακή ανάμνηση ? Εμείς λέμε ότι είναι επίκαιρος. Τα 8 χρόνια μνημονίων έχουν μετατρέψει τις ζωές μας σε απλή επιβίωση. Το αποκορύφωμα των πολιτικών λιτότητας είναι η μετατροπή των κοινωνικών – υγεία, παιδεία- και δημόσιων αγαθών – γη , νερό, ρεύμα- σε εμπορεύσιμα. Η κοινωνία των λίγων είναι πιο ορατή απειλή από ποτέ.
Ο νεοφιλελευθερισμός, εργαλείο του οποίου είναι οι πολιτικές λιτότητας, δεν θα μπορούσε να μην έχει το βλέμμα του στραμμένο και στα Πανεπιστήμια. Εκεί που παιδεύεται γνωστικά και ιδεολογικά η νεολαία. Η υποχρηματοδότηση έχει καταστήσει λογικό και απαραίτητο το να πληρώνουμε για τις σπουδές μας. Από τα συγγράμματα, τα σχεδιαστικά, τα υλικά των εργαστηρίων μέχρι τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά.
Και κάπου εδώ είναι αναγκαίο να μιλήσουμε για την Ελευθερία. Χούντα μπορεί να μην έχουμε, είμαστε όμως ελεύθεροι; Από την μεγάλη εικόνα της κοινωνίας και από το πρόσφατο παράδειγμα της μετατροπής του ΟΧΙ του δημοψηφίσματος σε ΝΑΙ, λαμβάνοντας υπ’ όψιν την καταστολή κάθε κινηματικής δράσης – απ’ την απεργία των εργαζομένων της ΒΙΟΜΕ, στην επέμβαση των ΜΑΤ εναντίον μας και πλάι της ΧΑ στα Προσφυγικά- έχοντας στο νου της απελάσεις των προσφύγων. Όχι δεν είμαστε ελεύθεροι να διαμορφώνουμε τις συνθήκες στις οποίες θα ζούμε, να διεκδικούμε, να υπάρχουμε. Ας κοιτάξουμε την μικρή εικόνα των σχολών μας , με την καθηγητική αυθαιρεσία να οξύνεται , με τους φοιτητές να έχουν μείνει εκτός όλων των οργάνων λήψης αποφάσεων , με την διοίκηση της δικιάς μας σχολής που αποφασίζει τι και πώς θα σπουδάζουμε , χωρίς εμάς. Ας κοιτάξουμε την ίδια την καθημερινότητα μας. Με την συνεχή εντατικοποίηση των σπουδών, έχουμε δικαίωμα προσωπικού χρόνου; Η νεολαία σ’ αυτή τη συγκυρία ζεί με το φάντασμα της ανεργίας. Πάνω σ’ αυτό της το φόβο έχουν παγιωθεί οι ελαστικές μορφές εργασίας, που πέρα από την πενιχρή ανταμοιβή, δεν προβλέπουν και καμία ασφάλιση για τον εργαζόμενο. Με την απειλή της απόλυσης καταπατούνται το οκτάωρο, οι άδειες, καταργείται η υποχρέωση για τήρηση ασφαλών συνθηκών εργασίας. Με την παρούσα κατάσταση, μπορούμε να επιλέξουμε αν θα ζήσουμε στη χώρα μας ή αν θα φύγουμε μετανάστες; Χούντα λοιπόν δεν έχουμε γνωρίσει, αλλά ούτε και ελευθερία!
Οι φοιτητές το ’73 αντιστέκονταν ενάντια στην δικτατορία που στηριζόταν από το Αμερικάνικο κεφάλαιο, ενάντια στον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ. Φέτος θα φωνάξουμε και εμείς εναντίον τους , πιο δυνατά από κάθε άλλη χρονιά. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ, που με βάση όλα τα παραπάνω έχει αναλάβει το ρόλο του καταπιεστή των ζωών μας , θα δεχτεί στις 15/11, την επίσκεψη του πρώην προέδρου των ΗΠΑ , Μπάρακ Ομπάμα μετά τιμών. Θα τον υποδεχτούμε και εμείς . Με μια δυναμική διαδήλωση, που θα υπερασπίζεται όχι μόνο τους λαούς του κόσμου αλλά και την τιμή των νεκρών του Πολυτεχνείου.
Τέλος, η εξέγερση του Πολυτεχνείου , είναι ακόμη ένα παράδειγμα μέσα από την ανθρώπινη ιστορία , για το πως η νεολαία είναι πάντα πρωταγωνίστρια στον ωραίο αγώνα για έναν καλύτερο κόσμο. Είμαστε η γενιά που κάποιοι ονομάζουν κατ’ επανάληψη χαμένη . Να τους διαψεύσουμε. Ας εμπνευστούμε από τους αγώνες του παρελθόντος και ας νιώσουμε ότι δεν έχουμε μόνο την ανάγκη αλλά και τη δύναμη να τα ανατρέψουμε όλα . Ας διεκδικήσουμε όλα αυτά που μας αξίζουν !

