Βρισκόμαστε ίσως στην πιο κρίσιμη συγκυρία για το ΕΜΠ και γενικότερα για την Παιδεία. Τα συμβούλια διοίκησης έχουν εκλεγεί στα περισσότερα πανεπιστήμια σε όλη την Ελλάδα και το Υπουργείο έχει μπει σε μια τροχιά εφαρμογής του νόμου Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου. Οι αγώνες φοιτητών-καθηγητών-εργαζομένων κατάφεραν να εμποδίσουν σε πρώτη φάση την εκλογή των Συμβουλίων και παρά τις προσπάθειες (π.χ. κατάληψη του server στο ΕΚΠΑ) η ηλεκτρονική ψηφοφορία έγινε από μερίδα καθηγητών που ακολουθούν τις επιταγές του Υπουργείου, αλλά και ύστερα από εκβιασμούς στους περισσότερους. Έτσι και στο ΕΜΠ ύστερα από μια σειρά παραστάσεων διαμαρτυρίας ο Πρύτανης έστρεψε την πλάτη του στη θέληση της πλειοψηφίας της πανεπιστημιακής κοινότητας και ύστερα από ένα κλειστό πρυτανικό συμβούλιο όρισε πραξικοπηματικά τις εκλογές των Συμβουλίων Διοίκησης του ΕΜΠ τη Δευτέρα 3/12 και επαναληπτική την Τρίτη 4/12. Γιατί όμως φοιτητές, καθηγητές και εργαζόμενοι αγωνιζόμαστε για να τα εμποδίσουμε;
Τα Συμβούλια Διοίκησης είναι η δικλείδα που θα επιτρέψει στο Υπουργείο να εφαρμόσει τον νέο νόμο, δημιουργώντας μια νέα αντιδημοκρατική μορφή διοίκησης που εισάγει εξωπανεπιστημιακούς παράγοντες (βλ. managers) και αποκόβει την πλειοψηφία της πανεπιστημιακής κοινότητας από τη λήψη των αποφάσεων και περισσότερο τους φοιτητές.
Τι άλλο φέρνει όμως ο νέος νόμος;
- Κατακερματίζει τα πτυχία και τα επαγγελματικά δικαιώματα, δημιουργώντας κύκλους σπουδών (3+2 χρόνια με δίδακτρα στα +2) και εισάγοντας τις πιστωτικές μονάδες. Ο κάθε πτυχιούχος θα έχει ένα φάκελο ατομικών προσόντων, θα αναγκάζεται να διαπραγματεύεται μόνος του με τον εργοδότη (αποκλείεται κάθε έννοια συλλογικής διεκδίκησης των δικαιωμάτων μας).
- Εισάγει επιχειρηματικές λογικές στην εκπαίδευση, μειώνοντας την κρατική χρηματοδότηση. Ανοίγει ο δρόμος για ιδιωτικές χορηγίες άρα στην εμπορευματοποίηση της γνώσης με συνέπειες στην ποιότητα των σπουδών μας, αλλά κυρίως περικοπή της φοιτητικής μέριμνας (σίτιση, στέγαση, συγγράμματα) άρα το κόστος της μετακυλίεται στους φοιτητές.
Όλα τα παραπάνω είναι η έκφανση της μνημονιακής πολιτικής μέσα στα πανεπιστήμια αφού ο νόμος Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου διέπεται πλήρως από τις ίδιες λογικές που εφαρμόζονται με τα Μνημόνια σε όλη την κοινωνία. Ωστόσο, η επίθεση στην δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση γίνεται πλέον και ευθέως. Μέσα στο Μνημόνιο 3 (μαζί με όλα τα αντεργατικά μέτρα και τις μειώσεις μισθών) ψηφίστηκε και η ισοτίμηση των πτυχίων των δημόσιων ΑΕΙ με αυτά των κολλεγίων σε όλα τα επίπεδα, διαγράφοντας εν μια νυκτί τους αγώνες των συμφοιτητών μας το 2006. Η μάχη για την μη αναθεώρηση του άρθρου 16 και τη δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων (που θα δώσουν τη δυνατότητα στους προνομιούχους της κοινωνίας να σπουδάζουν υποβαθμίζοντας ταυτόχρονα το δημόσιο πανεπιστήμιο) θάφτηκε κάτω από το χαλί, διαγράφοντας ταυτόχρονα τη συλλογική αντίθεση ενάντια στην υποβάθμιση της παιδείας!
Τέλος, το Υπουργείο βάζοντας σε τροχιά το σχέδιο «Αθηνά» κλείνει και συγχωνεύει 150 ΑΕΙ και ΤΕΙ σε όλη την Ελλάδα μειώνοντας τον αριθμό των εισακτέων, απολύοντας διοικητικό και εκπαιδευτικό προσωπικό και φυσικά μειώνοντας κι άλλο τη χρηματοδότηση στα νέα τεράστια Ιδρύματα που θα δημιουργηθούν. Ήδη οι διοικητικοί εργαζόμενοι έχουν ξεκινήσει κινητοποιήσεις ώστε να αρθούν οι απολύσεις συναδέλφων τους.
Είναι, λοιπόν, ολομέτωπη η επίθεση που δέχεται το δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο με την νεοφιλελεύθερη συγκυβέρνηση να επιθυμεί να απαξιώσει τη δημόσια εκπαίδευση. Είναι ανάγκη η συστράτευση φοιτητών-καθηγητών-εργαζόμενων ώστε να υπερασπισθεί το δικαίωμα στη μόρφωση. Είναι ανάγκη η ανατροπή της μνημονιακής πολιτικής με τα Πανεπιστήμια ενεργά στους κοινωνικούς αγώνες. Είναι ανάγκη όλων μας να συζητήσουμε, να συνδιαμορφώσουμε και να αντισταθούμε συλλογικά παίρνοντας μέρος στη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου την Παρασκευή 30/12 ώρα 12:30 στο αμφ. 1,2.
Δεν θα γίνουμε η χαμένη γενιά! Παίρνουμε τις ζωές μας στα χέρια μας!
Εγκέλαδος Πολιτικών Μηχανικών 