Μέχρι να μην υπάρξει άλλος Παύλος νεκρός!

Στις 18/9/2013 δολοφονείται ο αντιφασίστας καλλιτέχνης χιπ-χοπ Παύλος Φύσσας από τους ναζί δολοφόνους της Χρυσής Αυγής. Η δολοφονία αυτή δεν ήταν η πρώτη δράση της Χρυσής Αυγής. Από το 2009 που εκλέχθηκε στο Δήμο Αθηναίων είχε έντονη δράση στις περιοχές  του Άγιου Παντελεήμονα, του Κερατσινιού και του Πειραιά εκφέροντας ακραία ρατσιστικό και εθνικιστικό λόγο και κάνοντας επιθέσεις σε μετανάστες/ριες. Πέραν της δολοφονίας του Φύσσα οι πιο κραυγαλέες πράξεις της ήταν η δολοφονία του μετανάστη Σαχζάτ Λουκμάν, η δολοφονική επίθεση στους Αιγύπτιους αλιεργάτες στον Πειραιά αλλά και στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ. Η δολοφονία του Φύσσα αποτέλεσε όμως την αφορμή εκείνη για να ξεκινήσει η ποινική δίωξη της Χρυσής Αυγής που τότε ήταν το 5^ο εκλεγμένο κόμμα εντός της Βουλής.

Η δίκη κράτησε 5,5 χρόνια με την πολιτική αγωγή να προσπαθεί να αποδείξει ότι όλες οι πράξεις της Χρυσής Αυγής δεν αποτελούσαν μεμονωμένο περιστατικό αλλά ένα καλά οργανωμένο σχέδιο της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής εμποτισμένο με την ναζιστική ιδεολογία. Η έκδοση της απόφασης της δίκης στις 7 Οκτωβρίου του 2020 θα μείνει στην ιστορία με την Χρυσή Αυγή να κρίνεται εγκληματική οργάνωση και την ηγεσία τους να βρίσκεται στη φυλακή παρά τις αργοπορίες στην σύλληψη του Λαγού αλλά και την πολύμηνη φυγή του Παππά με ευθύνες της κυβέρνησης ΝΔ. Η καταδικαστική απόφαση αυτή οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο αντιφασιστικό κίνημα, το οποίο από την πρώτη στιγμή βρέθηκε στον δρόμο και αντιπάλεψε τον φασισμό στις γειτονιές και τον δρόμο, πιέζοντας έτσι και την δικαστική εξουσία. Η μέρα αυτή αποτέλεσε μια δικαίωση για τα θύματα αλλά και για τις οικογένειες τους, αλλά και καταδίκασε την Χρυσή Αυγή στις συνειδήσεις όλων. 

Παρόλα αυτά, λίγο καιρό μετά την καταδίκη της Χρυσής Αυγής, οι φασίστες προσπαθούν να βγουν στον δρόμο και να συσπειρώσουν τα ακροδεξιά ακροατήρια με χαρακτηριστικά παραδείγματα τις αντιεμβολιαστικές συγκεντρώσεις, την συγκέντρωση στο Μεταξουργείο ενάντια στον περίπατο της Αμάρ – κούκλα σύμβολο της μετανάστευσης. Και αυτό συμβαίνει γιατί ο φασισμός δεν τελειώνει με μια δικαστική απόφαση. Ο φασισμός γεννιέται μέσα από τον ρατσισμό, τον εθνικισμό, απόψεις που καλλιεργούνται από μικρή ηλικία μέσα από τα σχολεία, τα ΜΜΕ και γενικότερα από την κοινωνία. Συγχρόνως εμποτίζεται από την φτώχεια και την κοινωνική δυσαρέσκεια απέναντι σε αντιλαικές πολιτικές με την ανάγκη των εξαθλιωμένων να βρουν στο πρόσωπο των «διαφορετικών» αυτής της κοινωνίας τους υπαίτιους για την συνθήκη που ζουν. Το σύστημα είναι αυτό που ανά περιόδους ειδικά αναταράχης, προάγει τέτοιες ιδέες ώστε και να ενισχυθεί το ίδιο το οικονομικό σύστημα αλλά και να χειραγωγήσει την κοινωνία. Η ΝΔ αποτελεί ένα τρανταχτό παράδειγμα, αφού από την αρχή της πανδημίας προσπάθησε να δημιουργήσει εσωτερικούς εχθρούς υπεύθυνους για την διάδοση της πανδημίας, οι οποίοι δεν ήταν άλλοι από τους πρόσφυγες, τις μετανάστριες και όσους/ες αγωνίζονταν. Οι ακροδεξιές ρητορικές αυτές εντυπώνονται και στις πολιτικές τόσο της κυβέρνησης όσο και της Ε.Ε, όπως είναι ο φράχτη του Έβρου, οι επαναπροωθήσεις στο Αιγαίο, η κατάσταση στα κέντρα κράτησης προσφύγων, η μηδενική προσπάθεια να μπορέσουν οι πρόσφυγες να εναχθούν στην κοινωνία αλλά και οι εξαγγελίες για πιο έντονη φύλαξη συνόρων για την αποφυγή προσφυγικών ροών από το Αφγανιστάν.