Καλούμε όλες και όλους:

Στις 15/11, στην πορεία ενάντια στην επίσκεψη του Μπαράκ Ομπάμα. Προσυγκέντρωση στις 5 μ.μ ,έξω από το κάτω Πολυτεχνείο.
Στις 15,16,17/11, στον τριήμερο εορτασμό στο κάτω Πολυτεχνείο. Στο χώρο θα υπάρχουν εκθέσεις της Αριστερής Ενότητας καθώς και εκδήλωση με τίτλο » Ο αντιφασισμός ως διαρκές διακύβευμα » την Τετάρτη στις 4μ.μ .
Στις 17/11 στην πορεία για την επέτειο του Πολυτεχνείου. Προσυγκέντρωση στη 1μ.μ , έξω από το κάτω Πολυτεχνείο.

Κάλεσμα στη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου την Πέμπτη 10/11

Τα τελευταία χρόνια, αποτελεί πάγιο στόχο των μνημονίων η κατάλυση μίας σειράς κεκτημένων δικαιωμάτων των εργαζομένων. Από τα νομοσχέδια για το ασφαλιστικό, μέχρι αυτά για τα εργασιακά και τα επαγγελματικά δικαιώματα, είναι πλέον απολύτως φανερό πως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ,  όπως και οι μνημονιακές κυβερνήσεις των τελευταίων ετών, στρέφονται ενάντια κυρίως στους νέους και τις νέες εργαζόμενους και εργαζόμενες, επιχειρώντας μία βίαιη και χωρίς άλλο προηγούμενο κατάργηση των δικαιωμάτων τους.

Στη νέα κατάσταση που διαμορφώνεται, το νέο νομοσχέδιο για τα μητρώα των μηχανικών προβλέπει ότι τα επαγγελματικά δικαιώματα δεν θα στηρίζονται πλέον σε «ακαδημαϊκούς τίτλους», δηλαδή στο πτυχίο, και δεν θα είναι ενιαία, αλλά θα χωρίζονται ανάλογα με την επαγγελματική εμπειρία και μία σειρά άλλων προσόντων. Δηλαδή το πτυχίο αποσπάται πλήρως από κάθε επαγγελματικό δικαίωμα και απλά γίνεται το εισιτήριο που δυνητικά θα μπορεί να προσφέρει κάποια δικαιώματα, με την προϋπόθεση της περεταίρω κατάρτισης ή εξειδίκευσης του μηχανικού. Πιο συγκεκριμένα, η είσοδος στον κλάδο θα γίνεται ναι μεν με το πτυχίο, παρόλα αυτά,  χωρίς κανένα απολύτως δικαίωμα. Για τα πρώτα 4 χρόνια, ο νέος μηχανικός, θα εργάζεται ουσιαστικά ως μαθητευόμενος, χωρίς δικαίωμα υπογραφής και με τις ανάλογες απολαβές, ενώ παράλληλη προϋπόθεση θα είναι η εγγραφή στο ΤΕΕ και στο ΤΣΜΕΔΕ καθ’ όλη τη διάρκεια των 4 αυτών χρόνων. Τι σημαίνει αυτό; Ένας νέος μηχανικός, με μισθό κάτω του βασικού, καλείται να πληρώνει υπέρογκες εισφορές στο ΤΕΕ και στο ταμείο των μηχανικών,  χωρίς να έχει δικαιώματα άσκησης επαγγέλματος μηχανικού (!).

Η κατεύθυνση αυτή, δεν είναι καθόλου τυχαία, αν αναλογιστεί κανείς μία σειρά μέτρων που έχουν ληφθεί τα τελευταία χρόνια  και που έχουν ανοίξει το δρόμο για την πλήρη απαξίωση των πτυχίων, την εξατομίκευση τους και την αποσύνδεση τους από τα επαγγελματικά δικαιώματα. Μία κατεύθυνση που βαδίζει παράλληλα με το νέο εργασιακό νομοσχέδιο, που προσπαθεί να συρρικνώσει περεταίρω τα συνδικαλιστικά δικαιώματα, που συνεχίζει την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, που αφήνει ανοιχτό το δρόμο για μαζικές απολύσεις χωρίς κυρώσεις για τον εργοδότη.  Όλα αυτά μαζί με μία σειρά αντεργατικών νόμων, που όπως όλα φαίνονται μιλούν για δικαίωμα του εργοδότη στην ανταπεργία και λοκ άουτ στους χώρους εργασίας.

