ΝΑ ΞΑΝΑΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟ ΕΓΩ ΕΜΕΙΣ

Εμείς όταν λέμε ΕΜΕΙΣ αυτό και εννοούμε. Και για μας αυτή η αντωνυμία αποκτά το κυριολεκτικό της νόημα μόνο μέσα από τη συλλογική ζωή,συλλογικές  συζητήσεις, διαφωνίες, συγκλίσεις…

Δυστυχώς, όμως, στη σχολή μας ο φοιτητικός σύλλογος φαίνεται να έχει σταματήσει να λειτουργεί και η συλλογική δράση αποτελεί πλέον απλά ένα σύνθημα, καθώς εδώ και δύο χρόνια έχουν γίνει πολύ λίγες γενικές συνελεύσεις και αυτές  με μικρή συμμετοχή  κόσμου. Σε αυτό το σημείο πρέπει να αναλογιστούμε τους λόγους για τους οποίους συμβαίνει αυτό.

Μια πρώτη εξήγηση που δίνει ένα κομμάτι των φοιτητών είναι οτι δεν υπαρχουν σοβαροί λόγοι για να διεξαχθεί γενική συνέλευση. Μια τέτοια διαπίστωση, όμως, αγγίζει τα όρια της μεταφυσικής,  καθώς όλα όσα βιώνουμε στην καθημερινότητα μας, η  απαξίωση και η υποβάθμιση των σπουδών μας, η εντατικοποίηση των ρυθμών φοίτησης, η περιστολή των ελευθεριών και η αυταρχικοποίηση  των δομών του πανεπιστημίου, μαρτυρούν ακριβώς το αντίθετο.

Άλλοι ισχυρίζονται  ότι η γενική συνέλευση  είναι τσιφλίκι των παρατάξεων και οι γνώμη των «ανένταχτων» δεν ακούγεται. Θεωρούμε ότι η γενική συνέλευση του συλλόγου δεν είναι και δεν πρέπει να είναι τσιφλίκι κανενός. Η Γ.Σ. είναι ακριβώς εκείνη η δομή, εκείνη η σχέση, που επιτρέπει σε όλους τους φοιτητές, μέσα από μια εξ ορισμού αμεσοδημοκρατική διαδικασία, να αυτοοργανώνονται, να συζητούν, να προβάλουν τις απόψεις τους πρωτίστως πάνω σε θέματα που επηρεάζουν άμεσα την σχολή τους, το ίδρυμα και γενικά την ανώτατη εκπαίδευση αλλά και σχετικά με τον αντιφασισμό, τον σεξισμό, τον πολιτισμό. Σε καμία περίπτωση δεν λέμε ότι η διαδικασία διεξαγωγής της συνέλευσης είναι ιδανική ή ότι δεν θα μπορούσε να αλλάξει,αλλά σε τελική ανάλυση εκείνος  που καλείται να διασφαλίσει ότι η διαδικασία της συνέλευσης θα είναι πραγματικά δημοκρατική και συμμετοχική είναι ο ίδιος ο φοιτητικός κόσμος με την ενεργό συμμετοχή του. Η απαξίωσή της δεν τιμωρεί κανέναν άλλον παρά εμάς τους ίδιους ,είτε «ενταγμένοι», είτε «ανένταχτοι».

Τέλος, υπάρχει η άποψη ότι δεν έχει νόημα να γίνονται γενικές συνελεύσεις αφού οποιαδήποτε κουβέντα κι αν γίνει δεν θα καταλήξει κάπου, όποια απόφαση κι αν παρθεί δεν θα έχει ουσιαστική σημασία. Το επιχείρημα καταρίπτεται αμέσως αν σκεφτούμε ,για παράδειγμα, ότι όταν πέρυσι οι καθηγητές της Σχολής αποφάσισαν να «χαθεί» η εαρινή εξεταστική, ήταν η απόφαση της γενικής συνέλευσης του φοιτητικού μας συλλόγου, που κόντρα στην αυταρχικότητα των καθηγητών,  διασφάλισε την διεξαγωγή της διπλής  εξεταστικής.

Για εμάς ο πραγματικός λόγος για τον οποίο δεν «αγκαλιάζονται» οι γενικές συνελεύσεις απο τους φοιτητές είναι οτι καθένας αντιλαμβάνεται τον εαυτό του μέσα στη σχολή ως μια ατομικότητα, επιλέγοντας τον ατομικό δρόμο.

