Μια καταγγελία και μερικές σκέψεις για τα σημερινά γεγονότα στη σχολή: Ποιος είναι τελικά ο αντίπαλος;

Σήμερα, Παρασκευή 15/05 και ώρα 13:30, τα ΕΑΑΚ- ΕΜΠ έκαναν πορεία στο χώρο του πολυτεχνείου για να γιορτάσουν την  πρώτη θέση που κατέλαβαν συνολικά στο ίδρυμα, στις εκλογές της Τετάρτης.

Όταν πέρασαν από τη σχολή μας και, ενώ κανένα μέλος του ΕΓΚΕΛΑΔΟΥ δεν βρισκόταν στο τραπεζάκι του σχήματος, οι συμμετέχοντες στην πορεία βανδάλισαν το χώρο του σχήματός μας. Όταν, ύστερα από μερικά λεπτά, οπότε και τελείωσε η διδακτική ώρα, ένα μέλος του σχήματός μας πήγε στο χώρο, βρήκε σύσσωμο το σχήμα των ΕΑΑΚ της σχολής μας να κάθεται στο χώρο, σαν να μην έχει συμβεί τίποτα.

Όταν το μέλος του σχήματός μας ζήτησε εξηγήσεις από τα μέλη των ΕΑΑΚ, αντιμετώπισε, αρχικά τη χλεύη, ενώ στη συνέχεια, από μέλος της ΕΑΑΚ ακούστηκε μία απειλή τόσο χυδαία και πρωτοφανή για την αριστερά, που αρνούμαστε και ντρεπόμαστε ακόμα και να την αναπαράξουμε σε αυτήν εδώ την καταγγελία.

Καταγγέλουμε, λοιπόν, τα σημερινά γεγονότα και καλούμε το σχήμα των ΕΑΑΚ της σχολής, να τοποθετηθεί και να απολογηθεί δημόσια για τις σημερινές του πράξεις. Να ξεκαθαρίσει το πώς είναι για αυτούς πολιτική πράξη το να βανδαλίζεις αριστερούς χώρους και να απειλείς αριστερούς ανθρώπους που τα τελευταία χρόνια της άγριας καταστολής έχουν φάει χημικά και ξύλο από τις δυνάμεις καταστολής και έχουν περάσει ώρες προσηγμένοι στα κτήρια της ΓΑΔΑ, καθώς και το από πού αντλούν τη νομιμοποίηση για τις πράξεις τους αυτές.

Τους καλούμε να αναλογιστούν τη σοβαρότητα της απειλής που εκτοξεύθηκε από μέλος τους και να κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους, ώστε αυτές οι πρακτικές, από τούδε και στο εξής, να απομονωθούν πλήρως.

Θέλουμε να πιστεύουμε ότι ο κόσμος της σχολής που την Τετάρτη στήριξε το ψηφοδέλτιο των ΕΑΑΚ με την ψήφο του δε συμμερίζεται και καταδικάζει, όπως και εμείς, αυτές τις πρακτικές, που καμία σχέση με την αριστερά δεν έχουν και ότι και ο κόσμος αυτός θα παίξει τον καταλυτικό ρόλο και θα ασκήσει την απαραίτητη εκείνη πολιτική πίεση, ώστε τα φαινόμενα αυτά να μην επαναληφθούν.

Το πολιτικό του ζητήματος: Ποιος είναι τελικά ο αντίπαλος;

Σε αυτό το σημείο, θέλουμε να σταθούμε κυρίως στην πολιτική πτυχή του ζητήματος, που, στην τελική, αυτό είναι και το μοναδικό που μας ενδιαφέρει. Θεωρούμε, ότι αν πρέπει να ερμηνεύσουμε αυτό το φαινόμενο, οφείλουμε να θέσουμε δύο κεντρικά ερωτήματα:

α) Σίγουρα είναι μεγάλη επιτυχία η πρωτιά των ΕΑΑΚ συγκεντρωτικά στο Πολυτεχνείο, αλλά, αξίζει να αναρωτηθεί κανείς, πώς είναι δυνατόν σε μία σχολή που η ΔΑΠ κερδίζει για τρίτη συνεχόμενη χρονιά αυτοδυναμία, οι συνάδελφοι των ΕΑΑΚ να πανηγυρίζουν, επειδή ανέβηκαν 8 ψήφους, σε σχέση με την περσινή τους καταγραφή.