Όλα τα παραπάνω, προφανώς και επηρεάζουν και τα Πανεπιστήμια και θα έπρεπε να τα βλέπουμε και σε σύνδεση με τις επερχόμενες αλλαγές στα προγράμματα σπουδών σε μία σειρά από σχολές, όπως και στη δική μας αλλά και σε σύνδεση με μία σειρά μέτρων που εντατικοποιούν όλο και περισσότερο την καθημερινότητα μας, σε μία προσπάθεια πειθάρχησης στο νέο εργασιακό περιβάλλον που μας περιμένει. Το νέο πρόγραμμα σπουδών, που βρίσκεται σε διαβούλευση στη σχολή, βάζει πλέον την κατεύθυνση εξατομίκευσης και απαξίωσης του πτυχίου, με την εισαγωγή των πιστωτικών μονάδων (ECTS), τη σύμπτυξη μαθημάτων, την εισαγωγή δύσκολων μαθημάτων σε μικρότερα έτη χωρίς να υπάρχουν οι προαπαιτούμενες γνώσεις και εν τέλει τη μείωση της προσφερόμενης γνώσης. Παράλληλα, σε μία προσπάθεια της διοίκησης να κατευνάσει τους καθηγητές, η κουβέντα διεξάγεται περισσότερο σε ένα επίπεδο κοπτο-ραπτικής μαθημάτων και ωρών διδασκαλίας και δεν πατά καθόλου πάνω στις ανάγκες του φοιτητή, στην ανάγκη το πτυχίο του να έχει αξία, στην ανάγκη να έχει ποιότητα και ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών. Πρόκειται για την ίδια διοίκηση, που πέρσι σε έναν παροξυσμό αυταρχισμού, πέρασε το όριο σπουδών, που ,μετά από τις αντιδράσεις των φοιτητών και για να μην παραδεχτεί ότι το μέτρο δεν έχει καμία χρησιμότητα στην εφαρμογή του, θέσπισε το τωρινό σύστημα εγγραφών, γραφειοκρατικοποιώντας περισσότερο τη διαδικασία και εντατικοποιώντας ακόμη περισσότερο την καθημερινότητα του φοιτητή.

Όλες οι παραπάνω αλλαγές, έρχονται απέναντι σε ολόκληρη τη νεολαία, που βλέπει πλέον τη ζωη της χωρίς αξιοπρέπεια και το μέλλον της χωρίς προοπτική. Την επόμενη Πέμπτη, στις 17/11, έρχονται να συμπληρωθουν τα 43 χρόνια από την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Και συνεχίζουμε να πιστεύουμε ότι το αίτημα για Ελευθερία, για Παιδία, για Ψωμί συνεχίζει να υφίσταται.  Μπορεί όχι με τον ίδιο τρόπο, μπορεί όχι για τους ίδιους λόγους, αλλά ας σκεφτούμε αν νιώθουμε ότι έχουμε την ελευθερία να ορίζουμε τις ζωές μας, αν μας καλύπτουν οι σπουδές μας, αν μας καλύπτει η  ποιότητα ζωής μας;  Και αν συνεχίζουμε να φωνάζουμε αυτό το ίδιο σύνθημα μετά από τόσα χρόνια, δεν είναι από συνήθεια. Είναι γιατί οι ανάγκες για όλα αυτά και για πολλά άλλα συνεχίζουν να υπάρχουν, είναι γιατί θέλουμε να νιώθουμε ελεύθεροι να φτιάξουμε τις ζωές μας, είναι γιατί θέλουμε το Πανεπιστήμιο των Αναγκών μας, είναι γιατί θέλουμε ένα μέλλον χωρίς ανεργία και με προοπτική. Είναι γιατί εν τέλει αυτές οι ανάγκες μας κινούν και αυτές εμπνέουν τους αγώνες μας!

Για όλα αυτά καλούμε όλες και όλους σε Γενική Συνέλευση του Φοιτητικού Συλλόγου, την Πέμπτη 10.11, στις 14:30, στο αμφιθέατρο 1,2!