Είναι λοιπόν φανερό ότι ακόμα και αν τελειώσαμε με το ναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής, οι αιτίες που δημιουργούν τις φασιστικές αντιλήψεις είναι ακόμα εδώ. Για αυτό είναι αναγκαίο να παραμείνουμε στον δρόμο, να μην αφήσουμε ούτε ίχνος δρόμου στους φασίστες, να δρούμε αλληλέγγυα με τους πρόσφυγες και τις μετανάστριες, να προσέχουμε ό ένας την άλλη, μέχρι να μην ξανά υπάρξει άλλος Παύλος, άλλος Λουκμάν.

Όλοι και όλες το Σάββατο 18 Σεπτέμβρη 17.30 Αντιφασιστική πορεία από το μνημείο του Παύλου προς το ιστορικό μπλόκο της Κοκκινιάς

Επιτέλους επιστροφή στη σχολή;

Πράγματι, η φράση «Επιστροφή στη σχολή» είναι μια φράση που προκαλεί σε όλους/ες μας θετικά συναισθήματα. Μετά από ενάμιση χρόνο απουσίας από την φυσικό κοινωνικό μας χώρο, η επιστροφή μας σε αυτόν εκτός από μία μεγάλη επιθυμία, αποτελεί ταυτόχρονα και μια τεράστια ανάγκη. Είναι προφανές πως η τηλεκπαίδευση δεν μπορεί να αντικαταστήσει σε καμία περίπτωση την δια ζώσης διδασκαλία, καθώς η ποιότητα της γνώσης που λαμβάνεται είναι σαφώς υποβαθμισμένη, ενώ κλειστές σχολές συνεπάγονται και την έλλειψη κοινωνικοποίησης. Μετά από ενάμιση χρόνο αδράνειας από πλευράς της κυβέρνησης, όσον αφορά την επαναλειτουργία των πανεπιστημίων, οι πρόσφατες εξαγγελίες από το υπουργείο παιδείας αναφέρουν πως ξαναξεκινούν δια ζώσης μαθήματα με δικαίωμα παρακολούθησης σε όσους φέρουν πιστοποιητικό νόσησης η εμβολιασμού. Οι ανεμβολίαστοι φοιτητές όμως θα πρέπει να πραγματοποιούν δύο rapid τεστ εβδομαδιαίως κόστους 10 ευρώ τα οποία θα πληρώνουν με δικά τους έξοδα.

Δυστυχώς όμως ο διαχωρισμός μεταξύ εμβολιασμένων και ανεμβολίαστων είναι το μόνο μέτρο στο οποίο δείχνει διατεθειμένη να προχωρήσει η κυβέρνηση για να ανοίξουν οι σχολές.

 Το άνοιγμα των σχολών στις δεδομένες υγειονομικές συνθήκες, μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω ενός σοβαρού και οργανωμένου σχεδιασμού. Κάτι που για ακόμα μία φορά απουσιάζει πλήρως. Αυτό βέβαια δεν μας εκπλήσσει καθόλου καθώς η συγκεκριμένη κυβέρνηση έχει δείξει καθ΄ όλη τη διάρκεια της πανδημίας πως οι ανάγκες των φοιτητών/ριών δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση προτεραιότητά της. Γίνεται ξεκάθαρο πως πρέπει να υπάρξει προετοιμασία για ένα ουσιαστικό ασφαλές άνοιγμα που θα περιλαμβάνει: εμβολιαστικά κέντρα εντός του πανεπιστημίου, κέντρα δωρεάν και απεριόριστων τέστ για όλους και όχι μόνο για τους ανεμβολίαστους/ες φοιτητές/ριες, εργαζόμενες/ους, προσλήψεις καθηγητικού/καθαριστικού προσωπικού και επιπλέον χώροι διδασκαλίας καθώς και δράσεις επαρκούς ενημέρωσης για την αναγκαιότητα του εμβολιασμού. Όλα αυτά είναι θεμελιώδη για μία υγειονομικά ασφαλή επαναλειτουργία των πανεπιστημίων. Αντί όλων αυτών όμως, η κυβέρνηση ισχυρίζεται πως η δημόσια υγεία μέσα στις σχολές εξασφαλίζεται μόνο μέσω της κατηγοριοποίησης των φοιτητών σε εμβολιασμένους και μη, με τους δεύτερους να αναγκάζονται είτε να πληρώνουν 80 ευρώ τον μήνα για να συνεχίσουν της σπουδές τους, είτε να αποκλείονται εντελώς από την εκπαιδευτική διαδικασία.