β)Για ποιο λόγο ένα αριστερό σχήμα που έχει δώσει αγώνες στη σχολή, όπως ο Εγκέλαδος, στοχοποιείται και η ΔΑΠ συνεχίζει να μένει στο απυρόβλητο, δύο μόλις μέρες μετά την εκλογική διαδικασία;

Εμείς, ως ΕΓΚΕΛΑΔΟΣ Πολιτικών Μηχανικών, από την αρχή της χρονιάς θέσαμε έναν απόλυτα ξεκάθαρο και σαφή στόχο: «Να σπάσουμε την αυτοδυναμία της ΔΑΠ». Σε αυτόν τον στόχο καταθέσαμε όλες μας τις δυνάμεις και τα ψυχικά μας αποθέματα. Από την εκλογική μάχη ο Εγκέλαδος βγήκε σαφώς πιο συσπειρωμένος και δυνατός, με αυξημένη καταγραφή και παγιωμένη τη δεύτερη θέση. Σίγουρα, όμως, το αποτέλεσμα δεν μπορεί να θεωρηθεί ως επιτυχία, καθώς αποτύχαμε στο βασικό μας στόχο. Η αυτοδυναμία, αν και οριακά, δεν έσπασε. Επομένως, δεν πρόκειται να πανηγυρίσουμε την Αποτυχία μας, ακόμα κι αν αυξήσαμε αισθητά τη δύναμή μας. Αν κάνουμε κάτι τέτοιο θα πρόκειται για μικρότητα.

Επιμένουμε, λοιπόν, θέτοντας τον ίδιο υψηλό πήχυ για τη νέα χρονιά, ότι ο στόχος μας παραμένει ο ίδιος. Θα συνεχίσουμε με όλες μας τις δυνάμεις να αντιπαλεύουμε τη ΔΑΠ. Με κάθε σημείωση, με κάθε ρουσφέτι, με κάθε δίκτυο αντιγραφής της ΔΑΠ, θα παθιαζόμαστε ακόμη περισσότερο, μέχρι να επιτύχουμε τον στόχο αυτόν. Τίποτα λιγότερο από αυτό!

Για την αριστερά και την ενότητα

Πέρα από το να εντοπίζει τον αντίπαλο, η αριστερά, αν θέλει να είναι νικηφόρα, οφείλει να διαμορφώνει προσεκτικά τόσο την τακτική της, όσο και να επιλέγει τα σωστά μέσα για να πετύχει τους στόχους της. Δεν γίνεται να νομίζουμε ότι οι συσχετισμοί αλλάζουν δια της επιβολής. Οι συσχετισμοί αλλάζουν, μόνο όταν άνθρωποι πολιτικοποιούνται και δρουν συλλογικά με αυτοσκοπό (και όχι ως μέσο ή εργαλείο) τη δημοκρατία! Οι συσχετισμοί αλλάζουν μόνο με την καθημερινή παρέμβαση!

Όποτε η αριστερά πέφτει σε υφάλους και αποτυχίες, απλά εντείνει τις προσπάθειές της. Όποτε η αριστερά πέφτει σε αδιέξοδα, απλά συζητάει και δίνει πολιτικές απαντήσεις στα προβλήματά της. Όποτε οι αδύναμοι βρίσκονται στο καναβάτσο, παλεύουν με λύσσα και κάνουν δουλειά μυρμηγκιού, μέχρι να αλλάξουν την κοινωνία. Η αριστερά ποτέ δεν ήταν με τις εύκολες λύσεις, ποτέ δεν ήταν με το φαίνεσθαι. Οι κοινωνίες αλλάζουν μόνο με την ουσία!

