Το πανεπιστήμιο τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει και συνεχίζει να μεταβάλλεται πτωτικά, σε επίπεδα πολύ κατώτερα των φοιτητικών αναγκών. Η υποβάθμιση αλλά και η συνολική αναδιάρθρωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, όπως την οραματίζεται το αστικό μπλοκ εξουσίας έχει ήδη αρχίσει να παίρνει σάρκα και οστά στο ΕΜΠ.
Η κυβέρνηση έχει κινηθεί με το τρίπτυχο: υποχρηματοδότηση – απαξίωση – ιδιωτικοποίηση. Οι περικοπές σε συγγράμματα και στις «κίτρινες σημειώσεις» που άλλωτε τύπωνε και διένειμε το ΕΜΠ, οι σοβαρές ελλείψεις σε προσωπικό και υλικοτεχνικές υποδομές που έχουν απορρυθμίσει τη λειτουργία των τομέων είναι αποτελέσματα που όλοι και όλες έχουμε βιώσει στη σχολή. Ιδιαίτερη μνεία οφείλει να γίνει και στην πρόσφατη αδυναμία της σχολής να καλύψει τις ανάγκες των νεοεισαχθέντων φοιτητών σε σχεδιαστικά υλικά. Θεωρούμε ότι το ζήτημα αυτό δεν γίνεται να κολλάει στην γραφειοκρατία αλλά η επίλυση του έγκειται στην πολιτική βούληση της διοίκησης και σε αυτήν την κατεύθυνση οι συλλογικές αποφάσεις των φοιτητών και η πίεση τους καθίσταται απαραίτητη.
Στην προσπάθεια της κυβέρνησης να απαξιώσει το ίδρυμα και να προωθήσει τη δήθεν «εξυγιαντική» νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση κινείται και ο υπό σύσταση Οργανισμός του ΕΜΠ, που θα βασίζεται πάνω στους νόμους Διαμαντοπούλου Αρβανιτόπουλου. Ένας οργανισμός που θα περιλαμβάνει δίδακτρα, μεγαλύτερες περικοπές, security και face control στις εισόδους, κατάργηση της συμμετοχής των φοιτητών στα όργανα διοίκησης, ιδιωτική χρηματοδότηση του ιδρύματος και, άρα, χειραγώγηση της έρευνας. Περιλαμβάνει, στο σύνολό του, ένα οραματικό πλαίσιο για το πανεπιστήμιο που θα παράγει μηχανικούς κομμένους και ραμμένους στα μέτρα της αγοράς, χωρίς κριτική σκέψη και περιβαλλοντικές/κοινωνικές ευαισθησίες. Μηχανικούς υπερεξειδικευμένους, με αδύναμα πτυχία, νέους εργαζόμενους βορά στην εργοδοσία.
Στο πλαίσιο της αναδιάρθρωσης αυτής , το υπουργείο το καλοκαίρι αποφάσισε να πλήξει για μια ακόμα φορά τους φοιτητές. Αποφάσισε την οριζόντια διαγραφή των «αιωνίων» φοιτητών, (φτάνοντας να τους αποκαλεί «λιμνάζοντες») με το επιχείρημα του συμμαζέματος και του νοικοκυρέματος των ιδρυμάτων. Η πραγματικότητα είναι ότι ο κάθε αιώνιος φοιτητής δεν κοστίζει τίποτα στο ίδρυμα, αφού δεν είναι αποδέκτης καμίας παροχής. Μοναδικός στόχος της κυβέρνησης είναι να αποπροσανατολίσει την πραγματική κουβέντα για τα σοβαρά προβλήματα των πανεπιστημίων, στοχοποιώντας μια συγκεκριμένη μερίδα φοιτητών. Μια τακτική που την ακολουθεί πάγια τα τελευταία χρόνια όποτε θέλει να περάσει κάποια αντιλαϊκή αναδιάρθρωση.
Και όσο κι αν νομίζουμε, ειδικά οι νεότεροι, ότι δεν μας αγγίζει το θέμα των διαγραφών, ας σκεφτούμε πόσο τυχαίο είναι, που οι διαγραφές των αιωνίων, συμπίπτουν χρονικά με την εξίσωση των πτυχίων των δημοσίων πανεπιστημίων, με τα ιδιωτικά κολλέγια που ιδρύονται στην Ελλάδα. Μήπως, οι φοιτητές που θα διαγραφούν και θα χρωστούν λίγα μαθήματα, θα αποτελέσουν την πρώτη γρήγορη πελατεία των κολλεγίων αυτών; Μήπως, εν τέλει όλη αυτή η πολιτική είναι μια επίθεση στο δημόσιο πανεπιστήμιο για να απαξιωθεί και να ανοίξει ο δρόμος για την ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης;
Τα ιδρύματα κινδυνεύουν από αυτές τις πολιτικές. Η ακαδημαϊκή ελευθερία κινδυνεύει από αυτές τις πολιτικές. Τα γεγονότα στο ΕΚΠΑ αποδεικνύουν περίτρανα την κατρακύλα των διοικήσεων των ελληνικών πανεπιστημίων. Η σύγκλητος συνεδριάζει υπό την παρουσία των ΜΑΤ και δεν επιτρέπει στους φοιτητές να μεταφέρουν τις συλλογικές τους αποφάσεις, που έχουν προκύψει ύστερα από μαζικές επαναλαμβανόμενες Γενικές Συνελεύσεις.
Σε αυτά τα πλαίσια, καλούμε το σύλλογο να συνεδριάσει, γιατί σε τέτοιες κρίσιμες στιγμές η αδράνεια δεν μας αξίζει! Το πανεπιστήμιο που μας ετοιμάζουν δε μας αξίζει! Η καθημερινότητα και η ζωή που βιώνουμε δε μας αξίζουν! Είμαστε αυτοί και αυτές που θα κινήσουν γη και ουρανό για να αλλάξουν τον κόσμο και να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους!
Όλοι & Όλες στη Γενική Συνέλευση την Τρίτη 4 Νοέμβρη, Αμφ.1,2 στις 13:00
Εγκέλαδος Πολιτικών Μηχανικών 