Να γίνουν οι αγώνες του τότε έμπνευση για τους αγώνες του σήμερα!
Η εξέγερση των φοιτητ(ρι)ών στο Πολυτεχνείο το 73’, κάνει το Νοέμβρη να ναι πάντα συνυφασμένος με την Ελευθερία, την Δημοκρατία και την Αντίσταση. Να είναι συνδεδεμένος με τον δίκαιο και αυτονόητο αγώνα για ψωμί και παιδεία. Είναι πηγή έμπνευσης και κουράγιου για την νεολαία, τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας, τους λαούς του κόσμου. Είναι ο ίδιος ο αγώνας εκείνης της νεολαίας, που μας προκαλεί να σκιαγραφήσουμε την σημερινή πραγματικότητα και να αναλογιστούμε, ποια θέλουμε να ναι η δικιά μας στάση, απέναντι σ’ όσα βιώνουμε. Η δεδομένη χρονική περίοδος, η οποία χαρακτηρίζεται από μια διαρκή επίθεση της ΝΔ σε όλα τα μέτωπα της κοινωνίας, επιτάσσει να θυμηθούμε τους αγώνες του ’7, να αντιληφθούμε τι πέτυχαν και να παλέψουμε ακόμη περισσότερο για τις ανάγκες μας!
Είναι λογικό να αναρωτηθούμε γιατί αυτός ο αγώνας των φοιτητ(ρι)ών πριν από περίπου 50 χρόνια ήταν τόσο σημαντικός. Οι φοιτητές και οι φοιτήτριες το 1973 χρησιμοποίησαν τις σχολές τους ως εκείνο το μέσο, το οποίο μπορεί να πετύχει να εκφραστεί μια ολόκληρη οργή απέναντι στο καθεστώς. Η εξέγερση του Πολυτέχνειο σήμανε την αρχή για μια κοινωνική αναταράχη που κατάφερε να ρίξει την χούντα. Ακριβώς για αυτό τα τανκ μπήκαν μέσα στο Πολυτεχνείο, για να τρομοκρατήσουν όσους και όσες αγωνίζονταν και να βάλλουν φρένο στις διεκδικήσεις τους. Ο αντιδικτατορικός αγώνας μέσα στα πανεπιστήμια, τα κατέστησε χώρους όπου οι φοιτητές και οι φοιτήτριες συζητούσαν, προβληματίζονταν, αμφισβητούσαν και που εν τέλει διεκδικούσαν μέσω των φοιτητικών συλλόγων τους, χώρους που καμία κατασταλτική δύναμη δεν είχε θέση.
Το πανεπιστήμιο, λοιπόν όπως το γνωρίζουμε, δέχεται τα τελευταία χρόνια μια έντονη επίθεση από τις κυβερνήσεις. Η ΝΔ αντιλαμβανόμενη πόσο «επικίνδυνοι» για τις επιδιώξεις μπορούν να γίνουν οι φοιτητές/τριες με μια σειρά από μέτρα που πήρε από την εκλογή της τον Ιούλιο του 2019 έρχεται να αλλάξει ριζικά το πανεπιστήμιο. Η πιο κραυγαλέα απόδειξη είναι ο πρόσφατος νόμος Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη, όπου ιδρύει σώμα πανεπιστημιακής αστυνομίας (ΟΠΠΙ) που έρχεται να πατάξει ακριβώς αυτόν τον αναβρασμό που υπάρχει τόσα χρόνια στις σχολές μας.
Μέσα από την πανεπιστημιακή αστυνομία, η ΝΔ προσπαθεί να μας πειθαρχήσει, δείχνοντας μας πως αν τολμήσουμε να αντιδράσουμε θα υπάρχει κάποιος εκεί να μας αποτρέψει. Αυτός ο κάποιος θα είναι η ΟΠΠΙ, που θα μπορεί να διαλύει τις κινητοποιήσεις μας για τα ζητήματα τις σχολές και τις γενικές μας συνελεύσεις στις οποίες συμμετέχουμε όλοι/ες, τους αυτοδιαχειριζομενους χώρους μας μέχρι και τις καταλήψεις μας ως μέσο πίεσης σε πολιτικές που υποβαθμίζουν τις σπουδές και τις ζωές μας. Ουσιαστικά η ΝΔ θέλει να δημιουργήσει ένα πανεπιστήμιο, το οποίο θα είναι στείρο από οποία δράση δεν συνάδει με την εκπαιδευτική. Σε αυτό το πανεπιστήμιο, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες θα έρχονται απλά για να παρακολουθήσουν τα μαθήματα τους, να κρατήσουν σημειώσεις και μετά να γυρίσουν στο σπίτι τους να διαβάσουν. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο δεν χωράει κάποιος προβληματισμούς ούτε η ιδέα ότι από κοινού με τους συμφοιτητές/τριες μας μπορούμε να μοιραστούμε τους προβληματισμούς και να παλέψουμε μαζί.
Το πώς η κυβέρνηση χρησιμοποιεί την αστυνομία για να μας τρομοκρατήσει δεν φαίνεται βέβαια μόνο από την θέσπιση της ΟΠΠΙ, ούτε μόνο μέσα από τις πολιτικές της στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Είναι γενικότερη στάση της να επιτίθεται σε όλα εκείνα το κομμάτια που αντιστέκονται, περνώντας μια σειρά από νομοσχέδια που πήγαιναν κόντρα σε κατοχυρώσεις των κινημάτων, ελευθερίες και δημοκρατικά δικαιώματα. Φυσικά αυτό για να επιτευχθεί χρειάζεται η αστυνομική η βία, η οποία είναι έντονη όλο το προηγούμενο διάστημα με επιθέσεις σε πορείες, κοινωνικούς χώρους, με τις εικόνες των ΜΑΤ να εγκλωβίζουν φοιτητές/τριες στην ΑΣΟΕΕ το 2019 προσπαθώντας να πραγματοποιήσουν γενική συνέλευση, με τις απαγορεύσεις πορειών με πρόσχημα την πανδημία, με τους αστυνομικούς να χτυπούν ένα παιδί μέρα μεσημέρι στην Νέα Σμύρνη ή με την αστυνομία να δολοφονεί τον Νίκο Σαμπάνη στο Πέραμα.
Πρέπει η εικόνα του τανκ την 17 Νοέμβρη μέσα στο Πολυτεχνείο να μας μείνει χαραγμένη στην μνήμη. Πρέπει να μην επιτρέψουμε την αστυνομία να μπει μέσα στις σχολές για να καταπνίξει τους αγώνες και τις διεκδικήσεις μας. Πρέπει το τόσο ειπωμένο «ψωμί-παιδεία-ελευθερία» να γίνει το αίτημα μας στο τώρα, να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για να πάμε κόντρα στο πανεπιστήμιο και την κοινωνία που οραματίζονται για εμάς!
Μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις μπορούμε να δώσουμε και πάλι αξία στην φετινή 17 Νοέμβρη και να συζητήσουμε και να αποφασίσουμε συλλογικά και από τα κάτω πως θα αγωνιστούμε στο σήμερα!
Για αυτό όλες και όλοι την Τρίτη 9/11 στις 13:30 στο Αμφιθέατρο 1/2
Εγκέλαδος Πολιτικών Μηχανικών 