Επιμένουμε ότι η αριστερά, παρά τις όποιες διαφορές της, οφείλει να είναι ενωμένη, όχι γιατί «έτσι πρέπει», αλλά γιατί ο αντίπαλος είναι κοινός και ειδικά σε ένα σύλλογο όπως ο δικός μας, που διανύει τις πιο μαύρες σελίδες της ιστορίας του. Η αριστερά οφείλει να είναι ενωμένη, γιατί, όσες κυβερνήσεις κι αν αλλάξουν, ο νεοφιλελευθερισμός, αν δεν τον ξεριζώσουμε εμείς οι ίδιοι, θα παραμένει βαθιά γειωμένος στους κοινωνικούς μας χώρους. Η αριστερά οφείλει να είναι ενωμένη, γιατί, παρά τις διαφορές εντός της, έχει δώσει από κοινού τις μεγαλύτερες μάχες των τελευταίων χρόνων. Μαζί έχουμε γευτεί τις νίκες, αλλά και τις πιο πικρές ήττες και μόνο μαζί, ακόμα και με τις διαφορές μας, μπορούμε να σχεδιάζουμε και να κοιτάμε το μέλλον.

Συστήνουμε, λοιπόν, στα ΕΑΑΚ της σχολής, να μετατρέψουν όλη αυτή την «ενεργητικότητα» και τη «δυναμική» που τους διακατέχει, σε οργή, απέναντι στο σύστημα που μας καταπιέζει. Να τη μετατρέψουν σε τείχος απέναντι στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα. Να τη μετατρέψουν σε πάθος για να σπάσουμε ΜΑΖΙ την αυτοδυναμία της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ στη σχολή μας. Να τη μετατρέψουν σε διάθεση ενδελεχούς αυτοκριτικής, να ξαναβρούν τον πραγματικό αντίπαλο εντός της σχολής και να ξεφύγουν από τις μικρότητες, που μας καθηλώνουν στο να χαιρόμαστε επειδή ανεβήκαμε 8 ψήφους, ενώ η ΔΑΠ παίρνει 431 συνολικά.

Με τις μικρότητες οι κοινωνίες δεν αλλάζουν!

Οι κοινωνίες αλλάζουν μόνο με σκληρή δουλειά στον κοινωνικό μας χώρο και με πάθος και όραμα για μια άλλη κοινωνία!

Με αφορμή [και όχι αιτία] τις φοιτητικές εκλογές…

Πώς θα σου φαινόταν;

Ένα Πανεπιστήμιο που αναλαμβάνει το ρόλο του «επαγγελματικού» φροντιστηρίου, που θα δημιουργεί εργαζομένους χωρίς κριτική σκέψη, χωρίς κοινωνικό ρόλο, χωρίς δικαιώματα;
Ένα Πανεπιστήμιο όπου οι όποιες ελλείψεις της διδασκαλίας των μαθημάτων καλύπτονται από σημειώσεις με το λογότυπο της ΔΑΠ; Όπου η γνώση γίνεται εμπόρευμα και οι πελατειακές σχέσεις καθημερινότητα;

Ένα Πανεπιστήμιο που δε χωράει o διάλογος μεταξύ των φοιτητών για τη γνώση και τις σπουδές τους, που δε χωράει ο προβληματισμός και η δράση για προβλήματα της κοινωνίας, που δε χωράνε οι γενικές συνελεύσεις και ο καθένας περιχαρακώνεται στον εαυτό του;

Ένα Πανεπιστήμιο που δε χωράει εμάς και τα όνειρά μας!

Κάποιοι αυτό το πανεπιστήμιο ονειρεύονται.

Η ΔΑΠ μέσα από τις θέσεις (?) και τη στάση της αυτό το πανεπιστήμιο προωθεί.