Είναι πάγια τακτική της κυβέρνησης, η δημιουργία εσωτερικών εχθρών ώστε να αποποιηθεί τις οποιεσδήποτε πολιτικές ευθύνες την βαραίνουν. Τώρα φαίνεται πως υπαίτιοι για μία πιθανή έξαρση της πανδημίας, θα είναι οι ανεμβολίαστοι συμφοιτητές μας, τους οποίους όμως η ίδια έχει σταθεί εντελώς ανίκανη να  πείσει για τα οφέλη του εμβολιασμού.

Δημιουργείται λοιπόν το εύλογο ερώτημα: Γιατί δεν λαμβάνονται όλα τα απαραίτητα μέτρα για να προχωρήσουμε σε ένα ασφαλές άνοιγμα των σχολών; Η απάντηση βρίσκεται στην συνεχόμενη υποχρηματοδότηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Ειδικά στην περίοδο της πανδημίας δεν υπάρχει καμία διάθεση από την πλευρά του κράτους, να δαπανηθούν χρήματα για τις ανάγκες των φοιτητών και εν γένει της κοινωνίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα έλλειψης κράτους πρόνοιας και δαπανών για τις κοινωνικές ανάγκες αποτελούν οι πρόσφατες καταστροφικές πυρκαγιές και η αδυναμία του κράτους να τις διαχειριστεί με μέσα πρόληψης και πυρόσβεσης.

Παρ’όλα αυτά θα μπορούσε κάποιος εύκολα να ισχυριστεί ότι δεν υπάρχουν επαρκείς δημόσιοι πόροι για την λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων που θα καθιστούσαν την επιστροφή μας στις σχολές υγειονομικά ασφαλή. Ωστόσο, έχουμε δει έμπρακτα ότι αυτό δεν ισχύει. Είναι θέμα προτεραιοτήτων και ιδεολογικών αγκυλώσεων της κυβέρνησης να δαπανώνται υπέρογκα ποσά σε άλλους τομείς, όπως τα ΜΜΕ, το ιδιωτικό κεφάλαιο και σε πολύ μεγάλο βαθμό την ενίσχυση της αστυνομοκρατίας. Ενδεικτικό παράδειγμα που συνδέεται με το πανεπιστήμιο, είναι ο νόμος Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη που εκτός από ακριβό εξοπλισμό όπως κάμερες για την «ασφάλεια» των φοιτητ(ρι)ών, για την πανεπιστημιακή αστυνομία θα δαπανηθούν 30.000.000 ευρώ.

Κάτι που είναι σίγουρο είναι πως πρέπει να επιστρέψουμε στην σχολή μας. Ο εμβολιασμός είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα για την επιστροφή, αλλά δεν είναι το μόνο. Τα τεστ είναι αναγκαία για την ασφάλεια όλης της κοινότητας και για αυτό θα πρέπει να είναι δωρεάν και προσβάσιμα για όλους και όλες .   Δεν υπάρχει άλλος χρόνος να μένουμε παρατηρητές απέναντι σε μία τόσο ανεύθυνη και επικίνδυνη κυβέρνηση. Θα πρέπει όλοι και όλες μας να διεκδικήσουμε συλλογικά τις σπουδές που μας αξίζουν και να πάρουμε πίσω την καθημερινότητα μας . Χρειαζόμαστε σχολές ανοικτές, υγειονομικά ασφαλείς, ελεύθερες. Ναι στον εμβολιασμό, όχι στις διακρίσεις!

Απαιτούμε-Διεκδικούμε:

• Άμεση λήψη μέτρων προστασίας.
• Κέντρα εμβολιασμού και μονάδες του ΕΟΔΥ για την διενέργεια τεστ σε όλη την πανεπιστημιακή κοινότητα.
• Προσλήψεις καθηγητικού και καθαριστικού προσωπικού.
• Επιπλέον χώρους διδασκαλίας.
• Πύκνωση δρομολογίων ΜΜΜ
• Κέντρα ενημέρωσης για τον εμβολιασμό εντός των σχολών.
• Άμεση ανάκληση της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας και διάθεση των χρημάτων στις πραγματικές ανάγκες των ιδρυμάτων.

Όλα τα παραπάνω αιτήματα αποτελούν την ελάχιστη προϋπόθεση ώστε να γίνει με ασφάλεια για όλους/ες μας το άνοιγμα των σχολών.