Καταγγελία στη διοίκηση της Σχολής

~Θα είναι σαν να μην έχεις όριο, αλλά θα έχεις…~

Η φοιτητική κοινότητα της σχολής είναι σοκαρισμένη. Δεν μας έφτανε η επιτυχής τοποθέτηση σημαίας στην είσοδο της Σχολής που τόνωσε κατακόρυφα το εθνικόν μας φρόνημα. Δεν μας έφτανε η κοσμογονική αλλαγή της αρίθμησης των αιθουσών στο κτίριο Ζ. Δεν μας έφτασε το αστείο πρόγραμμα σπουδών που (κατά ομολογία ακόμα και αρκετών μελών ΔΕΠ) αποτελεί προϊόν κοπτορραπτικής και διατομεακών παζαρεμάτων. Δεν μας έφτανε η θεσμοθέτηση του ακαδημαϊκού συμβούλου, που ήταν διακαής πόθος όλων των φοιτητών. Στο success story της διοίκησης ήρθαν να προστεθούν και τα πρόσφατα τερτίπια σχετικά με το όριο δήλωσης μαθημάτων, που επιτέλους θα λύσουν το μόνο σοβαρό πρόβλημα της Σχολής, παρότι σε κάποιο παράλληλο σύμπαν, κάποιοι κακεντρεχείς θα διατείνονταν ότι η σχολή έχει πολύ σοβαρότερα προβλήματα να λύσει.

Ας βάλουμε όμως τα πράγματα σε μία σειρά.

Πέρσι η διοίκηση της Σχολής, αποφάσισε να θεσπίσει όριο στη δήλωση μαθημάτων. Ύστερα από κινητοποιήσεις του Φοιτητικού μας Συλλόγου, που άσκησαν την απαραίτητη πίεση, ώστε να καμφθεί η αδιάλλακτη στάση της διοίκησης, ο κ. κοσμήτορας, φάνηκε εν τέλει διατεθειμένος δήθεν να προτείνει μια ενδιάμεση λύση στο πρόβλημα, με το που η πρόθυμη ΔΑΠ άνοιξε τη Σχολή.

Εκείνη την περίοδο εμείς είχαμε επιμείνει στη συνέχιση των κινητοποιήσεων, καθώς ήταν απόλυτα ορατή η ολοένα και πιο υποχωρητική στάση της διοίκησης και είμασταν πεπεισμένοι ότι με την ενδοτική στάση της ΔΑΠ, που το μόνο που την ενδιαφέρει είναι πολώνει τους φοιτητές στο ψευτοδίπολο κατάληψη-αντικατάληψη, εν τέλει, το όριο εμέσως ή άμεσα θα εφαρμοζόταν. Και δυστυχώς, επιβεβαιωθήκαμε.

Εξ΄αρχής, η ΔΑΠ δέχτηκε την εφαρμογή του ορίου για τους εισαχθέντες στη Σχολή από το 2016-2017, ενώ για τους υπόλοιπους, θεσπίστηκε ένα αστείο γραφειοκρατικό σύστημα τριών συναπτών δηλώσεων μέσα στο εξάμηνο, που μόνο σκοπό είχε να αποθαρρύνει τους φοιτητές. Η δεύτερη εκ των τριών δηλώσεων, αυτή που ο φοιτητής όριζε τα επιπλέον των 12 μαθημάτων που επιθυμούσε, θα εγκρίνονταν αυτομάτως, όπως είχε αποφασιστεί στη Γενική Συνέλευση της Σχολής στις  15/03/2016. Για του λόγου το αληθές, επισυνάπτουμε την ακριβή διατύπωση της απόφασης: (εδώ ολόκληρη η απόφαση)

Ερχόμαστε τώρα στο τρέχον ακαδημαϊκό έτος, οπότε οι φοιτητές, πηγαίνοντας στη γραμματεία για τη δήλωση των επιπλέον των 12 μαθημάτων, διαπίστωσαν, ότι πλέον,απαιτείται η υπογραφή του ακαδημαϊκού συμβούλου που μόλις έχει θεσπιστεί. Και τα πράγματα θα ήταν αδιάφορα, εάν, οι ακαδημαϊκοί σύμβουλοι δεν είχαν βαλθεί να πιέζουν τους φοιτητές, ώστε να μη δηλώνουν επιπλέον μαθήματα ή  να δηλώνουν λιγότερα από αυτά που επιθυμούν. Μάλιστα, πέρα από την πίεση που ασκείται στους φοιτητές, προκειμένου να αποθαρρυθούν, οι καθηγητές ισχυρίζονται ότι δηλώσεις με πολλά επιπλέον μαθήματα, δεν θα γίνονται δεκτές από τη Γενική Συνέλευση της Σχολής, ακόμα κι αν αυτές φέρουν την υπογραφή τους!!! Έχουν φτάσει σε σημείο, να παζαρεύουν τη δήλωση ακόμα και σε συμφοιτητές μας που θέλουν να δηλώσουν μόλις δύο μαθήματα, προκειμένου να τους πείσουν να δηλώσουν το ένα!!!!