Αφού δε βλέπουμε τους εαυτούς μας στο παραπάνω Πανεπιστήμιο τι θα κάνουμε για αυτό;

Τι Πανεπιστήμιο μας αξίζει όμως; Σε ποια κοινωνία θα εντάσσεται; Τι θα κάνουμε για να το κατακτήσουμε;

Για μια κοινωνία χωρίς μνημόνια και αυταρχισμό…

Ένα ελεύθερο και δημοκρατικό πανεπιστήμιο δεν μπορεί να υπάρξει σε μια κοινωνία που μαστίζεται από την πολιτική του μνημονίου. Μια πολιτική που έχει φτάσει την ανεργία στους νέους πάνω από 60%, μια πολιτική που έχει αφαιρέσει κάθε εργασιακό δικαίωμα, σε μια κοινωνία που βρίσκεται σε ανθρωπιστική κρίση και σε μια καθημερινότητα που καταστέλλονται ακόμα και τα όνειρά μας… Απέναντι σε όλα αυτά  προτάσσουμε μια κοινωνία βαθιά πολιτική με βάση τις αξίες της αλληλεγγύης, της αυτοοργάνωσης και της δημοκρατίας σε κάθε κοινωνικό χώρο. Μια κοινωνία που οι «από κάτω» θα οργανώνουν οι ίδιοι την καθημερινότητά τους με πυξίδα τις ανάγκες και τα οράματά τους. Μια κοινωνία πλασμένη από τα τραγούδια των αγώνων μας! Μια κοινωνία, που θα έχει το χρώμα των ονείρων μας!

Για ένα πανεπιστήμιο των αναγκών μας!

• Με σπουδές χωρίς δίδακτρα για όλες και όλους
• Με δωρεάν συγγράμματα και δωρεάν μετακινήσεις για κάθε φοιτητή/ρια
• Με αυτονόητη την δωρεάν παροχή σίτισης και στέγασης
• Με επαρκή κρατική χρηματοδότηση και αναβαθμισμένες υλικοτεχνικές υποδομές
• Που θα προάγει την πολύπλευρη επιστημονική γνώση με κοινωνικό περιεχόμενο
• Που θα σμιλεύει τον κριτικά σκεπτόμενο άνθρωπο, τον ενεργό πολίτη και το μηχανικό που σκέφτεται με άξονα το κοινωνικό και οικολογικό συμφέρον
• Που θα αποτελεί έναν ελεύθερο ανοιχτό κοινωνικό χώρο, άσυλο για τους φοιτητικούς και κοινωνικούς αγώνες
• Με ζωντανούς και μαχητικούς συλλόγους που θα ενθαρρύνουν και θα επιτρέπουν τη συμμετοχή όλων

Δηλαδή ένα πανεπιστήμιο δημόσιο, δωρεάν και δημοκρατικό! Ένα πανεπιστήμιο για όλους, αλλά και για όλα! Για το περιβάλλον και την κοινωνία!

Για μια άλλη κουλτούρα της νεολαίας…

Γιατί ο δρόμος για την ανατροπή και την κοινωνική απελευθέρωση χαράσσεται πάνω στην επιθυμία μας να ζούμε πέρα από τα κοινωνικά και πολιτιστικά στερεότυπά τους. Συνεπώς, επιλέγουμε να πορευόμαστε με πυξίδα μας:

• Ένα εναλλακτικό πολιτιστικό πρότυπο για τη νεολαία απέναντι στην κυρίαρχη υποκουλτούρα
• Την τέχνη που εγείρει τη φαντασία, δημιουργεί όνειρα και ελευθερώνει τη σκέψη.
  Για αυτό διεκδικούμε την οικονομική ενίσχυση και υποστήριξη των πολιτιστικών ομάδων του ιδρύματος (θέατρο, κινηματογράφος, μουσικό τμήμα, χορός κ.λ.π.)
• Τον αγώνα απέναντι στις σεξιστικές προκαταλήψεις και την έμφυλη καταπίεση. Για μια κοινωνία που το φύλο και ο σεξουαλικός προσανατολισμός δεν χωρίζουν τους ανθρώπους σε κατηγορίες.
• Μια κοινωνίας όπου όλοι οι άνθρωποι θα είναι ισότιμοι, ανεξαρτήτως εθνικότητας, θρησκείας και χρώματος
  Συνεπώς, στεκόμαστε αποφασισμένα απέναντι στο φασισμό, σε όλες του τις εκφάνσεις, γιατί δε χωράμε σε μια μισαλλόδοξη κοινωνία.
  Στηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις τις αντιφασιστικές πρωτοβουλίες που δραστηριοποιούνται στο ίδρυμα.