Οι σημερινές κοινωνικές συνθήκες, καθώς και η ίδια η κυρίαρχη ιδεολογία επιβάλλουν τον ατομισμό, το μοναχικό δρόμο, τον ανταγωνισμό. Κάνουν καρικατούρα την έννοια της συλλογικότητας και προσπαθούν να τη διαλύσουν όπου την συναντούν, από ολόκληρη την κοινωνία που την ποτίζουν με αισθήματα μισαλλοδοξίας, απομόνωσης και φόβου, μέχρι τις επιμέρους κοινωνικές ομάδες που μαθαίνουν τα άτομα τους να αναπτύσσουν σχέσεις καχυποψίας, καιροσκοπισμού και ανταγωνισμού. Στον δικό μας κοινωνικό χώρο, το πανεπιστήμιο, το αστικό μπλοκ με πρώτο όπλο την δημιουργία ενός πανεπιστημίου μη δημόσιου ,με ισχυρούς ταξικούς φραγμούς,ανοιχτό στην ιδιωτική παρέμβαση, μη δημοκρατικού, με εντατικοποιημένες σπουδές και αποσπασματική προσέγγιση της γνώσης, και δεύτερο τις κυβερνητικές παρατάξεις της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και της ΠΑΣΠ, καταφέρνει  να διαλύει οποιαδήποτε συλλογική δράση των φοιτητών και να τους οδηγεί στην αποξένωση και στον έντονο ανταγωνισμό.

Για μας οποιαδήποτε μορφή αντίστασης  και εναντίωσης για το ότι μας επιβάλλεται «από τα πάνω» μπορεί να υπάρξει και να καρποφορήσει μόνο με τη συλλογική οργάνωση και δράση των «από κάτω».Και αυτό όχι λόγω κάποιας γραφικής αριστερής  ιδεοληψίας αλλά γιατί η ίδια η ιστορική πείρα έχει δείξει ότι στα συλλογικά προβλήματα υπάρχουν  απαντήσεις που  μόνο η συλλογική οργάνωση μπορεί να  δώσει. Όταν λέμε συλλογική οργάνωση, εννοούμε «σύλλογος»,εννοούμε φοιτητικός σύλλογος, εννοούμε συλλογικότητα. Εννοούμε τη συντονισμένη έκφραση της ανάγκης του καθενός/καθεμίας από εμάς να μοιραστεί τους προβληματισμούς του και τα προβλήματα του με τους υπόλοιπους. Όλοι είμαστε φοιτητές/τριες  που  θέλουμε και πρέπει να έχουμε ισότιμο λόγο στις αποφάσεις που παίρνονται για  τη σχολής μας αλλά συγχρόνως είμαστε άνθρωποι με κοινωνικές ευαισθησίες τις οποίες πρέπει να μοιραζόμαστε μαζί με τους συμφοιτητές μας στις γενικές συνελεύσεις . Όσο αφαιρετικό κι αν ακούγεται αυτό οι σύλλογοι και τα συνδικάτα ήταν ανέκαθεν οι χώροι στους οποίους θίγονταν τα εκάστοτε κοινωνικά προβλήματα και εκφραζόταν η οργανωμένη αντίσταση των «από κάτω» απέναντι στην καταπίεση που δέχονταν.

Σίγουρα ένα κείμενο ή δυο προτάσεις δεν μπορούν να αποτυπώσουν όλες τις ιδέες και τις σκέψεις μας. Ωστόσο ακόμα πιο σίγουρο είναι ότι οι ιδέες και οι σκέψεις για να τελειοποιηθούν και  να γίνουν πράξη χρειάζονται συζήτηση, επεξεργασία, διάλογο. Για αυτούς τους λόγους λοιπόν και επειδή θεωρούμε ότι τα άγχη, οι ανησυχίες και τα προβλήματα για τον χώρο στον οποίο συνυπάρχουμε είναι κοινά και αφορούν όλους μας………

ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ Φ.Σ. ΤΗΝΠΕΜΠΤΗ 13/11 ΣΤΙΣ 13:00 ΣΤΟ ΑΜΦ. 1,2

ΝΑ ΞΑΝΑΕΜΠΙΣΤΕΥΤΟΥΜΕ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ

ΝΑ ΞΑΝΑΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΜΑΣ

ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