Επειδή όλα αυτά μας κίνησαν ορισμένες υποψίες, ανατρέξαμε στις πρόσφατες επίσημες αποφάσεις της Σχολής, όπου, είναι αναρτημένη μία «αναθεωρημένη» έκδοση της παραπάνω απόφασης με ημερομηνία 04/10/16, στην οποία, παρότι διατηρείται η παραπάνω διατύπωση, έχει προστεθεί μία διόλου τυχαία υποσημείωση. Για του λόγου το αληθές, παραθέτουμε: (εδώ ολόκληρη η απόφαση)

Προσπερνώντας το γεγονός ότι η αλλαγή στη διάταξη πέρασε, επί της ουσίας,  εν κρυπτώ, με απότερο σκοπό να γραφειοκρατικοποιήσει περαιτέρω τη διαδικασία δήλωσης των επιπλέον των 12 μαθημάτων, οφείλουμε να τονίσουμε τα εξής, τόσο για να καταστήσουμε σαφές στη διοίκηση της Σχολής ότι δεν είμαστε αφελείς, όσο και για να ενημερώσουμε τους συμφοιτητές μας για τα δικαιώματά τους:

• Ο ακαδημαϊκός σύμβουλος δεν έχει κανένα δικαίωμα να μην υπογράψει την αίτηση οποιουδήποτε φοιτητή, όσα μαθήματα επιπλέον και αν αυτός επιθυμεί να δηλώσει. Όπως αναφέρεται ρητά και στις αποφάσεις της Σχολής, ο ρόλος του ακαδημαϊκού συμβούλου αρκείται στο να «προτείνει κατευθύνσεις» στον φοιτητή και είναι επαρκής μόνο η απλή «ενημέρωσή» του. Για του λόγου το αληθές, επισυνάπτουμε και την ακόλουθη αναρτημένη στο site της Σχολής ανακοίνωση. (εδώ ολόκληρη η ανακοίνωση της Γραμματείας)

• Οι αιτήσεις υπέρβασης του ορίου δεν χρειάζεται να εγκριθούν από τη ΓΣ της Σχολής και άρα, οι σχετικές αιτιάσεις των καθηγητών του παριστάνουν τους Ακαδημαϊκούς Συμβούλους, είναι ψευδείς και ως μοναδικό στόχο έχουν την αποθάρρυνση των φοιτητών.

Έχοντας όλα τα παραπάνω κατά νου και ,δεδομένης της καταφανούς προσπάθειας του κοσμήτορα της Σχολής, να αποθαρρύνει τους φοιτητές από την υπέρβαση του ορίου, χρησιμοποιώντας ως μοχλό πίεσης τους Ακαδημαϊκούς Συμβούλους, καταγγέλουμε τις προσπάθειες αυτές, ως μη συμβατές με τις πρόσφατες αποφάσεις της Σχολής.

Παράλληλα καλούμε κάθε φοιτητή και φοιτήτρια, αφενός να μην φοβηθεί να υπερασπισθεί τα δικαιώματά του, σε περίπτωση που υποστεί τις πιέσεις των Ακαδημαϊκών Συμβούλων, καθώς και να παρεβρεθεί σε παράσταση διαμαρτυρίας στην ΓΣ της 08/11/2016, προκειμένου να διασφαλίσουμε τα αυτονόητα. Τέτοιες πρακτικές δεν μπορεί να γίνονται ανεκτές.!!!

Υ.Γ. Την επόμενη φορά που ο κοσμήτορας θα επικαλεστεί τη δημοκρατία, θα γελάει μέχρι και η σημαία στην είσοδο της Σχολής.Οι υπόλοιποι γελάμε ήδη με την προσπάθεια «δημιουργικής» ερμηνείας των στατιστικών που έχει αναρτήσει, σύμφωνα με την οποία οι φοιτητές (sic!) «εικάζεται» ότι ζημιώνονται από τη δήλωση επιπλέον μαθημάτων

Y.Γ.2. Θερμά συγχαρητήρια στους Δαπίτες που έστρωσαν το δρόμο για τέτοιου είδους αυθαιρεσίες. Μπορεί οι πρωτοετείς να φορτώνονται τα όριά που με «υπευθυνότητα» διασφάλισαν για αυτούς, αλλά, τουλάχιστον, δεν θα ξεμείνουν από Γκαρούτσους και Ματίνες.