Για την ουσιαστική δημοκρατία στο πανεπιστήμιο και τους συλλόγους…

• Διεκδικούμε μια άλλη διαδικασία γενικής συνέλευσης, που θα δίνει το χώρο και το χρόνο σε κάθε φοιτητή/ρια να συμμετέχει και να εκφράζεται.
  Προτείνουμε, σε αυτή την κατεύθυνση, τη θέσπιση ανοιχτής σε όλους λίστας ομιλητών.
• Διεκδικούμε την εμβάθυνση της συμμετοχής των φοιτητών στα όργανα συνδιοίκησης του Ιδρύματος και της Σχολής.
  Μαζί με τους εργαζόμενους και τους καθηγητές συμμετέχουμε στην Παμπολυτεχνειακή συνέλευση και συναποφασίζουμε για το Ίδρυμα.
• Συζητάμε και δίνουμε λύση στα επιμέρους προβλήματά μας σε συνελεύσεις ετών, αλλά και θεματικές συνελεύσεις.

Ήρθε η ώρα:

• Να επιλέξουμε το συλλογικό δρόμο
• Να αγωνιστούμε για τα όνειρά μας
• Να πάρουμε πίσω όλα όσα μας στέρησαν όλο το προηγούμενο διάστημα και άλλα τόσα
• Να οραματιστούμε και να διεκδικήσουμε το πανεπιστήμιο των αναγκών μας
• Να καταδικαστούν οι πολιτικές δυνάμεις που με τη στάση τους ενισχύουν τη διάλυση του δημόσιου Πανεπιστημίου

Γιατί Εγκέλαδος;

Ο Εγκέλαδος είναι ένα φοιτητικό σχήμα που παρεμβαίνει στην Αριστερή Ενότητα. Η Αριστερή Ενότητα είναι μία δικτύωση αυτόνομων σχημάτων της ριζοσπαστικής αριστεράς που δραστηριοποιούνται στα πανεπιστήμια, που αγωνίζεται για αναβαθμισμένη, δημόσια και δωρεάν παιδεία. Είναι αυτή που θέτει εμφατικά το πρόταγμα για μετωπική συμπαράταξη της αριστεράς, βλέποντας την σαν μια αναγκαιότητα στο σήμερα, πέρα από κάθε λογική πρωτοπορίας και εργαλειακής αντιμετώπισης της δημοκρατίας, με έντονη συνθετική διάθεση. Επιδιώκουμε την οργανική σύνδεση με τον φοιτητικό κόσμο, χτίζοντας σχέσεις εμπιστοσύνης με τους συμφοιτητές μας, βασισμένες στα κοινά προβλήματα και όνειρα, στην προσπάθεια αναζωπύρωσης της φοιτητικής συλλογικής ζωής. Η Αριστερή Ενότητα αναπτύσσει έντονη αντιφασιστική-αντιρατσιστική δράση και προσπαθεί να προτάσσει ένα συνολικό αντιπαράδειγμα στον πολιτισμό, στον τρόπο οργάνωσης της καθημερινότητας, στο πανεπιστήμιο, στον τρόπο λειτουργίας της κοινωνίας και τελικά τελικά στην ίδια μας τη ζωή.

ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ΜΑΣ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ

ΣΤΙΣ 13 ΜΑΗ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ/ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΕΝΟΤΗΤΑ

9+1 λόγοι για να ψηφίσουμε στις φοιτητικές εκλογές της 13ης Μαΐου

1. Γιατί δεν μπορείς να μένεις αμέτοχος τη στιγμή που η ομαλή λειτουργία του ΕΜΠ είναι στον αέρα , λόγω της υποχρηματοδότησης και της απαξίωσης της παιδείας από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικες.
2. Γιατί δεν μπορείς να μένεις αμέτοχος όταν κάθε χρόνο περικόπτονται όλο και περισσότερα συγγράμματα, όταν όλο και λιγότεροι φοιτητές δικαιούνται δωμάτιο στις φοιτητικές εστίες και η δωρεάν σίτιση δεν είναι πλέον αυτονόητη.
3. Γιατί πρέπει να αναζωογονηθούν και να επανανοηματοδοτηθούν οι συλλογικές μας διαδικασίες ώστε με μαζικές συνελεύσεις να πετύχουμε νίκες στο σήμερα.
4. Γιατί ήρθε η ώρα να συμμετέχουμε στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων έχοντας ενεργό ρόλο στη διαμόρφωση των σπουδών μας διασφαλίζοντας τα συμφέροντα των φοιτητών.
5. Γιατί δεν μπορείς να αφήνεις τους άλλους να αποφασίζουν για σένα και εξ ονόματός σου, χωρίς εσένα.
6. Γιατί δεν μπορείς να αφήνεις κάποιους να νομίζουν ότι ο σύλλογος είναι τσιφλίκι τους.
7. Γιατί δεν μπορείς να επιτρέψεις να γίνει η πολιτική σου απουσία δύναμη νομιμοποίησης για τις καθεστωτικές  δυνάμεις στο πανεπιστήμιο.
8. Γιατί δεν μπορείς να επιτρέψεις σε αυτούς που οραματίζονται ένα πανεπιστήμιο ιδιωτικό, ένα πανεπιστήμιο για λίγους και για λίγα, να πανηγυρίζουν το βράδυ των εκλογών.
9. Γιατί τώρα είναι η στιγμή να αποφασίσεις τι πανεπιστήμιο θέλεις οραματιζόμενος το πανεπιστήμιο των αναγκών μας.

               9+1. Για να σπάσει η αυτοδυναμία της ΔΑΠ, της οργάνωσης              σπουδάζουσας της ΟΝΝΕΔ!!!

Σύντομες σκέψεις για το πρόγραμμα σπουδών

Είναι σαφές ότι το πρόγραμμα σπουδών στη σχολή μας χρειάζεται μία σοβαρή δομική αναδιάρθρωση και κανείς δε μπορεί να αμφισβητήσει αυτήν την αναγκαιότητα. Το ζήτημα που προκύπτει ωστόσο είναι προς ποια κατεύθυνση πρέπει να κινηθεί μια τέτοια αναδιάρθρωση.

Εμείς, ως ΕΓΚΕΛΑΔΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ, αντιλαμβανόμαστε:

α) τον κοινωνικό ρόλο του Πολιτικού Μηχανικού ως επιστήμονα και όχι απλά τεχνοκράτη, επιφορτισμένου να διαμορφώνει το περιβάλλον, οικιστικό ή μη, κατά τέτοιο τρόπο ώστε να διασφαλίζει αφενός τη μη διατάραξή του και αφετέρου την ομαλή, ποιοτική και ασφαλή διαβίωση των μελών της κοινωνίας σε αυτό.

Ο Άδωνις φωνάζει «Και α και ου και ΔΑΠ-ΝΔΦΚ»

Αν δε γουστάρεις αυτό που θα δεις, τότε ξέρεις τι δεν πρέπει να κάνεις την Τετάρτη!

Ήρθε η ώρα … να γυρίσουμε σελίδα!

Όλο το προηγούμενο διάστημα, με πρόσχημα την οικονομική κρίση και μόχλο πίεσης το χρέος, ο νεοφιλελευθερισμός εισέβαλε σε όλες τις πτυχές της δημόσιας ζωής, προσπαθώντας να επανανοηματοδοτήσει έννοιες και κατακτήσεις όλων των προηγούμενων χρόνων. Έννοιες όπως η δημόσια παιδεία και υγεία, η αξιοπρεπής εργασία με δικαιώματα, η δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, καταστρατηγήθηκαν, σε μία προσπάθεια να αποσυνδεθούν από το πολιτικό τους περιεχόμενο και να εναρμονιστούν με τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς. Έτσι η δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν ήταν πλέον αυταξία αλλά εμπόδιο στην εφαρμογή των αυταρχικών μνημονιακών πολιτικών, τα δημόσια αγαθά δεν ήταν αδιαπραγμάτευτα αλλά πολυτέλειες και κατάλοιπα «των παλιών  ιδεοληψιών που μας έφεραν εδώ».  Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα της νεοφιλεύθερης επίθεσης τα πανεπιστήμια δεν θα μπορούσαν να μείνουν ανέπαφα. Ο νόμος Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου είχε ως στόχο την  δημιουργία φοιτητών-εργαζομένων κομμένων και ραμμένων στα μέτρα της αγοράς, την είσοδο πιο σκληρών ταξικών φραγμών στην εκπαίδευση,  την παραχώρηση κομματιών του Πανεπιστημίου στην ιδιωτική σφαίρα και τέλος την μονιμοποίηση του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης και μέσα στον χώρο των Πανεπιστημίων.

Βέβαια όλη αυτή η προσπάθεια που περιγράφηκε είχε και συνεχίζει να έχει φανατικούς υποστηρικτές και μέσα στους φοιτητικούς συλλόγους των σχολών μας. Μια ματιά μόνο στα προεκλογικά φυλλάδια των συναδέλφων από την παράταξη της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, φτάνει για να μας πείσει ότι η απολιτίκ κουλτούρα των σημειώσεων και των πάρτυ αποτελεί απλώς ένα προσωπείο. Και για να εξηγούμαστε:

• Αναθεώρηση του άρθρου 16

Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ υποστηρίζει την αναθεώρηση του άρθρου 16 που ισοδυναμεί με την δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων και απορρίπτει τον αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.  Είναι προφανές ότι αυτή η πρόταση έρχεται να θέσει σκληρούς ταξικούς φραγμούς στην εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση για χάρη συγκεκριμένων ιδιωτικών εκπαιδευτικών ομίλων και είναι ενάντια στα συμφέροντα των φοιτητών, για των οποίων το «καλό» διατείνεται ότι δουλεύει. Η παράταξη που φέρνει το «νέο» έρχεται να ξανανοίξει μια κουβέντα πολύ παλιά, όταν η τότε Υπουργός Παιδείας Μ.Γιαννάκου επί κυβερνήσεως ΝΔ προσπάθησε να καταργήσει το αρθ. 16. Τότε όμως βρήκε μπροστά της σύσσωμο το φοιτητικό κίνημα, να απαντάει με μαζικούς και διαρκείς αγώνες λέγοντας ένα τρανταχτό όχι στην πλέον αντιδραστική μεταρρύθμιση που αμφισβητούσε τον δημόσιο χαρακτήρα της παιδείας.

• Σύνδεση πανεπιστημίου και αγοράς εργασίας

Συμπληρωματικά με την παραπάνω θέση, που δημιουργεί ένα νέο πεδίο κερδοφορίας για το ιδιωτικό κεφάλαιο λειτουργεί και η φιλοσοφία της σύνδεσης του πανεπιστημίου με την αγορά εργασίας. Η λύση της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ στις δραστικές περικοπές και την υποχρηματοδότηση των ιδρυμάτων, είναι η είσοδος των επιχειρήσεων με χορηγίες ή άλλου είδους οικονομική «βοήθεια» για υλικοτεχνικές υποδομές ή για την έρευνα. Δεν μπορούμε όμως να παραγνωρίζουμε το γεγονός ότι οι επιχειρήσεις λειτουργούν σύμφωνα με την αύξηση του κέρδους τους και το αποτέλεσμα θα είναι ένα ελεγχόμενο πρόγραμμα σπουδών και μια κατευθυνόμενη έρευνα, ανάλογα με τα συμφέροντά τους. Στα ίδια πλαίσια κινείται και η θέση της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ για την δημιουργία ιδιωτικών εστιών, στις οποίες οι φοιτητές-τριες θα πληρώνουν κάποιο «χαμηλό μίσθωμα» για να μπαίνουν σε αυτές. Έτσι γίνεται απόλυτα δεκτό το καθεστώς της κρατικής υποχρηματοδότησης και απαξίωσης, ενώ παράλληλα καταργείται το αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε φοιτητή-τριας στην δωρεάν στέγαση.

• Άσυλο και πανεπιστημιακή φύλαξη

Στο προεκλογικό τους φυλλάδιο οι συνάδελφοι μας ενημερώνουν με τον πλέον κυνικό τρόπο ότι το άσυλο καταργήθηκε με δικές τις παραινέσεις! Εκείνοι που έχουν στην πολιτική τους παράδοση τις πρακτικές του τραμπουκισμού και της βίας, εκείνοι που όποτε τους το επιβάλλει το κομματικό τους καθήκον κάνουν τις σχολές μας αρένες, εκέινοι που φέρνουν πληρωμένους μπράβους στις σχολές για να κανονίσουν τους λογαριασμούς τους, κάνουν λόγο για άσυλο ανομίας. Για αυτούς η μόνη εγκληματική πράξη είναι οι κοινωνικοί αγώνες που βρίσκουν χώρο μέσα στα πανεπιστήμια για την προάσπιση των συμφερόντων των φοιτητών και του κοινωνικού συνόλου. Με αυτή ακριβώς τη λογική ευθυγραμμίζεται και η πρότασή τους για πανεπιστημιακή φύλαξη από ιδιωτικές εταιρίες security και η ελεγχόμενη είσοδος στους χώρους του πανεπιστημίου, αφού πρώτα η κυβέρνησή τους έθεσε σε διαθεσιμότητα τους περισσότερους φύλακες του πολυτεχνείου. Το πανεπιστήμιο  πρέπει να παραμείνει ένας δημόσιος χώρος ελευθερίας και κοινωνικής ζύμωσης, μακριά από λογικές αποστείρωσης και ελέγχου.

Για μας, είναι λοιπόν, κάτι παραπάνω από προφανές, μετά από όλα αυτά, ότι ο ρόλος των συναδέλφων Δαπιτών στις σχολές μας δεν είναι απλά να μοιράζουν σημειώσεις και να κερνάνε ποτά σε πάρτυ. Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ είναι εκείνη η δύναμη που προσπαθεί με κάθε τρόπο να σωπάσει κάθε πολιτικό διάλογο στη σχολή, από τα μικρά μέχρι τα μεγάλα, να υπονομεύσει με κάθε μέσο κάθε συλλογική διαδικασία και συλλογική διεκδίκηση. Είναι αυτοί που προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο ατομικός δρόμος είναι η μόνη λύση, ότι αυτό που προέχει είναι η προσωπική μας ανέλιξη, ακόμα και αν χρειαστεί να πατήσουμε επί πτωμάτων, αυτοί που υποστηρίζουν ότι ο μόνος τρόπος να «προκόψουμε» είναι να επιδοθούμε σε ένα συνεχές κυνήγι δεξιοτήτων,πτυχίων και διαπιστευτηρίων.

Εμείς από την πλευρά μας θα συνεχίσουμε να παλεύουμε συλλογικά, μέσα από δημοκρατικές και «από τα κάτω» διαδικασίες για την προάσπιση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών των φοιτητών-τριων, για ένα Πανεπιστήμιο για όλους και για όλα,για το Πανεπιστήμιο των αναγκών μας!

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΚΑΛΛΙΕΡΓΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΙΩΠΗ…

ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΟΙΓΟΥΜΕ ΔΡΟΜΟΥΣ ΠΛΑΤΙΟΥΣ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ!

ΣΤΙΣ 13 ΜΑΗ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ/ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΕΓΚΕΛΑΔΟ- ΑΡ.ΕΝ!